ಮಳೆಯಿಂದ ಬೇಸಿಗೆಯವರೆಗೂ....

ಸಾರಿಸಿ,ಗುಡಿಸಿ, ರಂಗೋಲಿ ಬಿಟ್ಟ ಮಳೆ.ವರ್ಣಮಯ ದರೆಗೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಖಳೆ, ಮನಸೋತ ಶಕುಂತಲೆಗೆ ಭಾಷೆಕೊಟ್ಟಮೇಘರಾಜ 
ಮತ್ತೆ ಮರಳುವ ವಚನವಿತ್ತು.ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಮಹಿಳೆ ವಸುಂಧರೆ. ಸಮಯಸಾದಕ ಇಂದ್ರನಂತೆ ಕದ್ದು ಬರುವ ಚಂದಿರ,ಹೊಳೆವ ಬಯಲು ಮಂದಿರ ನಿರಂಬಳ ಆಕಾಶ, ಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡು ಶೀತಾಲಿಂಗನ ಮಿಲನಕೆ, ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಮುದ ಸ್ಪರ್ಷಕೆ ತಾರೆಗಳ ತೂಗುಉಯ್ಯಾಲೆಯಲ್ಲಿ.
ತಾಪತಗ್ಗಿಸಿ, ಹೆಪ್ಪು ಗಟ್ಟಿಸುವ ಪ್ರಿಯತಮನ ಆಗಮನಕೆ, ಈ ಛಳಿ... ಕೊಬ್ಬಿರುವ ಗೂಳಿ. ಚುಚ್ಚಿತನ್ನ ಕೊರೆಯುವ ಕೊಂಬುಗಳಿಂದ,ಇಳಿಯುತ್ತದೆ ಕೋಶ,ಕೋಶದ ಅಣುಕಣಗಳಲ್ಲಿ, ಇಳಿದು ಆಳಕೆ ಅಲಂಕಿರುಸುವ ಅಧಿಕಾರ ಪ್ರದರ್ಶನ, ಮರಗಿಡಗಳೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ ನಮನ. 
ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ಭಯದಲ್ಲಿ ನಿಂತ, ಜೋತುಬಿದ್ದ ಎಲೆ,ರೆಂಬೆಗಳಿಂದ, ಬಲವಂತ ಸಲಾಮ ಗಿಟ್ಟಿಸುವ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ. ತೂಗಿ ಮಲಗಿಸುತ್ತಾನೆ ಹಂಸಗೀತೆಯ ಜೋಗುಳದಲ್ಲಿ.ನಡುಕದಲಿ ನಗ್ನವಾದ ಹಸಿರು, ಮುನುಗುತ್ತಿದೆ ಬಡಕಲು ಅಸ್ತಿಪಂಜರ,ತನ್ನ ರೂಪ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ನೀರು ಕಲ್ಲಾಗಿ ಕಾಯುವ ಅಹಲ್ಯೆ,
ನೀರಿಗೂ ಕ್ಷಮೆಇಲ್ಲ, ಕಾಯಲೇಬೇಕಿದೆ ವಿಮೋಚನೆಗೆ, ನೆಲತಳಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ಬಿಲವಾಸಿಗಳ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ದೇವರ ತಲುಪುವ ವರೆಗೂ
ಶರಣಾದ ಜೀವಿದಂಡು, ತಾಪರಹಿತ ಧಾಳಿಗೆ ಬೆದರಿ, ನಡೆಸಿದೆ ಪಥಸಂಚಲನ ಬಿಳಿಯ ಬಾವುಟ ಹಿಡಿದು,ಹರಿವ ನೀರು ಘನಿಸಿ, ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಿಳಿಯ ಡಾಂಬರು ರಸ್ತೆ. ಹಿಮರಸ್ತೆ ಚಲಿಸುತ್ತದೆ ಯಾರಿಗೂ ಅನುಮಾನ ಬರದಂತೆ ಸಾವಕಾಶವಾಗಿ. ಕಾಡು,ನಾಡೆಲ್ಲಾ ಭಣ,ಭಣ,ಶುರುವಾಗಿದೆ ಗೂಡು ಸೇರುವ ಪಯಣ, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ತಲ್ಲಣ.
ನಿಶ್ಯಭ್ದ ಸಂದೇಶ ಹರಿದಾಡಿ ದಮನಿಗಳಲ್ಲಿ, ಒಡೆವ ಕೋಶ, ಹರಿಸಿ ಜೀವರಸ ತಲುಪಿಸಿದ ಸಂದೇಶ.ಕಾಣದ ಸಂಚೊಂದು ಜೀವಪಡೆವ ಚಿದಂಬರ ರಹಸ್ಯ. ಕೊಡವಿಕೊಂಡು ತಲೆ ಎತ್ತುವ ಮೊಳಕೆ, ಹಿಗ್ಗಿ ಮೊಗ್ಗಾಗಿ, ಚಿಮ್ಮಿ ಚೀರುತ್ತವೆ ಉದ್ವೇಗದಲಿ. ನಶೆ ಏರಿದೆ ಕಾಡಿಗೆಲ್ಲಾ, ಚಿಗುರಿ ಕವಲಾಗುವ ಕುಡಿ ಮೀಸೆ, ಬಲೆಯಾಗಿದೆ ಬಾಗಿ ತೂರಾಡುತ್ತಿದೆ ಕುಡುಕನಂತೆ. ಕಲ್ಲಾದ ನಾರಿ, ನಾಚಿ,ನೀರಾಗುವ ಕಾಲ, ವಿದಾಯಹೇಳಿದ ಶಾಪ ವಿಮೋಚಕ ಸಿಧ್ದನಾದ ಸದ್ಯ, ಬರೆದಾಗಿದೆ ಆಗಲೇ ಸ್ವಾಗತ ಗೀತೆ ಒಂದು ನವ್ಯ ಪದ್ಯ ಬರಲಿರುವ ಬಣ್ಣತರುವ ವಸಂತನಿಗೆ. ಸ್ವಾಗತ ಗೀತೆ ಹಾಡಲು, ನಿಮ್ಮನ್ನೂ ಸೇರಿಸಲಾಗಿದೆ...

 

The Pool...

 

The life pool is filled to the brim with countless drops of your deeds.

Agonies and ecstasies are rippling to the shore tirelessly since your birth

The miseries are heavier than joys that are miser than a fashionable tailor,

Sinks to the bottom at an accelerated pace and rests there for ever.

 

Neither do I know nor you can predict the time of the whirlpool spiralling 

Dragging like a magnetic force to the depth of the bottomless pit

A black hole of illusionary feast that often comforts your luxuries

And misleads to a lost state where you are declared dead but clinically alive.

 

Cheering moments are volatile and rare to bubble out of the evaporation pool

The solidified sorrows with no melting point to measure, settles down heavily

The restless soul without any remorse holds a stable stalk for fading floret

The fragrance is odourless with a diminishing colour as unattractive as ever

 

The clouds of desire hovering over the lid of latent greed ever ready to explode

The unexpected but fearsome cloud burst may burst at any time at your door steps

And can cause a heavy down pour and floods your being and spilling out of the pool

An overflowing reservoir of repentance sings a haunting lullaby for your final sleep.

An ode to my students....

May be, 
The tender and soft buds have bloomed 
into a youthful inflorescence 
Million dreams to be pollinated,
Yet to different habitats but to same species with love.

But, No…
Not that I have over ripened fruit inedible and old...
But, yes…
Only… for the dispersion to fly far and wild
They are in the perfect diffused clouded mould, 
Precipitation, yet to shower as it is too cold be drawn by
Gravity not yet demagnetized,
So still I remain unsold for tomorrow’s reduction sale.

It is their dreams that my heart beats
And share the zeal with a true deal
Life of feel of the time scale yet to ascertain,
As real as a welcome gale in the attic shop
Ever ready to go for the hammer in auction 
In ever obedience of fate.

But craves to remain in the living museum
As long as the god’s particle is broken further
May be at least in abstract and unseen form….

ಇದು ಗದ್ಯವೇ ಅಥವಾ ಪದ್ಯವೇ.... ನೀವೆ ನಿರ್ಧರಿಸಿ.

ಅನಿವಾರ್ಯ ಸೂರ್ಯ ಅಸಹನೀಯವಾದರೂ ಕಠೋರ ಸತ್ಯ ಒಪ್ಪಲೇ ಬೇಕು, ನಮ್ಮ ಇರುವು ಆತನ ಕೃಪೆ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಶರತ್ತು,ಒಪ್ಪಿಗೆ. ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ ಯಾವ ವಿಧದಲ್ಲೂ ಪ್ರೀತಿಸಲಾರೆ ಆತನನ್ನು ಹೃದಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ. ಈ ಜೀವಜನಕ ನಿಯಾಮಕ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸಂಭಂದ ಒಂದುರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಲಿಕ ಸೇವಕರ ಅನುಭಂದ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.

ಜೀತದಾಳಿಗಿಂತ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕೆಲಸ ಹಚ್ಚಿಸಿ, ಬೆವರಿಸಿ ಆವಿಯಾಗಿಸುವುದೇ ಈತನ ತೆವಲು, ಸಹಿಸಲೇಬೇಕು ಸೌರ್ಯವ್ಯೂಹದ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯ ಪೊಗರು. ನಿಸ್ಸಾಹಯಕರು, ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ, ಈತನ ಸಾರ್ವಭೌಮತ್ವ, ಪಾರುಪತ್ಯ ಎರಡನ್ನು ತುಟಿಕ್ ಪಿಟಿಕ್ ಎನ್ನದೆ.ನಿರ್ಜೀವಿ, ಜೀವಿಗಳ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೆಲಸ ಹಚ್ಚಿರುವ ಈ ಹುಚ್ಚಿಗೆ, ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲ ಮೆಚ್ಚುಗೆ. ಅನ್ನಬಹುದಲ್ಲವೆ ಈತ ಒಬ್ಬ ಭಯಂಕರ ಸ್ಯಾಡಿಸ್ಟ್?. ದುರ್ವಾಸನ ರಕ್ತ ಕೆಂಗಣ್ಣು ಕೋಪಕ್ಕೆ ಗಿಡಮರಗಳ ಎಲೆಗಳೆಲ್ಲಾ ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ನಿಂತಿವೆ ಮೌನದಲ್ಲಿ. ಜೀರುಂಡೆಗಳ ಝೇಂಕಾರದ ಹಿಮ್ಮೇಳದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯೂ ಅಲುಗಾಡದ ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕ.

ಕೆಂಗಾವಲು ಕಾವಲುಗಾರನಿಗೆ ಮೈಎಲ್ಲ ಕಣ್ಣು. ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರರು ಯಾರುಇಲ್ಲಿ ಜೀತದಿಂದ, ಕೆಲವೊಮ್ಮಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ಸರಿಯುತ್ತವೆ ನೆರಳಿನ ಬದಿಗೆ ಬದುಕು. ಹಾವುಹಲ್ಲಿಗಳು ಮೊರೆಹೋಗುವ ಬಿಲದಲ್ಲೂ ತಲುಪುವ ಕಿರಣದ ಶಾಖ, ಕಂಗಾಲು ಮಾಡಿ ಜೋಲು ಬಿದ್ದ, ಜೊಲ್ಲುಸುರಿಸುವ ನಾಲಿಗೆಯ ಏದುಸಿರು ವ್ಯಾಘ್ರಗಳಲ್ಲಿ. ಮೈ ಮರೆತು ಎದುರಿಗಿದೆ ನೆರಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನೆ ಯಾರನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸಿದೆ ಧರ್ಯವಾಗಿ ಹುಲ್ಲು ಮೇಯುವ ಭಕ್ಷಕ ಮಂದಿ. ಕಾಡೆಲ್ಲಾ ಕಳ್ಳತನದಲಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿದೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ. ನೀಲಿ ಮಧ್ಯದ ಸೂರ್ಯನ ಯಾಮಾರಿಸುವುದು ಸುಲಭ. ಮೇಲಿದ್ದಾನೆ ಅತಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪ್ರಭಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ತಾನೇ ಕುರುಡಾಗಿ, ವಿಶ್ವವೇ ಬದಲಾದ ಒಂದು ಬಿಸಿಲು ಕುದುರೆ.

ಈ ಐಲುರಾಜಿನಿಗೆ ಮಿತ್ರರಿಲ್ಲ ಬಹಳ. ಇರುವ ಇಬ್ಬರ ಸಂಭಂದ ಬಲು ಸರಳ. ಪಾಪಿ ಹಿರಿಯ ಸ್ನೇಹಿತನಂತೆ, ಪಾಪ.... ಇವರೂ ಕಂತೆಗೆ ತಕ್ಕ ಬೊಂತೆ. ಆದರೂ ಅತಿ ಕೆಡುಕರಲ್ಲಿ ತುಸು ಕಡಿಮೆ ಕ್ರೌರ್ಯದ ಒಳ್ಳೆಯವರು. ಅಷ್ಟೇ. ಸಾಭ್ಯಸ್ತರಲ್ಲ ಇವರು ಪ್ರಾಣತಿನ್ನುವವರೇ. ಇವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಮೇಘರಹಿತ, ಶಾಖರಹಿತ ಶೀತ ಗ್ರೀಷ್ಮ ಎಂದೇ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ. ಮಿತ್ರನ ಗೈರುಹಾಜರಿಯಲ್ಲಿ ಈತ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಕೊರೆಯುವ ಕ್ರೌರ್ಯ ಮಲಗಿಸುತ್ತದೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ. ಹೆದರಿಕೆಯ ನಡುಕದಲಿ ನಗ್ನವಾಗುವ ಹಸಿರು, ಬಿಳಿಯ ಚಾದರವಾಗಿ ಮುಲುಗುತ್ತದೆ ನಿಟ್ಟುಸಿರು. ನೀರಿಗೂ ಕ್ಷಮೆಇಲ್ಲ. ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿಸಿ ಹರಡಿ ಅಟ್ಟಹಾಸ ಮೆರೆಯುವ ಪರಿ ಪದರವಾಗಿ. ಹರಿಯುವ ನೀರನ್ನು ಲಂಗೋಟಿ ಮಾಡಿ ಅದರಮೇಲೆ ಕುದುರೆ ಓಡಿಸುವ ಒರಸೆ, ತಿರುಗಿಸುತ್ತಾನೆ ತನ್ನ ಚೂಪು ಮೀಸೆ ನೀರ್ಗಲ್ಲುಗಳ ಹಿಮಪಾತದಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬರುವ ಶಂಖನಾದ. ಬಾರದ ಕೈಲಾಸವಾಸಿ. ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಸುಳಿವಿರದು ಈತನ ಪಾಳಿಯಲ್ಲಿ. ಪಾಪ! ಅವುಗಳಿಗಾದರೂ ಆಸರೆ ಎಲ್ಲಿ? ಗಿಡಮರಗಳು ಸೆಣಸಿ ಊನಗೊಂಡ ತಮ್ಮಅಂಗಾಂಗಳ ಶಶ್ರೂಷೆಯಲಿ ನಿರತ. ಉತ್ಪಾದಕರೇ ಪರಾವಲಂಬಿಗಳಾಗುವ ವಿಚಿತ್ರ.

ಬಲವಂತವಾಗಿ ಸ್ನೇಹಿತನ ಬೀಳ್ಕೊಡಿಗೆ, ತಾತ್ಕಲಿಕವಾಗಿ....ಮತ್ತೆ ಬರಬಹುದಾದ ಆಶ್ವಾಸನೆಯಲಿ.

ತೆರಳುತ್ತಾನೆ ಛಳಿರಾಜ ಸೂರ್ಯಮಿತ್ರ, ಸದ್ಯ. ಬರೆದಾಯಿತು ಆಗಲೇ ಸ್ವಾಗತ ಗೀತೆ ನವ್ಯ ಪದ್ಯ. 

ತೊಲಗಿದ್ದ ಬಿಸಿಲುರಾಜ ಬರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಾ, ಗವಾಕ್ಷಿಯಿಂದ ಇಳಿಯುತ್ತಾ.... ಸೇಡು ತೀರಿಸಲು ಇನ್ನಷ್ಟು ತೀಕ್ಷ್ಣ,ತೀವ್ರ ಮತ್ತಷ್ಟು ಪ್ರಖರ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ಬಾಸುಂಡೆ, ಬರೆ. ಬಿರುಕು ಬಿಡಿಸುತ್ತಾನೆ ಕೆರೆ,ತೊರೆಗಳಲ್ಲಿ. ನಿಶ್ಯಭ್ದ ಒಳಸಂಚು ನಡಿಯುತ್ತಿದೆ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಕಾಡ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ, ಸಂಚಾರವಾಗಿದೆ ತಲೆ ಎತ್ತುವ ಹುರುಪು. ಅದ್ಯಾವುದೋ ಟಾನಿಕ್ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ ಕಾಣದಂತೆ. ಚಿಗುರುತ್ತಿದೆ ಮೀಸೆ ವೃಕ್ಷರಾಜನ ಪೀಳಿಗೆಗಳಲ್ಲಿ. ಚಾಲಾಕಿ ಕಿರಣಜನಕ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೂ ಕುರುಡಾಗಿದ್ದಾನೆ ಎಲ್ಲಾ ಆಗುಹೋಗುಗಳಿಗೂ. ತಿಳಿದು ತಿಳಿಯದವನಂತೆ. ರಾಚುತ್ತಾನೆ ತನ್ನ ಚಾವುಟಿ ಬಾಯಾರಿದವರಮೇಲೆ. ಕಾಡ್ಗಿಚ್ಚು ಧಗಿಧಗಿಸಿ ಉರಿದಾಗ ಭೂಮಂಡಲ ಸಂಕುಚಿಸಿ ಬೆಂಡಾದ ಉಂಡೆ. ಚದುರುತ್ತವೆ ಜೀವಜಂತುಗಳು ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿಯಾಗಿ ಏನನ್ನೋ ಆರಿಸಿಕೊಂಡು. ಸಿಕ್ಕರೂ ಸಿಗಬಹುದು ಅವುಗಳಿಗೆ ಬದುಕಿಉಳಿಯಲು ಬೇಕಾದ ಮೀಸಲು ಕನಿಷ್ಟ ದಾಸ್ತಾನು.

ಇನ್ನೂ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ ನಿಮ್ಮ ಸೂರ್ಯನ ಕಥೆ. ಕೇಳಲೇ ಬೇಕು ಆದರೂ ನಿಮಗೆ ವ್ಯಥೆ. 

ಬಿಸಿಲರಾಜನ ದುರಾಡಿಳಿತದಲ್ಲಿ ಕರಕಲಾಗಿಹೋಗಿದ್ದ ಜೀವಿಮಂದಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಆಕಾಶ. ಬಂದೇ ಬರುತ್ತಾನೆ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ ರಾಯಭಾರಿ ಮುಂಗಾರು, ಮುಂಗೋಪಿ, ಆದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ತೊಲಗಿಹೋದರೆ ಸಾಕು ಈ ಸೆಖೆಯ ಕ್ರೂರಿ ಪಾಪಿ. ಗುಡುಗಿದ ಗಗನ. ಘೋಷಿಸಿದೆ ಮೋಡಗಳ ಆಗಮನ..... ಮಬ್ಬಾದ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಹೊಳೆದಾಗ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಎದ್ವಾ ತದ್ವಾ ಸಿಟ್ಟು....ಮೋಡದ ಅಡ್ಡ ಗೋಡೆಯಹಿಂದೆ ಬಲವಂತ ನೂಕಿದ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಕೋಪ. ಮತ್ತೆಬರುತ್ತಾನೆ ಮೋಡಗಳ ಸೀಳಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಿಸಿಮಾಡಲು. ಮಳೆಗೆ ಯಾರಹಂಗಿಲ್ಲ, ಪಡೆದಿದೆ ಈಗಾಗಲೇ ಅದು ವರ್ಣನ ಕಛೇರಿಯಿಂದ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಪತ್ರ. ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಆದು ಆದೇಶ, ಆ ಮಾತು ಮೀರುವಹಾಗಿಲ್ಲ. ತಳಮಳದಲ್ಲಿ ಸಮಯಸಾಧಿಸಿ ತೂರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತೆ,ಮತ್ತೆ.ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೇ ಬೆವರಿದ ಮೋಡಗಳು ಸುರಿಸುತ್ತವೆ ಮಳೆ. ತೊಳೆದು ಶುಚಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಬಿಸಿಲರಾಜನ ಧೂಳು ನಿಲುವಂಗಿ. ಜಳಕದಲಿ ಪುಳಕಿತ ಧರೆಯಲ್ಲಿ ಪುಟಿಯುವ ಹಸಿರಿನಲ್ಲಿ. ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುವ ವರ್ಷಧಾರೆ. ಎಲ್ಲಲ್ಲೂ ಹೊಳೆಯುತ್ತದೆ ಬಣ್ಣ ಸೂರ್ಯನ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ಮೊದಲಬಾರಿ....... 

　

　

　

　

ಹೀಗೊಂದು ಸಾವು.

ಸಾವಿಗೂ ಒಂದು ಘನತೆ
ಅವಿರೋಧವಾಗಿ ಗಳಿಸಿದ ಗೌರವ, ಹಿರಿಮೆ
ಆಳಲಿ ಬಿಡಿ ತನ್ನದೇ ಏಕಾಂತತೆ
ಈ ಮಹಾಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ.
ಅನುಭವಿಸಲಿ ಕೊಡಿ ಮರಣ ತನ್ಮಯತೆ.

ಸಾವೊಂದು ಹರಡುವ ಕಾಡ್ಗಿಚ್ಚು
ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ಕಿಡಿತಾಕಿ
ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ಸುದ್ದಿಬಿತ್ತರಿಸಲಿದೆ ದಿನಪೂರ ಸುದ್ದಿ
ನನಗೆ, ನಿಮಗೆ ಇರಬಹುದು ಸಂತಾಪ ಸುದ್ದಿ
ಬದುಕುಳಿದವರಿಗೆ ಆಗಬೇಕಿದೆ ಶುಧ್ದಿ.
ಅಶ್ರುತರ್ಪಣ ಪ್ರದರ್ಶನ ಸಂದರ್ಶಕನ ಕೋರಿಕೆ.
ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಹುಡುಗನ ಯಾಂತ್ರಿಕ ತಯಾರಿ
ನಿರ್ಲಿಪ್ತ ಛಾಯಗ್ರಾಹಕ ಕೋನ, ಬೆಳಕುಗಳ ಅಳೆಯುತ್ತಾನೆ
ಸಾವಿನ ಗೇಲಿಮಾಡಲು,

ದುಖತಪ್ತ ಜನ ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಗಡಿಯಾರದ ಮುಳ್ಳು
ಪದೇ ಪದೇ.. ಜಪಿಸಿ
ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರದ ಮಂತ್ರ
ಜಡತೆಯ ಎಳೆದಾಡುವ ಧಾರ್ಮಿಕ ತಂತ್ರ.

ಉಯಿಲು ಬರೆದಿರಲಿಲ್ಲ
"ತನ್ನ ಚಿತಾಭಸ್ಮಕ್ಕೆ ವೃಂದಾವನ ಬೇಡ"
ಮರೆತಿದ್ದ ಚಿರಂಜೀವಿ ತನ್ನ ವಂಶವಾಹಿ ಶಾಪ
ಸಾಮಾನ್ಯ ಬದುಕನ್ನು ಅಸಮಾನ್ಯ ಮಾಡಿದ ಭೂಪ
ಈಗ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ಮಾಫಿ
ಮನೆಹೊರಗೆ ಪ್ರಕಟ ಕುರುಳು ಕಟ್ಟಿಗೆ ಧೂಪ

ಆಗಲಿದ್ದಾನೆ ಸಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಗೋಡೆಯಮೇಲೆ
ತೂಗಾಡುವ ಸ್ಥಬ್ಧ ಭಾವಚಿತ್ರ
ನೆನ್ನತಾನೆ ಚೈತನ್ಯದ ಚಿಲುಮೆ
ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಚಿತೆಯ ಕುಲುಮೆ
ನಗ್ನತೆಯ ನೆನಸಿ,
ಬಲವಂತ ಪುಣ್ಯಪ್ರಾಶನ ಮುಚ್ಚಿದ ಬಾಯಿಗೆ
ಸ್ಥಿತಪ್ರಜ್ಞ ನಿಶ್ಚಲವಾದ ಕಲ್ಲುಬಂಡೆ
ಋಷಿಮಲಗಿರುವ ಬಿದಿರಿನಹಾಸಿಗೆ
ಆದರೆ ಬೀಷ್ಮ ಅಗಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ ಆ ಶರಶೈಯೆ ಯಲ್ಲಿ.

ಬಂತು ಸಾವಿನ ಬಂಡಿ ಸಕಲ ಸಿದ್ದತೆಯಲ್ಲಿ
ದರ್ಬೆ,ಚಂಬು, ಊದಿನಕಡ್ಡಿ,
ಎಲ್ಲಪರಿಕರ ಸಿಕ್ಕುವ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ
ಚಾಲಕನ ಪಕ್ಕ,
ಮೇಲೆ ಕಳಿಸುವ ಗಂಡು ಏಜೆಂಟ್ ಕೂತು
ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ ಅಗಲಿದ ನೆನಪುಗಳ ಮಡಿಕೆಯಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ ಚಿತ್ರಗುಪ್ತರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ
ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಸಾವನ್ನು ಪಾಳಿಯಲ್ಲಿ
ಜಯಘೋಷ ಬೀದಿಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ರಣಿಸಿದಾಗ
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬಿಕ್ಕಳಿಕೆ,

ರಾಮಜಪದಲ್ಲೇ ಯಶಸ್ವಿ ಉಡಾವಣೆ
ಹೊಗೆಯ ಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ ವಿದಾಯಹೇಳುವ ಆತ್ಮ
ಹಾರಲಿದೆ ಸಾವಕಾಶದನಿರ್ವಾತದಲ್ಲಿ
ಹೂತ ತಾತ್ಕಲಿಕ ವಿಳಾಸಹುಡುಕುತ್ತೇವೆ
ಮತ್ತೆ,ಮತ್ತೆ.....

ಹೋಮೊ ಸೆಪಿಯನ್.

ಹೋಮೋ ಸೆಪಿಯನ್ 

ಏನಿದು?
ಪದ! ನಿಜ....
ಇರಲಿ, ಇರಬೇಕು ಸದಾ,
ಒಂದು ನಾಮಪದ.
ಹೌದು, ನಿಮ್ಮ ಗ್ರಹಿಕೆ ಸರಿ,
ಬರೀ ಹೆಸರ್ರೀ....
ವಿವೇಕಿ ಮಾನವ.
  
ಹೆಸರು ಸಾಂಕೇತಿಕ,
ಜಾತಿ ಪ್ರಭೇದ ಸೂಚಕ, ನಿಜ ತೀರಾ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ    
ಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಚಿರ ಪರಿಚಿತನಾದರೂ ಅನಾಮಿಕ,
ಭವಿಷ್ಯ ಬರೆದು ,ಭಾವ ಚಿವುಟಿದ ಭಾವುಕ!
ಹೊತ್ತ ತನ್ನ ರೆಂಬೆಯನ್ನೇ, ತಾನೇ ಕಡಿವ ಸಾದಕ.
ಮಹಾಕವಿ ಕಾಳಿದಾಸ!

ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಮಿದುಳು ಅರಳಿ , ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಹೂವು ಮುಡಿಸಿ
ಮಿದುಳಿನಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲ ಕೆಡಿಸಿ, ಸೃಷ್ಟಿ ಯಿಂದ ಪುಷ್ಟಿ ಗೊಂಡು,
ಕಂಡಿದೆಲ್ಲ ಕುಡಿದು ತಿಂದು, ಬಳೆದು ಬಾಚಿ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ,
ಇದ್ದದೆಲ್ಲ ಕದಡಿ, ಕದಡಿ, ತೀಡಿ ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲ ರಾಡಿ.
ತಾಯ ಬಸಿರ ಹಸಿರು ಬಗೆದು, ಇದ್ದದೆಲ್ಲ ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದು...
ಮೆರೆದ ಸಾಧನೆ, ಮರೆತ ನಮ್ಮ ವೇದನೆ

ಅಳಿವಪ್ಪಿದೆ ಪರಿಸರ, ಗಾಳಿಗೂ ಬೀಸದ ಚಾಮರ,
ಜರಡಿಯಾದ ಹಂದರ, ಭೂಮಿ ಸುಡುವ ಪಂಜರ,
ನದಿಗಳಾಗಿವೆ ಕಂದರ, ಕಾವೇರಿದ ಚಂದಿರ,
ಬತ್ತಿಹೋದ ಸಾಗರ, ಮರಳುಭೂಮಿ ಆಕರ,
ಪರಿಹಾರ! ಸ್ಪೋಟಗೊಂಡ ಮಹಾ ಸಮರ...
ಕಳಚಿಹೋದ  ಜೀವ ಕೊಂಡಿ,
ಮಾಯವಾಗಿವೆ ಸರದಿಯಲ್ಲಿ, ದೂರಜಾರಿದ  ಪರಧಿಯಲ್ಲಿ,
ಜೀವಮಂಡಲ  ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ದ,
ವಿವಿದತೆ ಕಳೆದುಹೋದ ಭಾಗಲಬ್ಧ,

ಕಾಡು ಬೆಳೆಸುವ ಕಲೆ, ನಾಡ ಕಟ್ಟುವ ಬೆಲೆ,
ಸರ್ವ ಭಕ್ಷಕ, ಹೇಳಲಾಗದು  ಇವನ ಲೀಲೆ,
ಎಲ್ಲದಕೂ ಬಿಸಬಲ್ಲ ಇವನ ಮಾರಕ  ಬಲೆ
ಮೂಗುದಾರ ಕಳಚಿದ ಕಾಡು ಕುದುರೆ...
ನಿರಂಕುಶ ರಾಜ ನೀರೋ,
ಯಾಕೆ ಕವಿದಿದೆ  ಮಂಕು?
ಸ್ವರ್ಗ ನಿರ್ಮಿಸಲಿರುವ ತ್ರಿಶಂಕು,
ಸಿಕ್ಕೀತೆ ಪರಿಚಯ?
ಯಾರೀತ?

ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದೇವ ಮೆಚ್ಚಿದ ಮಾನವ,
ಹೂಮೂಸೇಪಿಯನ್....
ಇವನಾಟಕೆ ಇದು ಯಾವ ಪೆವಿಲಿಯನ್?

God Particle.

The contributions of science to improve human life is enormous indeed. Each discovery and invention or even researches have given countless comforts to us. Today we are living in such a beautiful world (?) where we don't even have enough time to look around us and comprehend the reality. The luxuries and comforts have made us to live our own world of fantasies and dreams. The inventions of science always gave immense luxuries to our life there by making us more and more withdrawn in our own world of illusion of happiness, less and less sensitive to our fellow beings.  More the comforts more in active  the body gets. It is the body that gets first adjusted itself to the change. Many parts of the body becomes more and more lethargic due to non exercising or say usage. Or over enjoying the eating of varieties of taste of the entire world like Italian, south Indian, north Indian, Chinese, oriental, continental, intercontinental, rural food etc..have made our stomach and the entire digestive system confused. The poor digestive system had adjusted to one type of food which was freely available in that particular environment. and that is why we have different food habits.The stomach is overloaded with unimaginable food items which it had never encountered before that is right from the beginning of the human cultural evolution. This over indulgence in food which is only taste worthy has created a lot of unseen and unheard abdominal or digestion related problems. People say that we have become too delicate. We are prone to all kinds of diseases. Our body immune system is not cooperating as it was when once our lives were confined to a particular area or environment. But due to over exposure to so many spies and other new uncommon universal food we tend to suffer more from intestinal disorders.Yes to some extent that statement is true. In every true aspect we have become more susceptible to all kinds of diseases. In our childhood days about fiftt years ago the common diseases were treated at home by grannies and elderly people with domestic local medication. But today we get imported medicine prescribed by a Doctor who himself has no knowledge of the relationship between the disease and the environment.and ignorant of the harmful effects of the chemicals made in some unknown country by unknown people who don't even know our food and other life habits. Yet with great confidence he prescribes and we take it and suffer in the long run.

For example common cold can be taken care at home by domestic traditional medicine like coriander, ginger kashaya or eucalyptus oil for head ache. But we have forgotten those medicines and we rush to a nearby drug store and buy the tablet, or drug on the advise of the drug seller himself.

This change slowly but surely takes over our social and cultural consciousness. And thus make us the most cruelly selfish among all the animal species that are existing today along with us. Till recently these species were happy to be contented in their own specified world or environment. It will not be an exaggeration to say the applications of science in our life has made us more lazy. It is an irony that science which always takes its birth in the name of helping the human society at large becomes a tool of decimation of the planet itself!

Indeed it is unfortunate the domestic, industrial, agricultural, pharmaceutical or any other utility of the science articles in the market is mind bogging. Many of which go unnoticed. Of course we cannot consume everything that is available in the market. Neither we are financially capable nor we are effective and natural consumers.Natural consumer means the most modern and young lot living in urban environment and can properly utilise the things more effectively and easily than older generation. We do not have any practical knowledge of todays articals that are in the market with a costly tag.
As I said scientistific contributions of creative mind have no doubt improved our quality of life. But to the extent of using certain organs of our body and thus has made us more lazy. Best example would be the revolution in the field of communication. Mobiles for instant cahat with anybody,anywhere a computers



 who are exposed and who can understand the utility of the things properly All the electronic gadgets in our houses

ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ  ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಮಾಜದ ವಿಕಾಸವಾಗಿ ಸುಮಾರು 3000-4000  ವರ್ಷಗಳಾಗಿರಬಹುದು.  ಸುಮಾರು 10000   ವರ್ಷಗಳ  ಹಿಂದೆ  ಕೃಷಿ  ಕಂಡು ಹಿಡಿದಾಗಿನಿಂದ  ಇಲ್ಲಿಯವರೆವಿಗೂ  ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ  ಕ್ರಮೇಣ  ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು  ನೋಡಬಹುದು.   ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ  ಅಲೆದಾಡುವ ಅಲೆಮಾರಿ ಮಾನವ, ಇತರ ಪ್ರಾಣಿಗಳಂತೆ  ತಾನೂ  ಸಹಾ  ಆಹಾರ  ಸಿಕ್ಕಲ್ಲಿಗೆ  ವಲಸೆ   ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ  ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ  ಆಹಾರ  ಸಂಗ್ರಹಕಾರನಾಗಿ ಒಂದು ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಯೂರಿ ಬೇಸಾಯ ಪದ್ದತಿಯನ್ನು    ಆರಂಭಿಸಿದ. ಈ  ಕೃಷಿಯ ಅವಿಷ್ಕಾರ ಮಾನವನ  ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ  ಮಹತ್ತರ ಮೈಲಿಗಲ್ಲು ಆಯಿತು. ಇಂದಿನ ಉಹಿಸಲಾಗದ  ಬೆಳವಣಿಗೆ   ಮಾನವನ, ದಿನ  ವ್ಯವಸಾಯ  ಪದ್ದತಿಯೇ  ಕಾರಣ.  ತಾನು  ಉಪಯೋಗಿಸುವ  ಧಾನ್ಯವನ್ನು  ತಾನು ಬದುಕಲು ಆರಿಸಿದ್ದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಚೆಲ್ಲಿ, ಅದರ ಸುಗ್ಗಿಗೆಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ತನ್ನ ಆವಾಸದ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ   ದೊರೆಯುವ  ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನೇ  ಬಳಸಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದ.ನಂತರ ಕೊಯ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಫಸಲನ್ನು ಕೊಯ್ಳುಮಾಡಿ ಧಾನ್ಯ ಸಂಗ್ರಹಣೆ ಮಾಡಲು ಆರಂಭ ಮಾಡಿದ ಸಮಯದಿಂದ ವಿಜ್ಞಾನದ ವೇಗ ತೀವ್ರವಾಯಿತು.ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಸಾಕಲು ಶುರುಮಾಡಿ,ಹತ್ತಿಯ ಉಪಯೋಗ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಸಸ್ಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಕಲೆ ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಬಂದು, ಇಂದು  ಪರಿಸರದ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೆ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಲೆ  ರೂಡ್ಹಿಸಿಕೊಂದಿದ್ದಾನೆ.  ಆರಂಭದಲ್ಲಿನ   ಕುತೂಹಲ    ಪ್ರಜ್ಞೆ   ಮಾನವನನ್ನು  ಒಳ್ಳೆಯ  ಪ್ರೆಕ್ಷಕನನ್ನಗಿ ಮಾಡಿತು. ಬದಲಾಗುವ    ಋತುಮಾನಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ.  ಆ ಋತುವಿನಲ್ಲಿನ ಆಗುಹೋಗುಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಒಗ್ಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದ. ಹೊಸ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹತ್ತರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಂಡ. ಆ  ಋತುವಿನಲ್ಲಿ  ದೊರೆಯುವ  ಅಂಶಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಬದುಕಿಗೆ ಅ ಯಿಸ ತೊಡಗಿದ. ಕುತೂಹಲ,ಪರಿಸರದ ಸನ್ನಿವೆಶಗಳಿಗೆ      ಮಾರ್ಪಾಡು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ  ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ  ಶಕ್ತಿ  ಮಾನವನನ್ನು  ಇತರ  ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗಿಂತ  ಹೆಚ್ಚು  ಭಿನ್ನ   ಹಾಗು  ಸಮರ್ಥನನ್ನಾಗಿ  ಮಾಡಿದವು. ಗ್ರಹಿಕೆ, ಮನನಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆ,ಯೋಚನೆ, ಹೋಲಿಸುವ ಮತ್ತು ಅನುಭವಿಸಿದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ, ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ, ಇತ್ಯಾದಿ ಎಲ್ಲವೂ ಮಾನವನನ್ನು ಪೂರ್ತಿಬೇರೆಯಾಗಿಸಿತು.
ಈ ವಿಶೇಷ ಗ್ರಹಿಕೆ,ಯೋಚನೆ, ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಇವಲ್ಲವೂ ಮನುಷ್ಯನ ಮಿದುಳಿನ ಮಹಾ ಮಸ್ತಿಷ್ಕದ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ಉಂಟಾದ  ವಿಕಾಸ  ಮತ್ತು ಅದರ ಅನ್ವಯದಿಂದ ಬದಲಾದ ಕಾರ್ಯಾತ್ಮಕ ವಿಧಾನದಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ.ನಿಸರ್ಗಕ್ಕೆ  ಹತ್ತಿರವಾಗಿ, ನಿಸರ್ಗದ ಒಂದು ಅಂಶದಂತೆ ಎಲ್ಲ ಅಂಶಗಳೊಂದಿಗೆ ತಾನೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಬಂದ. ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಾನವನಲ್ಲಿ, ಕುಟುಂಬದ ಪರಿಜ್ಞಾನ ಹೆಗ ಬಂತು? ಹೇಳುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅಸಾಧ್ಯವಲ್ಲ.  ಕಾರಣ.ನಮ್ಮ   ಭೌತಿಕ, ಜೈವಿಕ, ಹಾಗು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಈಗಿನ ನಮ್ಮ ದಾಯಾದಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ,ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬದುಕುವ, ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿರುವ   ಸಾಮಾಜಿಕ  ಜೀವನ ಶೈಲಿ ಕೋತಿ, ಚಿಂಪಾಂಜಿ ಗಳನಡುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸಿದವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪೋಷಕ ನಡುವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನ ಸಹಾ ಪ್ರಜನನ  ಕ್ರಿಯೆಯಂತೆ ಸಹಜ ಪ್ರವ್ರುತ್ತಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು.ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಇರುವುದರಿಂದ ಶತ್ರುಗಳಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ.ಇನ್ನು ಹಿರಿಯ,ಅನುಭವಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ತಮ್ಮ ಮಂದೆಯ ಎಳೆಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಆಹಾರ ಹುಡುಕುವುದು,ಅಥವಾ ಬೇಟೆಯಾಡುವುದು,ಶತ್ರುಗಳಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ವಲಸೆ ಹೋಗುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸುವುದು, ಮರಿಗಳನ್ನು ಶುಚಿಯಾಗಿ ಇಡುವುದು ಇತ್ಯಾದಿಗಳೆಲ್ಲ ಹಿರಿಯ ಪೋಷಕ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಂದ ಕಲಿಯುತ್ತವೆ.ಲಿಂಗ ರೀತಿಯ ಪ್ರಜಣನ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ವಿರುದ್ಧ ಲಿಂಗ  ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುವುದನ್ನು  ನಾವು ನಮ್ಮ ಈಗಿನ ಪರಿಸರದಲ್ಲೂ ನೋಡುತ್ತೇವೆ.ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಲೈಂಗಿಕಾಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿರುವ ಗಂಡು ನಾಯಿ ಹೆಣ್ಣು ನಾಯಿಯ ಹಿಂದೆ ಮೂಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದು ಅಥವಾ ಇದೆ ದೃಶ್ಯ ವನ್ನು ಹಸು,ಕತ್ತೆ ಇತ್ಯಾದಿ ನಾವು ಕಾಣುವ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಬಹುದು.ಕಪ್ಪೆಯ ವಟಗುಟ್ಟುವಿಕೆ, ನವಿಲಿನ   ನೃತ್ಯ ವಾಗಲಿ, ಕಸ್ತೂರಿ ಮೃಗ ತನ್ನ ಹಿಂಗಾಲಿನ ಗೊರಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಗ್ರಂಥಿಯನ್ನು ಮರದ ಕಾಂಡಕ್ಕೆ ಉಜ್ಜಿ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುವ ಸುವಾಸನೆಯ ಕಸ್ತೂರಿಯಿಂದ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ತನ್ನ ಲೈಂಗಿಕಾಸಕ್ತಿಯ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಸಾಗಿಸುತ್ತದೆ  ಎಂದರೆ  ನಮಗೆ  ಆಶ್ಚರ್ಯ  ವಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಕೇವಲ  ತನ್ನ ಪೀಳಿಗೆಯನ್ನು  ಮುಂದುವರೆಸಲು  ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು  ನಡೆಸುವ  ಪ್ರಯತ್ನ  ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯೇ ಆಗಿದೆ.ತನ್ನ  ಇರುವನ್ನು  ತಿಳಿಸಲು  ಕೇವಲ ತನ್ನ  ಸಂಗಾತಿಯನ್ನು  ಆಕರ್ಶಿಸಿ,  ತನ್ನಡೆಗೆ  ಪಟಾಯಿಸುವ ವಿಧಾನ.ಮಾಂಸಹಾರಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ವಿಶೇಷ ವಾಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಮೂತ್ರದಿಂದಲೇ  ಮರಗಿಡಗಳ  ಮೇಲೆ ಹೊಯ್ದು,  ತಮ್ಮ  ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ  ಗಡಿಯನ್ನು  ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಈ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಕೋಟೆ ನಮಗೆ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಪರಿಸರದ ಜೀವಿಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದಿರುತ್ತದೆ.ಗುರುತು ಮಾಡಿದ ಆ ತನ್ನ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ, ತನ್ನ ಪರ್ಭೆದದ ಕೇವಲ ಹೆಣ್ಣು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರವೇಶವಿರುತ್ತದೆ. ಇತರ ಗಂಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇಶ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.   ಹಾಗೇನಾದರೂ   ಗಡಿಯ ಉಲ್ಲಂಘನೆಯಾದರೆ ಭಯಂಕರ ಕಾಳಗ ನಡೆಯತ್ತದೆ.ಈ ಕಾದಾಟದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಗಡಿ ಮೊದಲೇ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡ  ಯಜಮಾನಗೆಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ಪರಿಸರದ  ಯಾವುದೇ ವಿದದ ಇರುವಿಕೆಯ   ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ  ಅಂದರೆ, ಪ್ರಜನನ  ಕ್ರಿಯೆ, ಆಹಾರ ಪಡೆಯುವ ವಿಧಾನ   ಪೋಷಣೆ, ಅಥವಾ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾದೇಶಿಕತೆಯನ್ನು  ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಲಕ್ಷಣ,  ಪ್ರಭುತ್ವ ವನ್ನು ಸಾರುವ ತಾನಶಾಹಿ ಪ್ರವೃತ್ತಿ  ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. 

ಇಂದಿನ  ನಮ್ಮ ಸಾಮಾಜಿಕ  ವ್ಯವಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ  ಮೇಲು ಕೀಳು. ಶ್ರೀಮಂತ ವರ್ಗ, ಮಧ್ಯಮ  ವರ್ಗ, ಬಡ ವರ್ಗ   ಹಾಗೂ ಕಾರ್ಮಿಕ  ವರ್ಗ,ಜಾತಿ, ಇತ್ಯಾದಿ ಸಾಮಾಜಿಕಸ್ತರಗಳಿಗೆ ಈ ಮೂಲ ಲೈಂಗಿಕಾಸಕ್ತಿ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯೇ  ಕಾರಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಂದಿನ ಸಮಾಜದ  ಎಲ್ಲಾ ರಚನಾತ್ಮಕ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ,  ಈ  ಜೀವಿಗಳ   ಉಳಿವಿಕೆಗಾಗಿ ನಡೆಯುವ  ಹೋರಾಟದ   ವಿಕಾಸದಿಂದಲೇ   ಭಾಷೆಯ  ಮೂಲಕ   ವಿವಿದ  ಆಯಾಮವನ್ನು  ಪಡೆದಿವೆ. ಸಂಗೀತ,  ಸಾಹಿತ್ಯ,   ಕಲೆ, ನಾಟಕ,  ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ವಿವಿದಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿವೆ.ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಬಲಿಷ್ಠರುಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಸಮರ್ಥರು ಕ್ರಮೇಣ ನಶಿಸಿಹೊಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಡಾರ್ವಿನ್ ನ ವಾದ. ಆತನ ಈ ವಿಕಾಸದ ನಿಯಮ ಕೇವಲ ದೈಹಿಕ ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಅನ್ವಯಿಸಿತ್ತು ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತೆ.ಕಾರಣ ಡಾರ್ವಿನ್ ಗಾಗಲಿ,ಮಾರ್ಕ್ಷ ಗಾಗಲಿ ಈ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಉಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕೋತಿಯಿಂದ( ಪೀತಿಕಸ್) ಮನುಷ್ಯ (ಹೋಮೋ) ನಾಗಿ ವಿಕಾಸಹೊಂದಿದ ಈ ಪ್ರಾಮುಖಿಗೆ (ಪ್ರೈಮೇಟ)ಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಭಿವಿಕವಾಗಿಯೇ ಉಂಟಾದ ಮಹತ್ತರ ವಿಕಾಸೀಯ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ವರ ವಾಯಿತು.ಮಿಲಿಯಾಂತರ ವರ್ಷಗಳಹಿಂದೆ ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ ಉಂಟಾದ ಬದಲಾವಣೆಗಳು- Mutation ( ಉತ್ಪರಿವರ್ತನೆ)

ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ  ಅನುಕೂಲಕರವಾದುದರಿಂದ ಇತರ ಪ್ರಭೇದಗಳಿಗಿಂತ ಪ್ರಾಬಲ್ಯಹೊಂದಿದವು. ಸಾವಯವ ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಜೀವಿ ಇಂತಹ ಪ್ರಬೇಧದಿಂದಲೇ ವಿಕಾಸ ಹೊಂದಿತು ಎಂದು ನಿಖರ ವಾಗಿ ಹೇಳಬಹುದಾದರೂ,  ಸ್ಪಷ್ಟ ಸಾಕ್ಷಿ ಗಳಿಂದ ಸಾದಿಸಾಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.ಇದನ್ನು ಕೇವಲ ನಮಗೆ ದೊರೆತಿರುವ ಕೆಲವು ಪಳೆಯುಳಿಕೆಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಕಲ್ಪನೆಯಿಂದ ಅರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಿಕಾಸವನ್ನು ಸರಳ ಗೊಳಿಸಿ ಮೀನು, ಉಭಯವಾಸಿ, ಸರೀಸೃಪ, ಪಕ್ಷಿಗಳು, ಸ್ತನಿಗಳು ಎಂದು ಸ್ತೂಲವಾಗಿ ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಉದ್ಹ್ಭಾವಿಸಿ ನಮ್ಮನ್ನು ತುಂಬಾ ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡು ಮಾಡುತ್ತವೆ.ಕಾರಣ ಕಾಲದ ಇತಿ ಮಿತಿಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟ. ಏಕೆಂದರೆ, ನಮಗೆ ಕೆಲವೇ ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆ ಬದುಕಿ ಬಾಳಿದ  ನಮ್ಮ ಮುತ್ತಾತನ ಹೆಸರೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ ಇನ್ನು  ಮಿಲಿಯಾಂತರ ಅಥವಾ ಬಿಲಿಯಾಂತರ ವರ್ಷಗಳ ಭೂ ಪುರಾಣವನ್ನು, ಆಗ ಬಾಳಿ ಬದುಕಿದ  ನಮ್ಮ  ಕಲ್ಪನೆಗೂ  ಬಾರದ, ಆದರೆ ಖಂಡಿತ ಜೀವಿಸಿದ  ಜೀವಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅನವಶ್ಯಕ ಹಾಗೂ ಉದ್ಧಟತನವೆನಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.ನಾವು ಬದುಕುವುದೋ ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ಆಯುಶ್ಯವೋ ಕೇವಲ ನೂರು ವರ್ಷ. ವಿಕಾಸದ ಈ ಅನಂತ ಕಾಲದಲ್ಲಿ  ನೂರು ವರ್ಷ  ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸಹಾ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.ಇಂತಹ ನಮ್ಮ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಇರುವಿಕೆಯ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಸೀಮಿತ ಗ್ರಹಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಅನಂತ ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ನಮ್ಮ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು  ಹಿಗ್ಗಿಸಿ  ಜೈವಿಕ  ಇತಿಹಾಸವನ್ನು  ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ  ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು   ಅಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಸೂಕ್ತ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಮನೋಭಾವನೆಯಿಂದ, ಪೂರ್ವಗ್ರಹಪೀಡಿತ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮುಕ್ತ ಮಾಡುವುದರಿಂದ,ವಿಜ್ಞಾನದ ಅನೇಕ ತತ್ವಗಳನ್ನು,ಅವುಗಳ ಸರಿಯಾದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿಸರದ ವೀಕ್ಷಣೆ, ಪರಿಗ್ರಹಣೆ ಮತ್ತು ಸಮಯೋಚಿತ ಧಾರಣ ಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ವಿವಿದ  ಅಂಶಗಳ ಹೋಲಿಕೆ, ಸಮನ್ವಯ ಗಳ ಮೂಲಕ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸಬಹುದು.ಬಹು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬೇಕಾಗಿರುವ ಸಲಕರಣೆ ಗಳೆಂದರೆ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿ, ಮೂಢ ನಂಬಕೆರಹಿತ ನಿಲುವು,  ಹಾಗು ಅನ್ವಯ.  

ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಲಿನ ಎಲ್ಲ ಜೈವಿಕ ಅಂಶಗಳು ಮತ್ತು  ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹೋಲಿಕೆಯ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಮಾನವನ ಗಮನಕ್ಕೆ ಏಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅರ್ಥವಾಗದ  ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಸಸ್ಯಗಳು ಸಹಾ ನಮ್ಮಂತಹ  ಜೀವಿಗಳೆಂದು    ಅರಿವು   ಇನ್ನೂ  ಸಹಾ  ಮೂಡಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ  ಅಜ್ಞಾನದ  ಪರಮಾವಧಿಯೆಂದರೆ  ಮಾಂಸಹಾರಿ  ಪ್ರಾಣಿಗಳೆಲ್ಲಾ  ಖಳನಾಯಕರಾಗಿವೆ.  ಪಾಪ.  ಕ್ರೂರ,  ವ್ಯಾಘ್ರ,  ನರಭಕ್ಷಕ  ಇತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ  ಗುಣವಾಚಕಗಳಿಂದ                ಅವುಗಳನ್ನ   ಸನ್ಮಾನಿಸಿದ್ದೇವೆ.   

ಇನ್ನು ರಾಜ, ಅಧಿಕಾರ, ಸೇವಕ ಇತ್ಯಾದಿ ಸ್ಥರಗಳು ಹೇಗೆ ಬಂದವು ಈ ಪುರಾತನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ? ಯಾವ ಜೀವಿಗಳು ಪರಿಸರದ  ಬದಲಾಗುವ ಅಂಶಗಳಿಗೆ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರೋ  ಅವರೇ ಸಮರ್ಥರಾದರು. ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇದು ಕೇವಲ ದೈಹಿಕಶಕ್ತಿಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿತ್ತು.ಆದರೆ ವಿಕಾಸದ ನಂತರ ಭುದ್ಧಿಶಕ್ತಿಯೂ ಸಮರ್ಥರ ಉಳಿವಿಗೆ ಕಾರಣ ವಾಯ್ತು. ಯಾರ ಬಳಿ ಹೆಚ್ಚು ಆಹಾರ ಸಂಗ್ರಹ ಇತ್ತೋ ಅವರೆಲ್ಲ ಬಲಿಷ್ಠರಾಗಿ ನಾಯಕರಾದರು, ಒಡೆಯರಾದರು, ಕಡೆಗೆ ರಾಜರಾದರು.ಇನ್ನು ಉಳಿದ ವಿವಿದ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರದ ಅಂಶಗಳ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಬಳಕೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ, ಪೈರನ್ನು ಬೆಳೆಯುವವ ರೈತನಾದ, ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡಬಲ್ಲವ ಶಿಕಾರಿಯಾದ. ಹೀಗೆ ಅವರವರ ದೈಹಿಕ ಹಾಗು ಭೌದ್ದಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ,ಪರಿಸರದ ಅಂಶಗಳ ಅವಲಂಬನೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ  ಸಮಾಜದ ವಿವಿಧ ಸ್ಥರಗಳು ರೂಪುಗೊಂಡವು.ಈ ಮಧ್ಯೆ ದೇವರು,ಧರ್ಮ ಯಾವಾಗ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತೋ ಎಂಬುದನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಹಾಗೂ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಸರಳೀಕರಣ ಗೊಳಿಸುವುದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ ಎಡೆಮಾಡಿಕೊಡಬಹುದು. ಪ್ರಾಯಶಃ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾರದ ಸಂಗತಿಗಳು ಮಾನವನ ಕುತೂಹಲ ಹೆಚ್ಚಿಸಿ,ಆ ಯೋಚನಾಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಲೇ  ತನ್ನ ಇತಿಮಿತಿಯನ್ನು  ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅರ್ಥ ವಾಗದ ನೈಸರ್ಗಿಕ  ಲಕ್ಷಣಗಳಿಗೆ  ಹೆದರಿ,  ಅಸಾಹಾಯಕನಾದುದರಿಂದ ಹುಟ್ಟಿರಬಹುದು  ದೇವರು. 

ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ   ಮತ್ತು  ಮಾನವನ  ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ  ಕ್ರೋಮ್ಯಾಗ್ನಾನ ಮಾನವ   ಅಂದರೆ  ಸುಮಾರು  25000   ವರ್ಷಗಳಹಿಂದೆ  ಗುಹೆಗಳಲ್ಲಿ  ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜ,  ಆಧುನಿಕ ಮಾನವನಂತೆ,  ಜೈವಿಕವಾಗಿ   ನಮ್ಮಷ್ಟೇ ಭುದ್ದಿಶಾಲಿಯಾಗಿದ್ದ.    ಅಂದರೆ  ಮಿದುಳಿನ ಗಾತ್ರ, ದೇಹದ ರಚನೆ, ನಿಲುವು ಇತ್ಯಾದಿ ಎಲ್ಲವೂ ಈಗಿನ ನಮ್ಮಂತೆ ಇದ್ದವು. ಆತ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಯಾವ ಭಾಷೆ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.ತಾನು ನೋಡಿದ್ದನ್ನು ಕಾಪಿ ಮಾಡುವ ಅಥವಾ ತನ್ನದೇ ವಿಶಿಷ್ಟ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರೂಪಿಸುವ ಕಲೆ ಅಂದರೆ ಚಿತ್ರಕಲೆ ಆತನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆತನ  ಚಿತ್ರಕಲೆ  ಪ್ರತಿಭೆಗೆ  ಇಂದಿಗೂ  ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ  ಫ್ರಾನ್ಸ್ ನ ಕ್ರೋಮ್ಯಾಗ್ನಾನ್ ಗುಹೆಗಳಲ್ಲಿ. ಅಂದು ಆತ ಬಿಡಿಸಿದ ತಾನು  ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದ  ಪ್ರಾಣಿಗಳ  ಚಿತ್ರಗಳ  ವರ್ಣಚಿತ್ರ ಇಂದಿಗೂ ಇವೆ.ಮಾತನಾಡಲು ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಅವನ ವಾಕ್ ಶಕ್ತಿ ಯನ್ನು ಅವನ  ಬುರುಡೆಯಲ್ಲಿನ  ಮೂಳೆಗಳ ಜೋಡಣೆಯಿಂದ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳ ಬಹುದು.   ಆದರೆ ಇಂದು ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿರುವ ಯಾವ ಭಾಷೆ ಎಂಬುದು  ನಮ್ಮ ಕಲ್ಪನೆಗೆ  ಮೀರಿದ  ವಿಷಯ.  ಕಾರಣ  ಮನುಷ್ಯ ತುಳಿದು  ಬಂದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ  ಸಾವಿರಾರು ಭಾಷೆ  ಗಳನ್ನೂ  ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ . ನಿಜ ಇಂದಿನ ಅತ್ಯಂತ   ಪ್ರಚಲಿತ ಭಾಷೆ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಇರಬಹುದು. ಆದರೆ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಂತೆ ಗ್ರೀಕ್, ಲ್ಯಾಟಿನ್, ಅರೇಬಿಕ್,  ಸಂಸ್ಕೃತ  ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾಷೆಗಳು ಈಗಿನ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಗಿಂತ ತುಂಬಾ ಹಳೆಯವು ಹಾಗೂ ಈಗಿನ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ  ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಷೆಗಳು ಸೇರಿ ಹೋಗಿದೇ. ವಿವಿದ ಉರೋಪಿಯನ್ ದೇಶಗಳ  ಭಾಷೆ ಬೇರೆ, ಬೇರೆಯಾದರೂ ಮೂಲ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾಷೆಯಿಂದಲೇ ಉಗಮಗೊಂಡಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು. ಈ ವಾಸ್ತವಿಕ ಸಂಗತಿ ಅರಿತಮೇಲೆಯೂ, ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದ ನಾವು   ಭಾಷಾಂಧತೆಯನ್ನು  ಕಂಡಾಗ  ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುವುದು.  ಸಹಜ. ವಿದ್ಯಾವಂತರೂ ಸಹಾ ಭಾಷಾ ದುರಭಿಮಾನಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿರುವುದು ದುರದೃಷ್ಟಕರ. 

ಕೇವಲ ನೀರು,ಆಹಾರ

  

ಇದು ಒಂದು ಪದ. ಕನ್ನಡದ್ದೇ. ಭಾಷೆಯೇ ಅಷ್ಟು...ಮೂಲಪದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಹಾಗೆ ತನ್ನ ಮೂಲದ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಪರಿವರ್ತನೆ. ಕ್ರಮೇಣ? ನಿಧಾನ? ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಹಾಗೆಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ರೂಪ ಪೂರ್ಣ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳದೆ ಇದ್ದರೂ

ಆರಂಭಕ್ಕೆ ಮುನ್ನ ಸೇರುಸುವ ಪೂರ್ವ ಪದದಿಂದಲೋ ತನ್ನ ಮುಂದೆ ಅಂತ್ಯಪದದ ಜೋಡಣೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಸಾಹಿತ್ಯಾತ್ಮಕ ಹಾಗು ಪ್ರಚಲಿತ ವ್ಯವಹಾರಿಕ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ.ಹಾಗೆ ಪರಿವರ್ತನೆ ಎಂಬ ಪದ ಬದಲಾಗಿ ವಿಜ್ಞಾನದ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂದಿರುವುದರಿಂದ ಈಗ ಅದು ಕೆಲವರಿಗೆ ವಿಜ್ಞಾನದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಉತ್ಪರಿವರ್ತನೆ ಎಂದರೆ ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿರುವ ಅಂಗ್ಲ ಪದ Mutation ಗೆ ಸಮ್ಮಾನ ಅರ್ಥ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.ಆ ಪದದ ಇತಿಹಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ತಲೆ ಕೆಡಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಕಾರಣ ಈ ಪದಗಳ ಮೂಲ ಎಲ್ಲಿ?ಯಾವಾಗ? ಹೇಗೆ? ಏತಕ್ಕೆ? ಎಂದು ಶುರು ಮಾಡಿದರೆ ನಾವು ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಅದು ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯಿಂದಲೂ ಹುಟ್ಟಿ ಕೊಂಡಿರುವುದಿಲ್ಲ.ಆ ಪದದ ಇತಿಹಾಸ ಗ್ರೀಕ್ ಅಥವಾ ಲ್ಯಾಟಿನ್ ಮೂಲದಿಂದ ಬಂದಿರುವುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.

ಈ ಉತ್ಪರಿವರ್ತನೆ ಎಂಬ ಪದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಪೀಟಿಕೆ ಯಾಕೆ ಸಹಜ ಪ್ರಶ್ನೆ ಏಳುತ್ತದೆ. ಕಾರಣ ಇಷ್ಟೇ.... ಅನೇಕ ವಿಜ್ಞಾನದ

ಪದಗಳು ಅನೇಕ ಬರಹಗಾರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಅವರವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಅನುವಾದ ಮಾಡಿರುವುದರಿಂದ ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ವಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರು ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಪದಗಳನ್ನೇ ಕನ್ನಡೀಕರಿಸುವ ಪದ್ದತಿ ಇಟ್ಟು ಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ

ಫೋನ್ ಮಾಡುವುದು,( ಈಚೆಗೆ "ಒಂದ್ ಫೋನ್ ಹಾಕಮ್ಮ"ಎಂದು ಹೇಳುವುದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ) ಎಂದು ಹೇಳುವುದನ್ನು ಕೆಲವರು ಫೋನಾಯಿಸು.ನಾಮಪದ ಇಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಯಾಪದ ವಾಗಿದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಬಳಕೆಗೆ ಯಾರ ಅನುಮತಿ ಬೇಕು, ಹಾಗೆ ಭಾಷಾಂತರ ಮಾಡಲು ಕೆಲವು ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ ಭಾಷನಿಯಮಗಳು ಇಲ್ಲವೇ? ಕೆಲವರು ಸಂಸ್ಕೃತ ದಿಂದ ಎರವಲು ಪಡೆದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಆಧಾರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ.ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪದಗಳ ಸೊಗಡನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿಸುವ ಹುಂಬ ಉದ್ದೇಶ ವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಎಂದರೆ  ನಮ್ಮ  ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ  ವಿವಿದ

ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ವಿಪರೀತ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಆಯಾ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಪದ ಬಳಕೆ ಬದಲಾಗುವುದರಿಂದ ಗೊಂದಲ

ಹೆಚ್ಚಾಗುವುದೇ ವಿನಃ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ತಿಳಿದಿರುವ ಹಾಗೂ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿರುವ ಚಾಲ್ತಿ ಪದ ಸಂಸ್ಕ್ರುತವಾಗಲಿ, ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಆಗಿರಲಿ, ಅಥವಾ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷೆಯಾಗಿರಲಿ ಬಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಮಡಿ ಅನವಶ್ಯಕ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಪ್ರೆಮಿಗಳಿಗಿಂತ ಸಂಸ್ಕೃತ ದ್ವೇಷಿಗಳು ಅಥವಾ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ದ್ವೆಷಿಗಳೇ ಹೆಚ್ಚು. ಅವರ ಹುಚ್ಚು ಕನ್ನಡ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಇಂಗ್ಲಿಶ್ ಕಲಿಕೆಯ ತಮ್ಮ ವೈಫಲ್ಯವೇ ಕಾರಣ ಎಂದು ಅವರ ಊಹೆಗೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯದಂತೆ  ನಡೆಯುವ ವಿಚಿತ್ರ ಮಾನಸಿಕ ರೋಗ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಅನೇಕರು ಕನ್ನಡದಷ್ಟೇ ಸ್ಪಷ್ಟ ವಾಗಿ, ತಮಿಳು, ತೆಲುಗು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.  ತಮಿಳು ಅಥವಾ ತೆಲುಗು ಪದಗಳಿಗೆ ಅವರ ಆಪೆಕ್ಷವಿಲ್ಲ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನೋಡಿ. ಕೇದಿಗೆ ಎಂಬ ಸುಂದರ ಪದ, ಕವಿಗಳ ಕವನಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕೇದಿಗೆಯ ಕಂಪು. ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಕೇದಿಗೆ ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗು ಅರ್ಥವಾಗುವ ಪದ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರು ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಕೇದಿಗೆ ಅಂದರೆ ಅರ್ಥ ವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ತಾಳೆ ಹೂ ಎಂದರೆ ಹೌದ? ಅದಾ? ಅಂತ ರಾಗ ಎಳಿತಾರೆ. ಈ ತಾಳೆ, ತಾಟಿನುಂಗು ಇವೆಲ್ಲ ಪಕ್ಕ ತಮಿಳು ಪದಗಳು. ಅದಕ್ಕೆ ಮಡಿ ಇಲ್ಲ. ಬಳಸ ಬಹುದು. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಚೇಪೆ ಕಾಯಿ ಹೇಗೆ ಬಂತು? ಸೀಬೆ, ಬಿಕ್ಕೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಇದರ ಇತರ ಬಳಕೆಯಾಗುವ ಪದಗಳು. ಇನ್ನು ಬೋರೆ ಹಣ್ಣು ಇಲ್ಲಿ ಎಲಚಿ ಹಣ್ಣು ಆಗಿದೆ.ಬೋರೆ ಮುಂಬೈ ಕರ್ನಾಟಕದ ಬೈರ್ ಪದದಿಂದ ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಇನ್ನೊಂದು ಉದಾಹರಣೆ ಎಂದರೆ ಚವಳೆಕಾಯಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಗೋರಿಕಾಯಿ ಆಗಿದೆ.ಮಂಡಕ್ಕಿ ಕಳ್ಳೆ ಪುರಿ ಹೇಗಾಯ್ತು? ಹೀಗೆ ನೂರಾರು ಪದಗಳ ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು ನಾವು ಕೊಡಬಹುದು.ಇನ್ನು ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡದ ಕನ್ನಡದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವದಾದರೆ ಕೂಗು ಅಂದರೆ ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಅಳುವುದು, ನಮ್ಮ ಪ್ರಕಾರ ಜೋರಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವುದು. ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಕೂಗಾಡಬೇಡ,ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತೇವೆ.ಅವರಿಗೆ ಈ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಸಬೇಕೆಂದರೆ ನಾವು ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯಬೇಡ ಎಂದಾಗ ಮಾತ್ರ.

ನನ್ನ ಹೇಳುವ ಉದ್ದೇಶ ಇಷ್ಟೇ...ಯಾವುದೇ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪದಗಳು ಎಲ್ಲಿಂದ,ಹೇಗೆ,ಯಾವಾಗ ಬಂದವು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಇತಿಹಾಸ ವಿದೆ. ಅದರ ಆಳ ಅಧ್ಯಯನ ನಮಗೆ ಅನವಶ್ಯಕ.ಅದನ್ನು ಭಾಶಕಾರರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ನಮಗೆ ಪದದ ಇತಿಹಾಸಕ್ಕಿಂತ ಭಾಷೆ ಬೆಳೆಯುವುದು,ಜನಗಳಬಾಯಲ್ಲಿ ಅವುಗಳ ಸತತ ಉಪಯೋಗದಿಂದ ಮತ್ತು ಬಳಕೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಜ್ಞಾನವರ್ಧನೆ ಬಹು ಮುಖ್ಯ.

ತಿನ್ನುವ ತುತ್ತು ವಿಷವಾದೀದೇ?

w£ÀÄߪÀ vÀÄvÀÄÛ «µÀªÁ¢ÃvÉÃ!

±ÉõÀVj eÉÆÃrzÁgï

¥Àj¸ÀgÀzÀ°è PÀAqÀħgÀĪÀ J¯Áè eÉÊ«PÀ ªÀÄvÀÄÛ CeÉÊ«PÀ CA±ÀUÀ¼ÀÄ ¸ÀvÀvÀªÁV gÀÆ¥ÁAvÀgÀ ºÉÆAzÀÄvÁÛ ¤gÀAvÀgÀªÁV ZÀ°¸ÀÄwÛgÀÄvÀÛªÉ. CzÀjAzÀ¯Éà ªÀ¸ÀÄÛUÀ¼À ZÀQæÃAiÀÄ ZÀ®£ÉAiÀÄ ªÀÄÆ®zÀ eÉÊ«PÀ ¤AiÀÄAvÀætªÁV, ¥ÀæPÀÈw ¥Àj¸ÀgÀ ¸ÀAvÀÄ®£À PÁ¥ÁrPÉƼÀÄîwÛzÉ.

PÀ°èzÀÝ°£À C«µÁÌgÀ¢AzÀ DgÀA¨sÀªÁzÀ, CUÉÆÃZÀgÀªÁV PÀæªÉÄÃt ¸Á¢ü¹zÀ EA¢£ÀªÀgÉV£À ªÀĺÀvÀÛgÀ «eÁÕ£ÀzÀ H»¸À¯¸ÁzsÀå PÉÆqÀÄUÉUÀ¼ÉÃÀ EA¢£À ¥Àj¸ÀgÀzÀ KgÀÄ¥ÉÃjUÉ ªÀÄÆ®PÁgÀt. D«µÁÌgÀzÀ G¥ÀAiÉÆÃUÀUÀ¼À£ÀÄߪÀiÁvÀæ §¼À¹PÉƼÀÄîªÀ £ÁªÀÅ CªÀÅUÀ½AzÀ GAmÁUÀ§®è «£Á±ÀPÁj ¥ÀjuÁªÀÄUÀ¼À§UÉÎ AiÉÆÃa¹®è. »ÃUÁVAiÉÄà EAzÀÄ £ÁªÀÅ ¨sÀ¸Áä¸ÀÄgÀ£ÀAvÉ £ÀªÀÄä D«µÁÌgÀUÀ½AzÀ¯Éà £ÁªÀÅ «£Á±ÀzÀ CAaUÉ zÁ¥ÀÄUÁ®Ä ºÁPÀÄwÛzÉÝêÉ. AiÀiÁªÀvÀÄÛ? ºÉÃUÉ? AiÀiÁªÀjÃwAiÀÄ°è? Erà ªÀÄ£ÀÄPÀÄ®zÀ, fë¸ÀAPÀÄ®zÀ vÀ¯ÉAiÀĪÉÄïÉ, ¥ÀæUÀw JA§ ¨sÀ¸Áä¸ÀÄgÀ£À PÉÊ ©Ã¼À°zÉAiÉÆà E£ÀÆß ¤RgÀªÁV w½¢®è. 

                                                    

ªÀÄ£ÀĵÀå §Ä¢ÞªÀAvÀ. ºÁUÁVAiÉÄà ¥ÀæUÀw²Ã®. EAxÀ ¥ÀæUÀwAiÀÄ ºÉeÉÓAiÀÄ°è DvÀ ºÀ®ªÀÅ ¨Áj ¸ÀªÀĸÉå JzÀÄj¸ÀÄvÁÛ£É. CzÀgÀ®Æè ¥ÀæPÀÈw vÀ£ÀUÉ ¸ÀºÁAiÀÄPÀªÁV®è J¤¹zÀ ¸ÀAzÀ¨sÀðzÀ°è DvÀ §¼À¸ÀĪÀ PÀæªÀÄ vÀPÀëtPÉÌ ¸Àj J¤¸À§ºÀÄzÀÄ. »ÃUÉ ¥ÀæPÀÈwAiÀÄ£ÀÄß vÀ£Àß ¸ÁéxÀð ªÀÄvÀÄÛ ¯Á¨sÀPÉÌ §¼À¹zÁUÉ®è CzÀÄ vÀ£ÀßzÉà jwAiÀÄ°è wgÀÄUÉÃlÄ ¤ÃqÀÄvÀÛzÉ. PÉ®ªÀÅ ¸À® EzÀÄ wÃgÁ UÉÆZÀgÀªÁV £ÀªÀÄUÉ JZÀÑjPÉ ¤ÃqÀ§ºÀÄzÀÄ. EA¢£À DvÁåzsÀĤPÀ vÀAvÀæeÁÕ£À DzÁjvÀ £À«Ã£À PÀȶ¥ÀzÀÝwAiÀÄ°è £ÁªÀÅ §¼À¸ÀĪÀ gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼ÀÄ ¥ÁæAiÀıÀB PÀȶ«eÁÕ¤UÀ½UÀÆ ¯ÉPÀÌPÀÆÌ §gÀ°QÌ®è. MAzÀÄ ¸ÁªÀiÁ£Àå ºÁUÀÄ FUÀ ¥ÀæZÀ°vÀªÁV J®è PÀqÉ PÉý §gÀÄwÛgÀĪÀ UÉÆÃqÀA© ¨É¼ÉUÉ zÀ±ÀPÀzÀ »AzÉ §¼À¹zÀ JAqÉÆà ¸À¯Áá£ï ¥ÀjuÁªÀÄ J®èjUÀÆ w½¢zÉ. EzÀÄ £ÀªÀÄä Cj«UÉ §A¢gÀĪÀ PÉêÀ® MAzÀÄ GzÁºÀgÀuÉ. CµÉÖÃ. gÉÊvÀgÀÄ ºÉƸÀ,ºÉƸÀ gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼À£ÀÄß ¥sÀ®ªÀvÁÌgÀPÀUÀ¼ÁV, QÃl£Á±ÀPÀUÀ¼ÁV, ²Ã°ÃAzÀæ£Á±ÀPÀ EvÁå¢ gÀÆ¥ÀzÀ°è §¼À¹ §A¥Àgï ¨É¼É¨É¼ÉzÀÄ RĶ¥ÀqÀÄvÁÛgÉ. DzÀgÉ ¤zsÁ£ÀªÁV CªÀÅUÀ¼À zÀĵÀàjuÁªÀÄUÀ¼ÀÄ ªÀåPÀÛUÉƼÀÄîvÀÛzÉ. DzÀgÉ ¤dPÀÆÌ CªÀÅUÀ¼ÀÄ C¥ÁAiÀÄPÁj JAzÀÄ w½AiÀÄĪÀµÀÖgÀ°è J®è PÉÊ«ÄÃjgÀÄvÀÛzÉ.

¥ÀæPÀÈwUÉ vÀ£ÀßzÉà DzÀ jÃw, ¤ÃwUÀ¼ÀÄ EªÉ. CzÀ£ÀÄß vÀ£Àß ¯Á¨sÀPÉÌ §¼À¹PÉƼÀî®Ä ªÀÄ£ÀĵÀå ªÉÆzÀ°AzÀ®Æ AiÀÄw߸ÀÄvÀÛ¯Éà §A¢zÁÝ£É. PÉ®ªÀÅ ¸À® vÁvÁÌ°PÀ AiÀıÀ¸ÀÄì PÀArzÁÝ£É. CAxÀ MAzÀÄ AiÀıÉÆÃUÁxÉ PÀȶAiÀÄ°è gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼À §¼ÀPÉ. DzÀgÉ CzÀÄ «Äw «ÄÃgÀÄwÛzÉ JA§ CjªÀÅ PÉÆAZÀ ªÀÄnÖUÁzÀgÀÆ £ÀªÀÄä Cj«UɧAzÀÄ ¥ÁæaãÀ, ¸Áé¨sÁ«PÀ ªÀÄvÀÄÛ eÉÊ«PÀ PÀȶAiÀÄvÀÛ M®ªÀÅ ºÉZÁÑUÀÄwÛzÉ. EzÀÄ C¤ªÁAiÀÄð PÀÆqÀ. AiÀiÁPÉ »ÃUÉ?

ªÉÆzÀ°UÉ £ÁªÀÅ PÉ®ªÀÅ ªÀÄÆ®¨sÀÆvÀ ¸ÀAUÀwUÀ¼À£ÀÄß CjAiÀĨÉÃPÀÄ. DzÀgÉ ªÀÄ£ÀĵÀå¤UÉ vÁ£ÀÄ ¸ÀzÁ G½zÀ J®è fëUÀ½VAvÀ ¨ÉÃgÉ JA§ CºÀA. DzÀgÉ ¥ÀæPÀÈw EzÀ£ÀÄß M¥ÀÄàªÀÅ¢®è. E°è EgÀĪÀÅzÀÄ ªÀÄÆgÉà ªÀUÀð. MAzÀÄ eÉÊ«PÀ, E£ÀßAzÀÄ CeÉÊ«PÀ ªÀÄvÀÄÛ EªÉgÀqÀPÀÆÌ ¥ÀÆgÀPÀªÁzÀ ¸ÀÆPÁëöätÄ. EªÀÅ ªÀÄÆgÀÆ ¥ÀgÀ¸ÀàgÀ ¥ÀÆgÀPÀªÁVAiÉÄà §zÀÄPÀ¨ÉÃPÀÄ. AiÀiÁªÀÅzÉà fëUÉ ±ÀQÛ ¨ÉÃPÀÄ. CzÀÄ zÉÆgÉAiÀÄĪÀÅzÀÄ DºÁgÀ¢AzÀ. §ºÀÄ¥Á®Ä fëUÀ¼ÀÄ ¸À¸ÁåºÁjUÀ¼ÀÄ. G½zÀªÀÅ F ¸À¸ÁåºÁjUÀ¼À£ÀÄß wAzÀÄ §zÀÄPÀĪÀ ªÀiÁA¸ÁºÁjUÀ¼ÀÄ. MAzÉqÉ ¸À¸Àå CªÀ®A©¹ §zÀÄPÀĪÀ QÃl, QÃl w£ÀÄߪÀ PÀ¥Éà, E°, ºÀ°è ªÀÄÄAvÁzÀªÀÅ, CªÀ£ÀÄß w£ÀÄߪÀ ºÁªÀÅ, ºÁªÀ£ÀÄß w£ÀÄߪÀ ¥ÀQë. »ÃUÉ MAzÀÄ DºÁgÀzÀ ¸ÀgÀ¥À½AiÉÄà EzÉ. EzÀ®èzÉà ¸À¸Àå wAzÀÄ §zÀÄPÀĪÀ ¸ÀºÀ¸ÁægÀÄ fëUÀ¼ÀÄ, CªÀÅUÀ¼À£ÀÄß PÉÆAzÀÄ w£ÀÄߪÀ E£ÉÆßAzÀÄ ªÀUÀð »ÃUÉ, £ÀÆgÁgÀÄ jÃwAiÀÄ ¥ÀgÀ¸ÀàgÀ CªÀ®A©¹ §zÀÄPÀĪÀ fëUÀ¼À ªÀÄvÀÆÛ ºÀ®ªÀÅ DºÁgÀ ¸ÀgÀ¥ÀtÂUÀ¼ÀÄ EªÉ. EAxÀ ¸ÀgÀ¥À½UÀ¼À MlÄÖ ªÉÆvÀÛªÉà fêÀ eÁ®. F J®è fëUÀ¼ÀÄ MAzÀ®è MAzÀÄ ¢£À ¸ÁAiÀĨÉÃPÀÄ. ¸ÀvÀÛ £ÀAvÀgÀ CªÀÅUÀ¼À°è£À gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼À£ÀÄß ¨ÉÃ¥Àðr¹ ªÀÄvÉÛ ªÀÄtÂÚUÉ ¸ÉÃj¸ÀĪÀ PÉ®¸ÀªÀ£ÀÄß ¸ÀÆPÁëöätÄUÀ¼ÀÄ ªÀiÁqÀÄvÀÛªÉ. F CeÉÊ«PÀUÀ¼ÀÄ WÀ£À, C¤®, zÀæªÀ gÀÆ¥ÀzÀ°è EgÀ§ºÀÄzÀÄ. EAxÀ CeÉÊ«PÀUÀ¼À£ÀÄß ªÀÄtÂÚ¤AzÀ ¥ÀqÉzÀÄPÉÆAqÀÄ ¸ÀÆAiÀÄð QgÀtzÀ £ÉgÀ«¤AzÀ ¸ËgÀ±ÀQÛAiÀÄ£ÀÄß DºÁgÀªÁV ¥ÀjªÀwð¸ÀĪÀ PÉ®¸À ¸À¸ÀåUÀ¼ÀzÀÄÝ. »ÃUÁV MAzÀPÉÆÌAzÀÄ ¥ÀgÀ¸ÀàgÀ CªÀ®A©vÀ.

¸À¸Àå JAzÉÆqÀ£É £ÀªÀÄUÉ £É£À¥ÁUÀĪÀÅzÀÄ  ºÀ¹gÀÄ. DzÀgÉ ºÀjvÀÄÛ E®èzÀ Ct¨É, ¸À¸ÀåªÀÇ C®èzÀ ¥ÁætÂAiÀÄÆ C®èzÀ MAzÀÄ «±ÉõÀ fë. PÉêÀ® PÉƼÉvÀªÀ¸ÀÄÛUÀ½AzÀ ªÀiÁvÀæ DºÁgÀ ¥ÀqÉAiÀħ®è F fëUÀ¼À£ÀÄß ²°ÃAzsÀæ JA§ ºÉƸÀgÁdåzÀ°è ªÀVÃðPÀj¸À¯ÁVzÉ. ºÁUÉà ¤Ãj£À°è vÉîĪÀ ºÀ®ªÀÅ §UÉAiÀÄ ºÀjvÀÄÛ E®èzÀ KPÀPÉÆñÀfëUÀ¼ÀÄ EªÉ. ºÀjvÀÄÛ ºÉÆA¢zÀÄÝ DºÁgÀ GvÁࢸÀ§®è  KPÀPÉÆòÃAiÀÄ ¥ÁaAiÀÄAvÀºÀ ¤Ãj£À ªÉÄ¯É vÉîĪÀ ¥ÀèªÀPÀUÀ¼Éà d¯ DªÁ¸ÀzÀ GvÁàzÀPÀgÁVzÀÄÝ d®¥Àj¸ÀgÀzÀ «±ÉõÀ DºÁgÀ ¸ÀgÀ¥ÀtÂUÀ¼À£ÀÄß GAlĪÀiÁqÀÄvÀÛzÉ.

E£ÀÄß £ÁªÉà ªÁ¹¸ÀĪÀ £ÀªÀÄUÉ ¥ÀjavÀªÁVgÀĪÀ ¨sÀÆDªÁ¸ÀzÀ®Æè ¸ÀºÁ eÉÊ«PÀ ¤AiÀÄAvÀæt, DºÁgÀ ¸ÀgÀ¥ÀtÂ, eÉÊ«PÀ¸ÁAzÀævÁªÀÈ¢üÞ EvÁå¢ ¥Àj¸ÀgÀ ¤AiÀĪÀÄUÀ¼ÀÄ C£ÀéAiÀĪÁUÀÄvÀÛzÉ.  PÀȶAiÀÄ°è ««zsÀ gÀÆ¥ÀzÀ°è §¼À¸ÀÄvÁÛ EgÀĪÀ gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼À «ZÁgÀPÉÌ §gÉÆÃt. C°è gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼À §¼ÀPÉ DUÀĪÀÅzÀÄ ¥sÀ®ªÀvÁÌgÀPÀ(PÀÈvÀPÀ UÉƧâgÀ), QÃl£Á±ÀPÀ, ²°ÃAzÀæ£Á±ÀPÀ ªÀÄÄAvÁzÀªÀÅ. »ÃUÉ §¼ÀPÉ DUÀĪÀ gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼ÀÄ ¤d, ªÀÄtÂÚ£À ¥ÉÆõÀPÁA±ÀUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀªÀÄvÉÆî£ÀUÉƽ¹ ¥sÀ®ªÀvÀÛvÉAiÀÄ£ÀÄß PÁ¥ÁqÀÄvÀÛzÉ. DzÀgÉ PÉ®ªÉà ¸Á°£À E¼ÀĪÀj £ÀAvÀgÀ ¨sÀÆ«Ä §AdgÁUÀĪÀÅzÀ®èzÉ ªÉÆzÀ°£À ¸ÀºÀd ªÀÄtÂÚ£À «£Áå¸ÀªÀ£Éßà PÀ¼ÉzÀÄ PÉƼÀÄîvÀÛzÉ. »ÃUÉ G¥ÀAiÉÆÃV¹zÀ gÁ¸ÁAiÀĤPÀ ªÀ¸ÀÄÛªÀ£ÀÄß  wAzÀÄ QÃl ¸ÁAiÀħºÀÄzÀÄ. CzÀ£ÀÄß QÃl ¨sÀPÀëPÀUÀ¼ÀÄ w£ÀÄßvÀÛªÉ. CªÀ£ÀÄß ºÁªÀÅ, ºÁªÀ£ÀÄß ¥ÀQëUÀ¼ÀÄ w£ÀÄßvÀÛªÉ. CxÀªÁ E¼ÀĪÀjAiÀÄ PÀmÁ«£ÀAvÀgÀ G¥ÀAiÉÆÃV¹zÀ PÉ®ªÀÅ ¹ÜgÀ gÁ¸ÁAiÀĤPÀ ¸ÀAAiÀÄÄPÀÛUÀ¼ÀÄ ªÀÄtÚ£ÀÄß ¸ÉÃj ªÀÄÄAzÉ ¨É¼ÉAiÀÄĪÀ ¥sÀ¸À°£À zÉúÀªÀ£ÀÄß ªÀÄÆ®gÀÆ¥ÀzÀ¯Éèà ¸ÉÃj, C°èAzÀ ¥ÀÄ£ÀB DºÁgÀ ¸ÀgÀ¥À½AiÀÄ°è ¥ÀæAiÀiÁtªÀ£ÀÄß ªÀÄÄAzÀĪÀgÀj¹ ««zsÀ ¥ÉÆõÀuÁ¸ÀÛgÀUÀ¼À ªÀÄÆ®PÀ ««zÀ fëUÀ¼À zÉúÀªÀ£ÀÄß ºÉZÀÄÑ ¥ÀæªÀiÁtzÀ°è ¸ÉÃgÀvÁÛ ºÉÆÃUÀĪÀÅzÀjAzÀ xÀlÖ£É AiÀiÁªÀ ¸ÀÛgÀzÀ fëUÀ¼ÀÄ ¸ÁAiÀÄĪÀÅ¢®è. JPÉAzÀgÉ, D «µÀ ªÀiÁgÀPÀ  ¥ÀæªÀiÁtzÀ°è EgÀĪÀÅ¢®è.

CAzÀgÉ ¸À¸ÀåzÀ gÀPÀëuÉUÉ §¼À¹zÀ «µÀ vÀ£Àß ªÀÄÆ® ¸ÀégÀÆ¥ÀzÀ°èAiÉÄà DºÁgÀ ¸ÀgÀ¥À½AiÀÄ J®è f«UÀ¼À zÉúÀzÀ°è G½zÀÄPÉƼÀÄîvÀÛzÉ. DzÀgÉ MAzÉÆAzÀÄ ¸ÀÛgÀzÀ°èAiÀÄÆ CzÀgÀ ¥ÀæªÀiÁt ºÉZÀÄÑvÁÛ ºÉÆÃUÀÄvÀÛzÉ. GzÁºÀgÀuÉUÉ ¤Ãj£À ±ÀÄ¢ÞUÁV MAzÀÄ «µÀ ªÀ¸ÀÄÛªÀ£ÀÄß zÀ±À ®PÀë CA±ÀUÀ½UÉ 0.0001£ÀµÀÄÖ §¼À¸ÀÄvÉÛÃªÉ JAzÀÄ ElÄÖPÉƽî. D ¤ÃgÀ£ÀÄß D±Àæ¬Ä¹gÀĪÀ KPÁtÄ fë, CzÀ£ÀÄß w£ÀÄߪÀ QgÀÄ «ÄãÀÄ, CzÀ£ÀÄß ¨sÀQë¸ÀĪÀ zÉÆqÀØ «ÄãÀÄ »ÃUÉ ¨ÉÃgÉ ¨ÉÃgÉ f«UÀ¼À zÉúÀªÀ£ÀÄß «µÀªÀ¸ÀÄÛ ¥ÀæªÉò¸ÀÄvÀÛzÉ. ¸ÁªÀiÁ£Àå zÉÆqÀØzÁVgÀĪÀ «Ää£À zÉúÀªÀ£ÀÄß ¥ÀjÃQë¹zÀgÉ, ¤Ãj£À°è zÀ±À®PÀë DA±ÀPÉÌ 0.0001£À¶ÖzÀÝ «µÀªÀ¸ÀÄÛ«£À ¥ÀæªÀiÁt zÀ±À®PÀëPÉÌ 23gÀµÀÄÖ DVgÀÄvÀÛzÉ. EzÀ£Éßà fêÀ ±Á¸ÀÛçdÕgÀÄ §AiÉÆà ªÀiÁåVߦüPÉõÀ£ï ( eÉÊ«PÀ ¸ÁAzÀævÁ ªÀÈ¢Þ) J£ÀÄßvÁÛgÉ. DºÁgÀ ªÀÄvÀÄÛ ±ÀQÛ ªÀÄÄA¢£À ¸ÀÛgÀPÉÌ ºÀjAiÀÄĪÀ DºÁgÀ¸ÀgÀ¥ÀtÂAiÀÄ ºÀAvÀPÉÌ ¥ÉÆõÀuÁ ¸ÀÛgÀ J£ÀÄßvÁÛgÉ.

EµÀÖAvÀÆ ¤d, AiÀiÁªÀ «µÀªÀ£ÀÄß £ÁªÀÅ £ÀªÀÄä C£ÀÄPÀÆ®PÉÌ CAvÀ ¸À¸ÀåUÀ½UÉ Gt§r¹zɪÉÇÃ, D «µÀªÉà ¥ÉÆõÀuÁ¸ÀÛgÀUÀ¼À°è ºÉZÀÄÑvÁÛ  ¸ÀAavÀ ¸ÁAzÀævÉUÉÆAqÀÄ fëUÀ¼À zÉúÀ¸ÉÃj DgÉÆÃUÀåzÀªÉÄÃ¯É wêÀæ ¥ÀjuÁªÀĪÀ£ÀÄßAlĪÀiÁqÀ§®èzÀÄ. DºÁgÀ GvÁàzÀ£É ºÉaѹ ¸ÁéªÀ®A©UÀ¼ÁVzÉÝÃªÉ JAzÀÄ £ÀªÀÄä ¸ÁzÀ£ÉUÉ ºÉªÉÄä ¥ÀnÖzÉÝêÉ. DzÀgÉ ªÁ¸ÀÛªÀ ºÁV®è. 1837gÀ°è rrn (qÉÊ PÉÆèÃgÉÆà qÉÊ ¦üãÉʯï mÉæöÊPÉÆèÃgÉÆà FxÉãï) ¸ÀAAiÉÆÃf¸À¯Á¬ÄvÀÄ. CzÉÆAzÀÄ ¥ÀjuÁªÀÄPÁj QÃl £Á±ÀPÀ. EzÀ£ÀÄß §¼À¹ M¼Éî ¨É¼É ¨É¼ÉzÀgÀÄ. JgÀqÀ£É ªÀĺÁAiÀÄÄzÀÞzÀ ¸ÀªÀÄAiÀÄPÉÌ ªÀįÉÃjAiÀiÁ, mÉÊ¥sÁ¬ÄqïUÀ¼ÀAxÀ ªÀiÁgÀPÀ PÁ¬Ä¯ÉUÀ¼ÀÄ §gÀzÀAvÉ vÀqÉzÀgÀÄ. CzÀÄ JµÉÆÖAzÀÄ d£À¦æAiÀÄ JAzÀgÉ CzÀ£ÀÄß PÀAqÀÄ »rzÀ dªÀÄ𤠸ÀAeÁvÀ ¥Á¯ï ºÀªÀÄð£ï ªÀÄÄ®ègïUÉ £ÉÆÃ¨É¯ï ¥Àæ±À¹Û PÀÆqÀ ¤ÃqÀ¯Á¬ÄvÀÄ. DzÀgÉ CzÀ£ÀÄß 1972gÀ°è «±Àé ¸ÀA¸ÉÜ ¤µÉâü¹vÀÄ. PÁgÀt EzÀgÀ ºÁ¤PÀgÀ ¥ÀjuÁªÀÄUÀ¼ÀÄ UÉÆÃZÀj¸À¯ÁgÀA©ü¹zÀªÀÅ. rrnAiÀÄ §¼ÀPÉ JµÀÄÖ ªÁå¥ÀPÀ DVvÀÄÛ JAzÀgÉ vÁAiÀÄA¢gÀ JzÉ ºÁ®°è CzÀÄ UÉÆÃZÀj¹vÀÄ. ºÁUÉ £ÉÆÃrzÀgÉ EªÀvÀÄÛ rrn CA±À ¸ÉÃjgÀzÀ eÁUÀªÉà ¥Àæ¥ÀAZÀzÀ°è E®è JAzÀÄ ºÉüÀ§ºÀÄzÀÄ.

ªÉÆzÀ®Ä rrnAiÀÄ zÀĵÀàjuÁªÀÄ UÉÆÃZÀj¹zÀÄÝ CªÉÄjPÀzÀ°è. C°è PÀqÀ® ºÀQÌUÀ¼ÀÄ ¸ÁªÀÄÆ»PÀªÁV ¸ÁAiÀÄvÉÆqÀVzÀªÀÅ. ¸ÀvÀÛ ºÀQÌUÀ¼À£ÀÄß ¥ÀjÃQë¹zÁUÀ CªÀÅUÀ¼À°è ¨sÁjà ¥ÀæªÀiÁtzÀ°è rrn EgÀĪÀÅzÀÄ ¥ÀvÉÛ D¬ÄvÀÄ. ºÁUÁzÀgÉ EªÀÅUÀ¼À zÉúÀzÉƼÀPÉÌ CzÀÄ ºÉÃUÉ F ¥ÀæªÀiÁtzÀ°è rrn ¸ÉÃjvÀÄ JAzÀÄ ºÀÄqÀÄPÀ®Ä vÉÆqÀVzÀgÀÄ. DUÀ ¥ÀvÉÛ DVzÀÄÝ CªÉÄjPÁzÀ PÁqÀÄUÀ¼À J¯ïä ªÀÄgÀUÀ¼ÀÄ. CªÀÅUÀ½UÉ QÃl ¨ÁzsÉ PÀAqÀÄ §AzÀ PÁgÀt C¯Éè®è ªÁå¥ÀPÀªÁV rrn ¹A¥Àr¸À¯Á¬ÄvÀÄ. QÃlUÀ¼ÀÄ ¸ÀvÀÛªÀÅ. CªÀÅUÀ¼À£ÀÄß wAzÀ ºÀQÌUÀ¼ÀÄ E£É߯ÉÆèà §AzÀÄ gÁ² gÁ²AiÀiÁV ¸ÀvÀÄÛ ©zÀݪÀÅ.

E£ÉÆßAzÀÄ PÀqÉ CªÉÄjPÁzÀ gÁµÀÖç ¥ÀQë ¨ÉÆüÀÄ vÀ¯ÉAiÀÄ VqÀÄUÀzÀ ¸ÀAvÀw QëÃt¸ÀÄvÀÛ ºÉÆìÄvÀÄ. JµÀÖgÀªÀÄnÖUÉ JAzÀgÉ CzÀÄ C½«£À CAaUÉ §AzÀÄ ¤AwvÀÄ. EzÀgÀ ªÀÄÆ® ºÀÄqÀÄPÀÄvÀÛ ºÉÆzÁUÀ MAzÀÄ ¸ÀAUÀw ¥ÀvÉÛ D¬ÄvÀÄ. F VqÀÄUÀUÀ¼ÀÄ ªÉÆmÉÖ EqÀÄvÀÛªÉ. DzÀgÉ ªÉÆmÉÖAiÀÄ ºÉÆgÀ¥ÀzÀgÀ wÃgÁ vɼÀĪÁV EgÀÄvÀÛªÁzÀ PÁgÀt ªÀÄjUÀ¼Éà ºÉÆgÀ§gÀĪÀÅ¢®è JAzÀÄ UÉÆvÁÛ¬ÄvÀÄ. CzÀPÉÌ ªÀÄÆ® PÁgÀt F ¥ÀQëUÀ¼À zÉúÀzÀ°è ±ÉÃRgÀªÁzÀ rrn. EzÀÄ ªÉÆmÉÖUÀ¼À ºÉÆgÀ ¥ÀzÀgÀ UÀnÖ DUÀ®Ä ¨ÉÃPÁzÀ PÁå°ëAiÀÄA zÉÆgÉAiÀÄzÀAvÉ vÀqÉAiÀÄÄvÀÛªÉ JAzÀÄ w½¬ÄvÀÄ. rrn ¤µÉÃzsÀzÀ £ÀAvÀgÀ FUÀ ªÀÄvÉÛ CªÉÄjPÁzÀ VqÀÄUÀUÀ¼À ¸ÀAvÀw ªÀÈ¢Þ¹zÉ.

ªÀÄ£ÀĵÀå PÀÆqÀ eÉÊ«PÀ ¸ÁAzÀævÁ ªÀÈ¢ÞAiÀÄ G¥À¨sÉÆÃVAiÀÄ ¸Á°£À°è G£ÀßvÀ ¸ÀÛgÀPÉÌ ¸ÉÃgÀÄvÁÛ£É. »ÃUÁV EAzÀÄ ºÀvÀÄÛ ºÀ®ªÀÅ §UÉAiÀÄ zÉÊ»PÀ ¨ÉãÉUÀ½AzÀ ªÀÄ£ÀĵÀå £ÀgÀ¼ÀÄvÀÛ EzÁÝ£É.

EAxÀ ºÀ®ªÀÅ ºÀvÀÄÛ GzÁºÀgÀuÉUÀ¼À£ÀÄß £ÀªÀÅ £ÉÆÃqÀÄvÀÛ ºÉÆÃzÀgÉ, £ÀªÀÄUÉà Cj«®èzÀAvÉ £ÁªÀÅ «µÀ ªÀÇåºÀzÉƼÀUÉ PÁ°qÀÄwÛzÉÝÃªÉ J¤¸ÀĪÀÅ¢®èªÉÃ! £ÀªÀÄä PÀȶ ºÉZÀÄÑ ¯Á¨sÀzÁAiÀÄPÀ DUÀ®Ä £Á£Á gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼ÀÄ §¼ÀPÉ CUÀÄvÀÛ EªÉ. ¢£À PÀ¼ÉzÀAvÉ EAxÀ «µÀPÁjà gÁ¸ÀAiÀĤPÀUÀ¼À ¥ÀæªÀiÁtªÀÇ ºÉZÀÄÑwÛzÉ. QÃlUÀ¼ÀÄ «µÀªÀ¸ÀÄÛUÀ½UÉ MVÎPÉÆAqÀÄ ¤gÉÆÃzÀPÀ ±ÀQÛAiÀÄ£ÀÄß ¨É¼É¸ÀÄPÉƼÀîªÀ PÁgÀt, £ÁªÀÅ ºÉZÀÄÑ ºÉZÀÄÑ ±ÀQÛAiÀÄÄvÀ ºÁUÀÆ ºÉƸÀ PÁ§ð¤PÀ gÁ¸ÀAiÀĤPÀUÀ¼À£ÀÄß §¼À¸À¨ÉÃPÁUÀÄvÀÛzÉ. gÀ¸À UÉƧâgÀUÀ¼À ªÀÄÆ®PÀ, ªÀÄtÚ°è EgÀĪÀ ¸ÀÆPÁëöätÄ f«UÀ¼ÀÄ £Á±ÀªÁUÀĪÀÅzÀ®èzÉ ªÀÄtÂÚ£À¸ÀégÀÆ¥ÀªÀ£Éßà ºÁ¼ÀÄ ªÀiÁr C°è ¸Áé¨sÁ«PÀªÁV K£À£ÀÄß ¨É¼ÉAiÀįÁUÀzÀ ¥Á¼ÀÄ ¨sÀÆ«ÄAiÀiÁUÀÄvÀÛzÉ. £ÀªÀÄä J®è fëUÀ¼À ZÉÊvÀ£ÀåPÉÌ ªÀÄÆ® PÁgÀtªÁzÀ ªÀÄtÄÚ ªÀÄvÀÄÛ ¸À¸ÀåUÀ¼ÀÄ, CªÀÅUÀ¼À GvÀà£ÀßUÀ¼ÀÄ «µÀªÀÄAiÀÄ DUÀÄwÛªÉ. £ÀªÀÄä ªÀÄÄAzÉ FUÀ EgÀĪÀÅzÀÄ DºÁgÀªÀ®è «µÀzÀ §lÖ®Ä.

rrn MAzÀjAzÀ¯Éà £Á£Á vÀgÀºÀzÀ zÉúÀ¨ÁzsÉUÀ¼ÀÄ vÀ¯ÉzÉÆÃgÀÄvÀÛªÉ JAzÀÄ «eÁÕ¤UÀ¼ÀÄ ¸ÀA±ÉÆâü¹ w½zÀÄPÉÆArzÁÝgÉ. DzÀgÉ EªÀvÀÄÛ «eÁÕ¤UÀ¼ÀÄ ºÉZÀÄÑ ºÉZÀÄÑ PÀȶ GvÀà£Àß UÀ½¸À¯ÉAzÉà £Á£Á gÁ¸ÁAiÀĤPÀ, gÀ¸À UÉƧâgÀUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀȶָÀÄvÀÛ ªÀÄ£ÀÄ PÀÄ®zÀ ªÀiÁgÀPÀ gÉÆÃUÀUÀ½UÉ £ÁA¢ ºÁqÀÄwÛzÁÝgÉ. EAxÀ gÀ¸À UÉƧâgÀUÀ½UÉAzÉà ®PÁëAvÀgÀ PÉÆÃn gÀÆ¥Á¬ÄUÀ¼À£ÀÄß ¸ÀPÁðgÀ ¸ÀºÁAiÀÄ zsÀ£À DV ©qÀÄUÀqÉ ªÀÄqÀÄvÀÛ EzÉ. EzÀjAzÀ AiÀiÁªÀjÃwAiÀÄ ¥ÀjuÁªÀÄ GAmÁUÀ§ºÀÄzÉA§ÄzÀ£ÀÄß AiÀiÁªÀ «eÁÕ¤UÀÆ w½¸À®Ä ¸ÁzÀå«®è. DºÁgÀeÁ®zÀ°è fëUÀ¼À DAvÀgÀ ¸ÀA§AzÀUÀ¼ÀÄ CvÀåAvÀ ¸ÀAQÃtð ªÁVzÉ.

¥ÀæPÀÈwAiÀÄ°è £ÁªÀÅ ¸ÀȶֹgÀĪÀ «µÀ ªÀÇåºÀ ªÀÄÄAzÀĪÀjzÀÄPÉÆAqÀÄ ºÉÆÃUÀ®Ä K£É®è ¨ÉÃPÉÆà CzÉ®è £ÀqÉAiÀÄÄwÛzÉ. £ÁªÀÅ EAzÀÄ DºÁgÀ ªÉÊ«zsÀåPÉÌ ªÀiÁgÀĺÉÆÃzÀªÀgÀÄ. Erè w£ÀÄߪÀ ºÉÆmÉÖ EAzÀÄ ¦ÃdÓ §AiÀĸÀÄwÛzÉ. «l«Ä£ï, ªÀÄvÀÄÛ EvÀgÀ ¥ÉÆõÀPÁA±ÀUÀ¼À£ÀÄß PÁå¯ÉÆj ºÉ¸ÀgÀ°è vÀÆV §Æ¸Á £ÀªÀÄä ºÉÆmÉÖ ¸ÉÃgÀÄwÛzÉ. PÀ¼É£Á±ÀPÀ, QÃl £Á±ÀPÀ EvÁå¢ PÀȶ gÁ¸ÁAiÀĤPÀUÀ¼À eÉÊ«PÀ ¸ÁAzÀævÉ ªÀȢݬÄAzÀ AiÀiÁªÀÅzÉà ¢ÃWÀð PÁ®zÀ ¸ÀàµÀÖ gÉÆÃUÀUÀ¼ÀÄ PÀAqÀÄ §A¢®è. DzÀgÉ EwÛÃZÉUÉ zÉÆgÉAiÀÄÄwÛgÀĪÀ DzsÁgÀzÀ ªÉÄÃ¯É PÁå£Àìgï, C£ÀĪÀA²ÃAiÀÄ ªÀ¸ÀÄÛ«£À°è GAmÁUÀĪÀ ºÀoÁvï §zÀ¯ÁªÀuÉUÀ½UÉ EzÀÄ PÁgÀt JA§ §®ªÁzÀ UÀĪÀiÁ¤ EzÉ.

£ÀªÀÄUÉ CjªÉà E®èzÉà ªÀÄ£É ªÀÄ£ÉUÀ¼À°è DºÁgÀªÁV §¼À¸ÀÄwÛgÀĪÀ §ºÀ¼ÀµÀÄÖ ªÀ¸ÀÄÛUÀ¼ÀÄ «µÀPÁgÀPÀ gÁ¸ÁAiÀĤPÀ §¼ÀPɬÄAzÀ GvÁࢹzÀAxÀªÀÅ. EAxÀ ¹Üw¬ÄAzÀ  ºÉÆgÀ½ £ÁªÉ®è «µÀªÀÄÄPÀÛgÁUÀ§ºÀÄzÉÃ? JA§ÄzÉà EA¢£À §ºÀĪÀÄÄRå ¥Àæ±Éß.

ಹುತ್ತ

　

　
　
ಪರಿಚಯದ ಹುತ್ತದಲಿ
ನೂರಾರು ಜೀವಿಗಳು
ಕೀಟ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕೆ ಬಂದು
ತಳಊರುವ ಉಗ್ರಗಾಮಿ ಉರಗ
ಸುರಳಿ ಕೊಳವೆಯ ಒಂಟಿ ಕುಂಟ ಸಲಗ
ಅಧಿಕಾರ ಚಲಾಯಿಸುವ
ಬುಸುಗುಡುವ ನಾಗರಹಾವು
ಚಕ್ರಾಧಿಪತಿ
ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವು,


ಇರುವೆಬಾಕ ಎಕಿಡ್ನಾ ಹೊಂಚುಹಾಕುವ ಅಂಗ ರಕ್ಷಕ
ನುಸಿಯ ಎಂಜಲ ಫೆವಿಕಾಲ್ ನಿಂದ
ಪೇರಿಸಿದ ವ್ಯಾಟಿಕನ್ ಚರ್ಚ್ ಗೋಪುರ
ಒಳಗೆ ಇರಬಹುದು ಶಾಂತಿ ಧೂತ
ತನ್ನದೇ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲೋಕದಲಿ
ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣದ ಶಾಂತಿ ಜಪದಲ್ಲಿ.
ಸಮಜೀವನ, ಸಮತೋಲನ ಆಚಾರದಲ್ಲಿ

ನಿಲ್ಲದ ಇರುವೆ,ಗೊದ್ದ,ಕೆಂಜಿಗೆಗಳ ಚಟುವಟಿಕೆಗೆ
ಚುನಾಯಿತ ಪ್ರತಿನಿಧಿ ಸರ್ಪರಾಜ
ಮೌನಿ, ಆದರೂ ಕೃತಜ್ಞ
ತನ್ನ ಭವ್ಯ ಅರಮನೆಯ ನಿರ್ಮಾಣದ ರೂವಾರಿಗಳಿಗೆ,
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸ್ವಜಾತಿ ಭಕ್ಷಕರು,
ಸಮಯ ಬಂದಾಗ ಕಾಳಿಂಗನ ಹಾಗೆ
ಅಸಾಹಾಯಕರು ನಾವು
ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಸಹಜ
ಚೇಳು, ಹಲ್ಲಿಗೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ತಿಳಿಯದ
ಅಜ್ಞಾನಿಳು, ಹಗ್ಗಕ್ಕೇ
ಹೈರಾಣಾಗುವ ಇವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
ಜ್ಯುರಾಸಿಕ್ ಯುಗದಲ್ಲಿಇರಲೇ ಇಲ್ಲ ನನ್ನ ಜನ.

ವಿಪರ್ಯಾಸ, ಕ್ಷೀರ ಮಹಾಕಲ್ಪದಲ್ಲಿ
ನಾನಿನ್ನೂ ಜೀವಂತ
ಈಗ ಆರಂಭ ಕಾಂಡವ ದಹನ
ಹರಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ...

31-12-2013...



ಈ ದಿನ
ವರುಷದ ಕೊನೆಯದಿನ ಮಾತ್ರ
ಬೀಳ್ಕೊಡುಗೆ ಸಮಾರಂಭದಲಿ ಬಿಸಿ.
ಬರುವ ವರುಷ,ನಾಳೆಯ ಸ್ವಾಗತಕೆ ಸಂಭ್ರಮದ ತಯಾರಿ

ನಶೆ ಏರುವಂತೆ ನಿಷೆ ನಕ್ಕು ತೊದಲುವಳು ಈಗ
ಹೋಗುವ ಅವನು
ಬರುವ ಇವನು
ಈ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ನಾನು
ಬಾಳಿನ ರಿಲೇ ಓಟದಲಿ
ತುದಿಗಾಲಿನಲಿ ಸಿದ್ಧ ವಿರುವ ಸ್ಪರ್ಧಿಗಳಿಗೆ
ಬ್ಯಾಟನ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುವೆ

ನಾಳೆ,
ನೀನು....
ಓಡಲೇ ಬೇಕು, ರೇಸ್ ಇನ್ನು ಮುಗಿದಿಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ದಾಟಿ ಹೋಗುವ ಮೈಲಿಗಲ್ಲುಗಳ ಹಿಂದೆ ಹಾಕಿ,
ನಿಲ್ಲುವಹಾಗಿಲ್ಲ
ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಲು ಅವಕಾಶ ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ,
ಸ್ಥಿರವೇಗದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಓಟವಿರಲಿ.

ನೀ ನೀಡಲಿರುವ ಬ್ಯಾಟನ್ ಗಾಗಿ
ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಆ ಸ್ಪರ್ಧಿ ಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ
ರೇಸ್ ನ ಮುಕ್ತಾಯ,ಗುರಿ....
ಬರುವವರೆಗೂ ಮತ್ತೊಂದು ವರುಷ
ನಿನಗೆ ಚಲನೆಯಷ್ಟೇ ಸಾಧ್ಯ.....
　

ಬಯಲಾಟ.....

　

ಆಗುಂತಕರನ್ನು ಆಪ್ತರನ್ನಾಗಿ
ಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಮಯಪ್ರಜ್ಞೆ
ಸಾಮಾಜಿಕ ಶೋಕೇಸ್ ನಲ್ಲಿ ಮೈತ್ರಿ ಪ್ರದರ್ಶನ
ಏಣಿ ಏರುವಾಗಲೇ ಕೆಳಗೆ ಮಣೆ ಸಿಧ್ದ...
ಛಾವಣಿಯ ಗವಾಕ್ಷಿಯಲಿ ಇಣುಕಿದರೂ ಸರಿ
ಕೆಳಗಿಳಿದು ಕನ್ನಹಾಕಿ ದೋಚಿದರೂ ಸರಿ
ಏರುವುದೊಂದೆ ಗುರಿ
ಅದಕ್ಕೂ ಬೇಕು ಪ್ರತಿಭೆ ಮರಿ

ಛಾವಣಿಯ ಸ್ಥರ ಮುಖ್ಯ
ಪ್ರತಿಷ್ಟೆಯಷ್ಟೇ ಎತ್ತರಕೆ ವಿಶ್ವರೂಪ,
ಅಡಿಕೆಮರ ಹತ್ತುವ ಕನಸು, ಹಾರಿ
ಎಲ್ಲರೂ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸುವ ಪರಿ,
ಅನಾಮಧೇಯರು ಆಪ್ತರಾಗಿ
ಆಪ್ತರು ಮಿತ್ರರಾಗುವ ಸೋಜಿಗ
ಸ್ನೇಹಿತರು ಆಗಂತುಕರಾಗುವ ಬಾರಿ
ಸದಾ ಬದಲಾವಣೆಯಲ್ಲೇ ಇರುವ ಸರದಿ
ಸುತ್ತುತ್ತಲೇ ಇರುವ ಸೋಜಿಗದ ಪರಧಿ

ಪರಿಚಿತ, ಅಪರಿಚಿತ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ
ಆಗುಂತಕನಾಗುವ ಅತ್ಮೀಯ,
ಅದ್ಯಾವುದೋ ಗಾದೆ
ಎರುವ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಸಲಾಮು

ಪಾದ ಒತ್ತುವ ಮೆಟ್ಟಿಲು
ಕಲ್ಲಾದರೇನು?, ಕೊರಡಾದರೇನು?, ಬಿದುರಾದರೇನು?
ಒತ್ತಿದ ಪಾದ ವಾಮನ, ಬಲಿ ಅಡಗಿದ ಪಾತಾಳದಲಿ
ಇನ್ನೆರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಬಾಕಿಇದೆ
ಎಲ್ಲಿಡಬೇಕೆಂಬ ಅವಸರ ವಿದೆ
ತಲೆಗಾಗಿ ತಡಕಾಟ, ಕಲೆಗಾಗಿ ಕಾದಾಟ
ಸೆಲೆಗಾಗಿ ಸೆಣಸಾಟ...ಯಾವುದಕ್ಕೋ ಹೋರಾಟ?
ಕೊಲೆಯ ಕಣ್ಣಾ ಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಟ,
ಇದು ಅಧ್ಬುತ ಬಯಲಾಟ.....

ಹಾದಿ.....

ಸದಾ ದಿಕ್ಕುತಪ್ಪುವ ಅಲೆಮಾರಿ ಆವಾಸಿಗೆ
ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಬೆಳಕಿನೊಡೆಯನ ದಿಕ್ಸೂಚಿ ಬೆಳಗು.
ಯೋಜನೆಗಳಿಲ್ಲದ ನಿರ್ಯೋಚನೆಯ ಆರಾಮಬದುಕು
ಯವ್ವನದಷ್ಟೇ ಮುಕ್ತ ಉತ್ಸಾಹದ ಸರಕು.

ಇರುವುದೊಂದೇ ಪಥ,
ಅಂಕು ಡೊಂಕಿನ ಅಡ್ಡಾದಿಡ್ಡಿ ತಗ್ಗು ದಿನ್ನೆಯ ರಸ್ತೆ
ಶಿಥಿಲಗೊಂಡ ಆ ಪುರಾತನ ರಥ,
ಚಕ್ರ ಕಿರುಚಿ, ಕಿರುಚಿ ಸುಸ್ತು.

ಆದರೆ,
ತಂಗುದಾಣಗಳು ವಿರಳ
ಕಾಲಿಡದ ಈ ಕಾಡುಜಾಡಿನಲ್ಲಿ
ಕಂಡರೂ ಅಲ್ಲೊಂದು,ಇಲ್ಲೊಂದು
ಬಿಸಿಲುಕುದುರೆಯ ಗೊಂದಲದದೂರ
ಗಲಿಬಿಲಿಯಲ್ಲಿ ಬಳುಕುವ ಚಂಚಲ ಚಿತ್ರಗಳು
ಆವಿಯಾಗುವ ಭ್ರಮೆ, ನಿರಂತರ
ಸ್ಥಭ್ದ ಚಿತ್ರಕ್ಕೇಕೆ ಆಯಾಸದ ಭಾರ?

ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ರೇಖಾದೃಶ್ಯ
ಚಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೆ ನನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ
ನನಗೆ ಸಿಗದ ಹಾಗೆ ಸಮ ಹೆಜ್ಜೆಯಲಿ
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವಿನ ದೂರ ಸೀಳುತ್ತಲೇ ಇದೆ
ಚೂಪಾಗಿ,

ಇಂದಿಗೂ.ಆಳವಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಂದರ
ಚಂದ್ರರಹಿತ ಚಪ್ಪರ
ಭೂಚಿಪ್ಪುಗಳ ತಟ್ಟೆಗಳ ಕೊರಕಲಿನಲಿ
ನಿರ್ವಾತದಲಿ
ಸುಂಟರಗಾಳಿ ಅನಾಥ.

ಹಳ್ಳಿ...

ಹೊನಲು ಬೆಳಕಿನ ಶುಭ್ರ ಛಾವಣಿಯಲಿ
ತೆರೆದ ಗವಾಕ್ಷಿ ಚಂದ್ರ.
ಬಣ್ಣರಹಿತ ನಿರ್ವಾತ
ನಿಶ್ಚಲವಾದ ಲಾಂದ್ರ...
ಹೊರ ಆಕೃತಿ ಮಾತ್ರ ಮಬ್ಬಾದರೂ
ಬೆಟ್ಟ,ಕಣಿವೆ,ಮೈದಾನ,
ಮೂಲೆಯಲಿ ರಾಶಿಬಿದ್ದ ಕಾಡು
ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ ಸಾಂದ್ರ...
ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾದ ಬೀಡು
ಮಣ್ಣುಹಾದಿಗಳ ಸ್ಥಬ್ದಚಿತ್ರ
ಜರಡಿಯಾದ ಮಾಡು
ಬಾಗಿಲಾದ ತಡಿಕೆ.
ಬೂದಿ ಅಗ್ಗಿಷ್ಟಿಕೆ
ಹಿಂದೆ ಖಾಲಿಇರುವ ಮಡಿಕೆ
ನೀರು ಕುಡಿಯಲು ಕುಡಿಕೆ
ಯಾರೋ ಬಿಡಿಸಿದ ಜಲವರ್ಣ ಕಲೆ
ಬಲು ಸುಂದರ.
ಪ್ರವೇಶ ಉಚಿತ, ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ಸ್ವಾಗತ
ಇಲ್ಲಿಗೆ.....ಈ ಕಲಾಪ್ರದರ್ಶನಕೆ
ಕಲಾವಿದನ ಗೈರುಹಾಜರಿಯಲ್ಲಿ.....

ಬಹಳ ದಿನ ಆಯ್ತು..... ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ನ ಫೇಸ್ ಮಾಡಿ
ಆಶ್ಚರ್ಯ ಆಯ್ತು ನೋಡಿ.....ಬದುಕಿನ ವೇಗದ ಗಾಡಿ
ನನ್ನ ಗೈರು ಹಾಜರಿ ಕೆಲ ದಿನಗಳು ಮಾತ್ರ
ಮರೆತೇಹೋಗಿರುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸೂತ್ರ.....
ಇರುವಿಕೆxವೇಗ=ಅಸ್ತಿತ್ವ....ಈ ಬದುಕಿನ ಸಮೀಕರಣ
ಭಯವಾಗುತ್ತದೆ ಕಳೆದುಹೋಗುವ,
ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಈ ಸ್ಥಿತಿ ಅತಿ ವಿಚಿತ್ರ.....

ಮುದನೀಡುವ,ಮುಂಜಾವಿನ ನಿನ್ನ ಕವನದ ಸಾಲು
ತಲುಪಿಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ನನಗೆ,
ನನ್ನ ಪ್ರತಿದಿನದ ಬದುಕಿನ ಪಾಲು.

ಹೊಸ ಬೆಳಗ ಸ್ವಾವಗತಿಸುವ ಆಲಾಪದಲ್ಲಿ
ಸದಾ ತಣ್ಣಗಾಗುವ ಗದ್ಯ ನಿಜಕ್ಕೂ ಚಿರಪರಿಚಿತ ಸೋಲು
ಬಳಸಲಾಗದ ಹಾಲು ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ಉಕ್ಕಲು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ

ಕತ್ತಲು ಬೆಳಕಿನ ಜಗಳದ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಸದ್ದಿನ ಮುಂಜಾವು....
ಜೆ.ಕೆ.

ಉಷೆ.....
ನಿನಗೇನು ಹೇಳಿಹೋದಳು ನಿಷೆ?
ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯ ಊಹೆಯಲ್ಲಿ,
ಬಯಸಿದುತ್ತರ ಕೇಳುವ ಅತುರದಲ್ಲಿ
ಆಗಲೇ ಶುರುವಾಗಿದೆ ಈ ಜಗದ ಪರಿಷೆ....
ಎಸ್.ಜೆ.

ದೀಪಹಿಡಿದು ನಡೆವಾಗ ನೆರಳುಗಳು ಕಂಬಗಳ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿಕೊಳ್ಳುವ ಇರುಳು.
ಜೆ.ಕೆ.

ಕವನವಾಗುವ ಬೆಳಗಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣಗಳು ಅಪಾರ,
ನಿತ್ಯನೂತನ.
ಕನಸುಗಳ ನಶೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಾರ
ಚೌಕಾಶಿಮಾಡಿ ಪಡೆಯುವ ಉಪಶಮನ
ಅದಕ್ಕೂ ರಸೀದಿ ಕೇಳಿಪಡೆಯುವ ಜನ......
ಎಸ್.ಜೆ.

2361Like · 

ಮನೆ..

　

ಗುರುತ್ವ ಮೀರಿದ
ಮೇಲೆ, ಏರದ
ಕೆಳಗೆ,ಬೀಳದ,
ಎಳು ಬೀಳುವ ವಲಸೆಗೆ ಸದಾ ಸಿದ್ದವಿರುವ
ಹಗುರ ಹಂದರದ ಮನೆ ಬೇಕಿದೆ,
ನನಗೆ,

ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಆದರೂ ಸರಿ
ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಅಡೆತಡೆ ಗೋಡೆ ರಹಿತ ವಿಶಾಲ ವಿಸ್ತಾರ
ಬಯಲು ಜಾಗ ಬೇಕು ನನಗೆ.
ಸತತ ಸ್ಥಾನಪಲ್ಲಟಕೆ,

ವಿಸ್ತಾರ ಕೇಂದ್ರದಲಿ ಭಿತ್ತಿಯ ಭ್ರಮೆ ಏಕೆ?
ದೃಷ್ಟಿ ಹೋದಲ್ಲಿ ದಿಗಂತ ಕಂಡರೆ ಎಷ್ಟುಚೆನ್ನ?
ಆಕಾಶನೋಡಲು ಪಾಳಿಯ ನೂಕುನುಗ್ಗಲು ಬೇಕೆ?
ಹೋಗಿ,ಬರುವ ಜನರಿಗೆ ಗಡಿಯಾರದ ಗಡಿಬಿಡಿ ಏಕೆ?

ಗಾಳಿ ತಡೆಯಲು ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಪರದೆ ಬೇಡ
ಕಣ್ಣುಕುಕ್ಕಲು ಹಸಿರು, ಉಸಿರ ಬೆರೆಸಲು
ತಿಳಿಗಾಳಿ ತೀಡುತಲಿರಲಿ ,

ಬೆಳಕಿಗೆ ಗೂಟಹೊಡೆಯುವ ಹವ್ಯಾಸ
ಬೆವರ ಇಂಗುವ ಹವಾ ನಿಯಂತ್ರಕ
ಆಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ ಕೆಟ್ಟ ಅಭ್ಯಾಸ.
ತಾಪ ನಿರೋಧಕ, ಶೋಧಕ ಆಲಸ್ಯ ಜನಕ
ಸಿಗಲೇಬೇಕು  ಬಂಗಾರದ ಪದಕ

ಕಡಲತೀರಕ್ಕೆ ನೂಕಿ
ಬೆಳಕಿಗೆ ಮೈ ಒಡ್ಡಲು ಬೆತ್ತಲೆ ಯಾಗಿಸದಿರಲಿ
ಬಗೆದು ಭೂಮಿಯಲಿ ನಿನ್ನ ಬುನಾದಿ
ತೆಗೆದು ಮಣ್ಣು
ಗುಂಡಿ ಮುಚ್ಚಿ ಸಮಾದಿ,
ಜೀವಮಂಡಲವನ್ನೇ ಗೋರಿಯಾಗಿಸುವ
ಶಿಲ್ಪಿಗಳ ಮಿದುಳ ತೊಗಟೆಯ ನರಕೋಶಗಳ ಬಲೆ
ನಿರ್ಮಿಸಬಹುದು
ಗೊಂದಲದ ನವವಿನ್ಯಾಸ
ಸಂಕುಚಿತ ಸುಸಜ್ಜಿತ "ಸಕಲ ಸೌಕರ್ಯ ಸಹಿತ",
"ಸಕಲ ನಿಯಂತ್ರಕ" ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ
ಕಟ್ಟಡ..

ಹೌದು, ಅದು
ಗೂಡಾಗ ಬಹುದು ಹಕ್ಕಿಗೆ
ಬಿಲವಾಗಬಹುದು ಮೂಶಿಕನಿಗೆ
ಹುತ್ತವೂ ಆದೀತು ಹಾವಿಗೆ
ಗುಹೆಯಾಗಲೂ ಸಾಕು ವಾಘ್ರನಿಗೆ
ಪೊಟರೆಯಲಿ ಕೀಟ ಆಡಲು ಸಾಕು
ರೆಂಬೆಯಲಿ ಮಂಗ ಮಲಗಲು ಬೇಕು
ಮರದಿಂದ ಮರಕ್ಕೆ ಹಾರಿ
ಆವಾಸ ಬದಲಿಸುವ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಚಟ
ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ... ಗೊತ್ತು ನನಗೆ
ಈಪಾರಿ ಹಟ,ಹುಡುಗಾಟ,
ಪರದಾಟ..... ಮಾತ್ರ
ಎಂದೂ ಮರೆಯದ ಶಾಶ್ವತ ಹುಡುಕಾಟ.
ನಾನಿನ್ನು ಜೀವಂತ......