somaari

ನನ್ನೂರು, ಉಚ್ಚರಿಸಲು ಬಾರದ ಗ್ರೀಕ್ ಪದಗಳಂತೆ, ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೊರಡದ ಗಾದೆಗಳಂತೆ. ಹಾಗೇ, ಹೀಗೆ, ಅದೇ ಮತ್ತೆ, ಅದೇನೋ ಹೇಳ್ತಾರಲ್ಲ, ಎಂದೇ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವ ಸಂಭಾಷಣೆಯಂತೆ ಪದಗಳಿಗೆ ಸಿಗದ ಭಾಷೆಯಂತೆ, ನನ್ನೂರಿಗೆ ನಾನೇ ಆಗಂತುಕ. ಕಡಲಡಿಯ ನಯವಾದ ಅಗ್ನಿಶಿಲೆ ಕಾಡುಬಂಡೆಗಳ ನಾಡು. ನವಿರಾದ ಉರುಟಾದ ವಿಚಿತ್ರ ಬಂಡೆಗಳ ಬರಡು ಬೀಡು ಹಣ್ಣು ಅಂಗಡಿಯಲಿ ಜೋಡಿಸಿ,ಪೇರಿಸಿದ ಹಣ್ಣಿನ ಪಾಡು, ಬಣ್ಣ ಮಾತ್ರ ಬೇರೆ, ವಿವಿದ ನೆರಳುಗಳ ಬಿಸಿಲ ಮಾಡು ಸುಪ್ತ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಇಂದು ಬರೀ ಬಿಸಿಲ ಗೂಡು. ನಿರ್ವಾತ ಋತುರಹಿತ ಬಯಲಿಗೆ ಎರಡೇ ಎರಡು ಕಾಲ, ಬೇಸಿಗೆ, ಕಡು ಬೇಸಿಗೆ. ಬಾರಿ ಬಾರಿ ಕಳೆದು ಹೋಗುವ ಮಳೆಗಾಲ ಕೇವಲ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಸುಂದರ ಕಾವ್ಯ ಮಾತ್ರ. ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉರಿಯುತ್ತ ನಿಂತಿದೆ ಬರಗಾಲ. ಕೈಗೆಟುಕದ ಉಳಿಗಾಲ.. ಬಿಸಿಲ ಬೇಗೆಯ ಮರೀಚಿಕೆ ನೀಲಿ ಹಾಳೆ, ಚಿತ್ರ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿಲ್ಲ, ಇನ್ನೂ, ಕುಂಚಕ್ಕೆ ಅಡರಿದೆ ಕೊಳೆ, ಬಾಡಿ ಬತ್ತಿದ ಗೂಡಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಮೂಳೆ, ಬದುಕೆಲ್ಲಾ ಬರೀ ಗೋಳೇ. ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುತಲಿದೆ ಕೂಗೋ ಗುಡ್ಡದಲ್ಲಿ ಪದವಾಗದೆ ತೇಲಿದೆ ಗಾಳಿಯಲಿ ಕೂಗು ಸ್ಪೋಟಿಸದ ಮೌನ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಭಾವ. ನಿರ್ಲಜ್ಜ, ನಿರ್ಲಿಪ್ತ, ನಿರ್ಜಲ ಪಾಪಿ ಅಡರು ಬಳ್ಳಿ, ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿ ಕತ್ತಾಳಿ, ಕಳ್ಳಿ, ನಿದ್ರಿಸುವ ಕೇದಿಗೆ ಪೊದೆ ನಿರ್ಜಲ ನನ್ನ ಹಳ್ಳಿ, ಹಳ್ಳದ ಮಲೆಯಮ್ಮನ ಆಲದ ಬಿಳಲು ಬೇರು, ಭಕ್ತರ ಭಕ್ತಿಯಲಿ...

ಕಪ್ಪೆ ಭಾವಿಯಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮ ವಿಲ್ಲ. ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಸರಿಮಾಡಬೇಕು, ಆದರೂ ಸ್ವಾಮಿ.. ಜಲಜೀವಿ, ಅಭ್ಯಂತರ ವಿಲ್ಲ. ಬದುಕು ಸಾಗರದಲ್ಲಿ, ಉಸಿರಾಟ ಗಾಳಿ, ಪೋಷಕ ಹೊರೆ ಕಡಲಾಚೆ, ನದಿ ಕೆರೆಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ, ಉಭಯವಾಸಿ. ತಂದೆ ಕರ್ಮ ಜೀವಿ, ತಾಯಿ ಮಹಾ ಮೋಹ ತ್ಯಾಗಿ, ಕರುಳ ಬಳ್ಳಿ ಕಳಚಲಿಲ್ಲ, ಗರ್ಭರಸ ಚಿಮ್ಮಲಿಲ್ಲ, ತಾಯಿ ಇಲ್ಲದ ತಬ್ಬಲಿ, ತಂದೆ ತೊರೆದ ಹೆಬ್ಬುಲಿ. ಅಮಾಯಕ, ಹುಟ್ಟಲ್ಲೇ ಅನಾಥ, ಪ್ರಸವ ವೇದನೆ ಅರಿಯದ ಅಮ್ಮ, ವಿಳಾಸ ವಂಚಿತ ಅಪ್ಪ. ಪಾಪ ಈತ ಒಬ್ಬ ಅಬ್ಬೆಪಾರಿ, ಅಪವಾದ ಬೇರೆ, ಅನಾಮಧೇಯ ಪಿಂಡ. ಭಂಡ, ಹೋಲುವುದಿಲ್ಲ ಯಾವರಿತಿಯಲ್ಲೂ ತನ್ನ ಜನಕನ ರೂಪ, ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ದುಂಡಾದ ರುಂಡಕ್ಕೆ ಬಾಲ ಬೇರೆ. ಕಪ್ಪು ಕಾಯ, ಎಳೆಯ ಪ್ರಾಯ, ಮಹಾ ಈಜುಗಾರ, ಬೆಳೆದ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ, ಬಲು ಮೋಜುಗಾರ, ಕಳಚಿ ತನ್ನ ಬಾಹ್ಯರೂಪ ಉರಗದಂತೆ, ಚತುಶ್ಪಾದಿ. ಎದ್ದು ಮತ್ತೆ ಮೇಲೆ ಬಂದ ಒಂಟಿ ಸಲಗನಂತೆ, ಬದುಕುಳಿದ ಪಪ್ಪುಸದ ವಿಚಿತ್ರ ಜೀವಿ, ಷಂಡ ಪ್ರಭೇದ, ಕೊನೆಗೆ ತನ್ನುಳಿವಿಗೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ತನ್ನದೇ ಚರ್ಮ, ಉದ್ಭವಿಸಿದ ಪಿತಾಮಹ, ಭೂವಾಸಿ ಹಾವು ಹಲ್ಲಿಗಳಿಗೆ. ಬಾಯಂಚಿನ ನಾಲಗೆ ಅಂಟು, ಈತನಿಗಿಲ್ಲ ವಿಷದ ನಂಟು, ಬಾಲ ಕರಗಿ, ಮಿದುಳು ಬೆಳಗಿ, ಅಸ್ಥಿ ಬೆಳೆದು, ಹೃದಯ ಒಡೆದು ಸ್ನಾಯು ಕೊಬ್ಬಿ, ಯಾರೂ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬದಾದ ಅನಾಮಿಕ. ನಮಗೆಲ್ಲಾ ತೀರ ಆಗಂತುಕ.....