somaari

  "ಸವನಾಲು ಬಸದಿ" ಇದೇ ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ ತಿಂಗಳ ಮೊದಲ ವಾರದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲೇ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿರುವ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಪ್ರಸಿಧ್ದಿಇಲ್ಲದ, ಬೆಟ್ಟದಬುಡದ ಹಸಿರುಕಾಡಲ್ಲಿ, ಎತ್ತರದ ಮರಗಳ ನೆರೆಳಿಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಜೈನ ಬಸದಿ ಅದರ ಪರಿಸರ ಆಕರ್ಷಣೀಯವಾಗಿದೆ. ಯಾರಿಗೂ ನಿರಾಸೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಈ ಸುಂದರ ತಾಣ. ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡಬಹುದೆಂದು ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರು ಹೇಳಿದಾಗ....ತಿಂಗಳು ಗಟ್ಟಲೆ ಎಲ್ಲೂ ಹೋಗದೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಸಾಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಪಡಬಹುದೆಂದು ಅನಿಸಿತು. ವಿರಳ ಜನಸಂದಣಿ ಇರುವ.....ಅತಿ ಚಿಕ್ಕದಾರಿ ಕಾಡು, ಆಡಿಕೆ, ಬಾಳೆ ತೋಟಗಳ ನಡುವೆ ಸಣ್ಣರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾರ್ ಮಾತ್ರ ಹೋಗಲು ಇರುವ ದಾರಿ. ಎರಡು, ಮೂರು ಕಿ.ಮಿ ಒಳಗೆಹೋಗುವಾಗ ನಿರ್ಜನರಸ್ತೆಗಳು. ಅಲ್ಲೊಂದು ಸೇತುವೆ ಇದೆ. ಆ ಸೇತುವೆಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಕಾರಿನ ಪಕ್ಕದ ಕನ್ನಡಿಗಳನ್ನೂ ಸಹಾ ಒಳಗೆಳೆದುಕೊಂಡು ಮಾತ್ರ ಹೋಗಬಹುದಾದ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆದರಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಸೇತುವೆ. ನನ್ನಂತ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದ ಹೊಸ ಚಾಲಕರಿಗೆ ನಿಜವಾದ ಸವಾಲು. ಸ್ಟೇರಿಂಗ್ ಕೊಂಚ ಯಾಮಾರಿದರು ಹೊಸಕಾರ್ ಉಜ್ಜಿಕೊಂಡುಹೋಗುವುದು ಖಾತ್ರಿ ಸೇತುವೆಯ ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಂಬಿಗಳಿಗೆ. ಕೆಣಕಿದ ಹಾಗೆ ಅನಿಸಿ ನೋಡೋಣ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡೋಣ, ತೀರಾ ಆಗದಿದ್ದರೆ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಡೆದುಕೊಂಡೇ ಹೋಗುವುದೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಹೊರಟೆವು ಮೂರು ಮಂದಿ. ನನ್ನ ತಮ್ಮನ ಮಗ ಪ್ರತೀಕ್ ಜೋಡಿದಾರ್, ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ತಮ್ಮನ ಮಗಳು ಅರ್ಪಿತಾ ಶಾಮಪ್ರಸಾದ್

    ಯಶಸ್ವಿ. ಯಶಸ್ಸಿಗೇಕೆ ಮೆಟ್ಟಿಲು ? ಎಸ್ಕಲೇಟರ್ ಗಳ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜಾರೋಬಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೂ ಜಾರಬಹುದು ! ಕೆಳಕ್ಕೂ ಏರಬಹುದು ! ಗುರುತ್ವಮೀರಿದ ಗುರು, ಕಟ್ಟಬಹುದು ಸಂತಸದ ಬದುಕು ಕಣ್ಣಿದ್ದು ಕುರುಡಾಗಿ, ಸಾಗರದಡಿ ನಡಿಗೆಗೆ, ಭೂಮಿಯ ಋಣವೇಕೆ ಚಲನೆಗೆ, ಸಂಭಂದ ಕಳಚಿದ ತೇಲುವಿಕೆಗೆ, ಮೇಲ್ಮೈ ವಿಸ್ತಾರ ಅನಿವಾರ್ಯವಲ್ಲ. ಜಲನಿಯಮ ಉಲ್ಲಂಘನೆಯಲ್ಲ ಅನ್ವಯ..ತೇಲುಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ. ಲವಣ ಸಾಂದ್ರತೆ, ತೂಕ ಕಳೆದುಹೋದ ಪದಗಳು ಗುರುತ್ವ ನಿಸರ್ಗದ ಅಪ್ಪನ ಸ್ವತ್ತಲ್ಲ ಸ್ವಾಮಿ. ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ. ನಮ್ಮ ಯುಕ್ತಿಯ ಶಕ್ತಿ. ಹಗುರಾದ ವಿಮಾನಕೇ ಇಲ್ಲ ತೂಕದ ಹಂಗು, ಹಡಗಿಗೇಕೆ, ಪಾಪ, ಇನ್ನು ಭಾರದ ಹೊರೆ? ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹಾರಾಟ ಭಾಗಶಹ ರದ್ದು ಹಿಮಗಿರಿ ಕರಗಿ ನದಿಯಾಗಿ ಹರಿವಾಗ ಅಣೆಕಟ್ಟಿಗಳಿಗೇಕೆ ಪಕ್ಷಪಾತ, ನದಿಯ ಹರಿವಿಗೆ ಉಕ್ಕಲಿ ಪ್ರವಾಹ, ಕೊಚ್ಚಿಹೋಗಲಿ ಹಳೆಯ ಕೊಳೆ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಲಿ ಆ ನಿಶ್ಚಲ ಕೊಳೆತ ಹೊಳೆ, ನಲುಗದ ನವ ವಿನ್ಯಾಸದ ಆವಾಸ ನಿಶ್ಚಲ ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಕೋಪ ನಿರೋಧಕ ಸಂಶೋಧನೆಯಲಿ ಸ್ಥಿರ ನಿಲ್ಲುವ ಯಶಸ್ವಿ, ಕಂಡಿರದ ತಪಸ್ವಿ ಹಿಮಕ್ರೀಡೆಗಳ ಆಯೋಜನೆ ಮರುಭೂಮಿಯಲಿ ಕಡಲ ಒಡಲ ಕೊರೆತದಲ್ಲಿ ತೈಲ ಗಣಿ ಉದ್ಘಾಟನೆ ಕಾಡನು ಕರಗಿಸಿ, ಮೃಗಗಳ ಬೆದರಿಸಿ, ಗಿಡಮರಗಳ ಸವರಿ ಸಿಂಗರಿಸಿ, ನವ, ನವೀನ ಬಡಾವಣೆಯ ಶೃಂಗಾರ, ಇದು ನಮ್ಮ ಚಮತ್ಕಾರ, ಕೇಳದಿರಲಿ ಚೀತ್ಕಾರ ಹಾಕೊಂದು ಧಿಕ್ಕಾರ, ಮಾನವತೆಯ ಮಮಕಾರ ಸರ್ವರಕ್ಷಕ, ಆ ನಿರಾಕಾರನಿಗೊಂದು ಇರಲಿ ನಿನ್ನ ಜೈಕಾರ,

ಕೊರಗಜ್ಜ, ದೈವ, ಪರಿಸರ ಇತ್ಯಾದಿ... ಕೊರಗಜ್ಜ, ದೈವ, ಪರಿಸರ ಇತ್ಯಾದಿ... ಮೊದಲು ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ ಈ ದೈವದ ಹೆಸರು, ಹರಕೆ ಹೊರುವ ಮಂದಿ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ ಇಲ್ಲಿ....ಸುಮಾರು ಸಮಯದ ಮುಂಚೆ ಅಂದರೆ ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳಹಿಂದೆ ನಾನಿಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ. ಈಗಿನ ಮನೆ,ಮನೆಯ ಮಾತಾಗಿರುವಈ ತಾತನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ.ಅತಿ ಜನಪ್ರಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ದೈವಶಕ್ತಿ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ...ಘಟ್ಟದ ತಳದ ಕಡಲ ಗಡಿಯ ಒಳನಾಡಿನಲ್ಲಿ. ಕಡಲತಡಿಯ ಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಅರಾಧ್ಯ ಪೂಜ್ಯ ಇಂದು. ದೇವರಷ್ಟೇ ಭಕ್ತಿ,ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಹೊಂದಿರುವ ದೈವಾಂಶ ಇರುವಿಕೆ ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಈಗ...ಎಲ್ಲಾ ಬಸ್, ಆಟೋಗಳ ಹಿಂದೆ....ಸ್ವಾಮಿ ಕೊರಗಜ್ಜ ಅನ್ನುವ ಸಾಲು ತೀರಾ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಾಗಿದೆ. ಈ ಅಜ್ಜ ಆಗ ಎಲ್ಲಿದ್ದ. ಈಗ ಬಂದ ಎಲ್ಲಿಂದ?, ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಹಾಗೆ ಎಲ್ಲರಬಾಯಲ್ಲೂ ನೆಲಸಿ, ನೆಚ್ಚಿನ ಕಿಚ್ಚನ್ನು ಹಚ್ಚಿರುವ ತಪಸ್ವಿಯಾರು? ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡಬೇಕಿಲ್ಲ...ನಿಖರಾವಾಗಿ ಈ ದೈವದ ಇತಿಹಾಸ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ. ಒಂದು ಮೂಲದ ಪ್ರಕಾರ ಈ ಕೊರಗಜ್ಜ ರೈತರ ಹಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿನ ಜಾನುವಾರುಗಳ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುವ ಆಪದ್ಭಾಂದವ ಎಂಬ ಜಾನಪದ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ದೈವಾಂಶ. ಹೀಗಾಗಿ ಹಸುಗಳಿಗೆ, ಎಮ್ಮೆ ಅಥವ ಎತ್ತುಗಳಿಗೆ, ಕೋಳಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಾಕುಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ರೋಗಬಂದರೂ ಕೊರಗಜ್ಜನಿಗೆ ಮೊರೆಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವರು ಭೂತಾರಾಧನೆಯ ಕಲ್ಪನೆಯ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿತ್ತೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಗ್ರಾಮೀಣ ನಂಬಿಕೆ, ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಪದ್ದತಿ ಆಚರಣೆ ಕೊರಗಜ್ಜನ

I am the best,  I am the best,  I feel often... or I console myself  my own diffident submissive and defeated restless mind oscillating like a pendulum from  left hemisphere to right hemisphere of the cerebrum  furious and helpless state pushes to extreme frustrations  injected into the motionless body  painful...traumatic reality but diffuses  and percolates to every cell by cell  in a constant indifferent gaze a blanket of blackness in front of you Eyes wide opened like a blind without a vision in the vicinity... And, I humbly accept there are better than me the world is full of better ones  and oofy ones.......! Right or wrong, love me or hate me  but I am what I am... can't help being what I am Unchanged in elasticity... ನಾನೇ ಶ್ರೇಷ್ಟ...  ನಾನೇ ಶ್ರೇಷ್ಟ...ಅತಿ ಉತ್ತಮ  ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದುಂಟು  ಅಗಾಗ  ಅಸಾಹಯಕತೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಸಂತೈಸಿ ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಸೋತು ಶರಣಾದ ಮುದುಡಿದ ಮನಸಲ್ಲಿ ಮಸ್ತಿಷ್ಕದ ಎಡಗೋಲದಿಂದ ಬಲಗೋಲದವರೆಗೂ ತೂಗುವ  ಲೋಲಕದ ಹಾಗೆ, ಹೊಯ್ದಾಡಿ ಸುಡುಕೋಪದಲಿ ನಿಸ್ಸಾಹಯಕನಾಗಿ ಹತಾಶೆಯಲ್ಲಿ ಅವ್ಯಕ್ತನೋವು ಕೋಶದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ

The Station. I am now standing near the exit door of the reserved compartment, Me near the edge, with my luggage scattered around me. Leaving the co-passengers in their seats left behind...for their own trip. Yes...the previous was the last station before my arrival and a farewell for my final station So..to make myself more comfortable and free getting down is not that easy with all the readiness is quite tricky...and risky with all the belongings that I collected to be carried with to unload in the final stop You !....... Don't know... Will it be smooth or too chaotically rough descent young carefree travellers try to overtake you forever in a ruthless rush So, I should be careful so remain wishful. But right now... I am out of rush from the sitting lot luckily lonely not too many I stand at the exit The speed that accelerated from the previous station... seems to slow down? Is it an insignificant or local stop? Is it a neglected no-stop rural request stop or Am I nearing my des

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ ನೆನಪು.... ಸತ್ತ ಹೆಣಗಳನ್ನು ಹೂಳುವುದು ಮತ್ತು ಸುಡುವುದರಬಗ್ಗೆ. ಸುಡುವುದರಿಂದ ಪರಿಸರ ವಾಯು ಮಾಲಿನ್ಯ ವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೂಳುವುದರಿಂದ ಮಣ್ಣಿನ ಫಲವತ್ತತೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ, ಆದುದರಿಂದ ಹೂಳುವುದೇ ಪರಿಸರಸ್ನೇಹಿ ಸಂಸ್ಕಾರ ಪಧ್ದತಿಯೆಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವಂತಹ ಒಂದು ಲೇಖನ ನೋಡಿದೆ. ಆಗ ಅನಿಸಿದ್ದು. ಹೂಳುವುದು ಉತ್ತಮ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹಾಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಮಾನವನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಧಾರ್ಮಿಕ ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ಪದ್ದತಿ. ಸಾವಿನ ನಂತರ ದೇಹದ ಸಾವಯವ ಅಂಶಗಳು ಸುಕ್ಷ್ಮಾಣು ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಮೂಲಕ ಸರಳ ನಿರವಯ ರಾಸಾಯನಿಕ ವಸ್ತುಗಳಾಗಿ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ವಿಘಟಿಸಲ್ಪಟ್ಟು ಪುನಃ ಮಣ್ಣು ಮತ್ತು ವಾತಾವರಣ ತಲುಪುವ ಕ್ರಿಯೆ ಕೊಳೆಯುವಿಕೆ. ಈ ನೈಸರ್ಗೈಕ ಕ್ರಿಯೆ ಕ್ರಮೇಣ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಡೆಯುವಂತಹ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿನ ಹಾಗೂ ನಮಗೆ ಕಾಣಿಸದಂತಹ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಕ್ರಿಯೆಗಳು. ಆದರೆ ಸುಡುವ ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ದಹನಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ, ದೇಹ ತಕ್ಷಣ ದಹಿಸಲ್ಪಟ್ಟು ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಸಾವಯವ ಕೊಬ್ಬು, ಪ್ರೋಟೀನ್, ಪಿಷ್ಟ ಇತರ ಲವಣ ಮತ್ತು ಖನಿಜಳು ಸರಳ ನಿರವಯ ವಸ್ತುಗಳಾಗಿ ಒಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟು ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೇರುವ ಕ್ರಿಯೆ. ಆದರೆ ಸುಡುವುದು ಮತ್ತು ಹೂಳುವುದು ಎರಡೂ ಸಹಾ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಪರಿಸರ ಕ್ರಿಯೆ ಅಲ್ಲ. ಆದುದರಿಂದ ಎರಡು ವಿಧಾನಗಳಲ್ಲೂ ಪರಿಸರ ಮಾಲಿನ್ಯ ಉಂಟಾಗಲೇ ಬೇಕು. ಕಾರಣ ಎರಡೂ ವಿಧಾನಗಳು ಮಾನವ