ಆಮೆ.

ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ವೇಶ ಬದಲಿಸುವ ಹೊರೆ
ಹೊತ್ತ ಈ ಧೀಮಂತ, ಸಂತ ನೀನಲ್ಲ ಉಭಯವಾಸಿ
ನೀನೊಬ್ಬ ಸರೀಸೃಪ ಉರಗವಾಸಿ, ತಿಳಿದಿದೆ ನನಗೆ 
ಈಜಿ,ನಡೆಯುವ ಚಲನಶೀಲ ಉರಗ ಚತುಷ್ಪಾದಿ

ಪರ್ವತವೇ ಬೆನ್ನಾಗಿ, ಮುಖಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು
ವಿಕಾಸದ ಹೆದ್ದಾರಿಯಲಿ ಗಂಭೀರ ನಡೆ ಹೊತ್ತ ಮಂದಗತಿ
ನಿಧಾನವೇ ಪ್ರಧಾನವಾದ ಅಸಮಾನ್ಯ ಪ್ರಭೇದ
ಸರಿಸಾಟಿಇಲ್ಲದ ತಾಳ್ಮೆ, ಹರಾಜಾಗಲಿದೆ ನಿನ್ನ ಮಾನ

ನೆಲಬಿರಿದು, ಉಗುಳಲಿ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಲಾವ
ಕಲ್ಲಾದರೂ ಕದಲದ ಹೆದರದ ಪ್ರಶಾಂತಮೂರ್ತಿ
ಗುರುತ್ವದ ಮೋಹಕೆ ಬಿದ್ದೂ ಒದ್ದಾದಡದ ಪ್ರೇಮಿ
ವೇಗೋತ್ಕರ್ಷ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ ಮಹಾಸಂಯಮಿ

ವಿಶ್ವ ಮಾನ್ಯ ಸಮತೋಲನ ವೇಗಕ್ಕೆ ಚರ್ಚಾತೀತ ಮಾದರಿ
ಎಲ್ಲ ಪಂದ್ಯ,ಓಟಗಳಲ್ಲಿ, "ತಾವು ಮೊದಲು" ಎಂದು
ಮುಂದೆ ಕಳಿಸಿ ಎಲ್ಲರನು, ತಾನೇ ಹಿಂದಾಗುವ ಸಾಭ್ಯಸ್ಥ,
ಸ್ಥಿರಗತಿಯಲ್ಲೇ ಜಯಶಾಲಿ ಎಲ್ಲಾ ರೇಸ್ ಗಳಲ್ಲಿ!

ತನ್ನಂತೇ ಜಗವೆಲ್ಲ,ತನಗಾಗಿ ಇನ್ನೆಲ್ಲ
ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ,ಶಾಶ್ವತ ತಟಸ್ಥ ನಿಶ್ಚಲ
ನಿಂತಜಾಗದಲ್ಲೇ...ಕದಲಿಲ್ಲ ಒಂದಿಂಚೂ
ಮಿಲಿಯಾನು ವರುಷಗಳಿಂದ,ಮೆರೆದ ಶ್ರೀಮಂತ

ಓ ಆಮೆಯೇ, ಅನುಕಂಪನೀಯ ಯೋಗ್ಯ...
ಜಗವನ್ನೇ ಧೀರ್ಘ ಆಳಿದ ಡೈನೋಸಾರಸ್ ಕುಲದವನು
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತು, ಆದರೆ ಪೈಪೋಟಿಯಲ್ಲಿ
ಆಗ ಹಕ್ಕಿಹಾರಿರಲಿಲ್ಲ,ಸ್ತನಿಯ ಎದೆಹಾಲು ಚಿಮ್ಮಿರಲಿಲ್ಲ,

ಪರಿಸರ ಸಾರಿತ್ತು ನೀನೇ ಸರ್ವಶಕ್ತನೆಂದು
ಬಂದಿದೆ ಹಾಲಿನಯುಗ, ಹಂಚಿಕೊಂಡಿವೆ ಎಲ್ಲ
ಆವಾಸ ಸಮ,ಸಮ,ಆಗಸ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಆಕ್ರಮಣ
ಹಿಂದಾಯ್ತು ಸರೀಸೃಪಗಳ ಸುವರ್ಣಯುಗ

ದೂರವಾಗಿರುವೆ ಎಲ್ಲ ವಾಸ್ತವದಿಂದ
ಬಂದುಬಿಡು ಆ ನಿನ್ನ ಭದ್ರ,ಶಿಲಾಕೋಟೆಯಿಂದ
ಬದುಕು, ಅನುಭವಿಸು ಈ ಜೀವ ಜಾತ್ರೆ
ಹೀರು ಹೊಸಗಾಳಿ, ತಲುಪಲಿ ಪ್ರತಿ ವಾಯುಕೋಶ

ಇಲ್ಲವೇ ಆ ಅಜ್ಞಾನ ಶಿಲಾಕವಚದಡಿ ನೀನೇ ಅಪ್ಪಚ್ಚಿ
ಪೈಪೋಟಿಗೆ ಬಂದಾಗಿದೆ ಆಗಲೇ ಗುಂಪಲ್ಲಿ ಮರಿ ಗುಬ್ಬಚ್ಚಿ
ಹೊರ ಬಾ ಅ ಪೂರ್ವಜರ ರಾಜವಂಶ ಗರ್ಭದಿಂದ
ಜಾತಿ,ಕುಲ ಶ್ರೇಷ್ಟತೆಯ ಉಗುಳಲಿ ನಿಶ್ವಾಸ,

ಪುಪ್ಪುಸಕೆ ಸುಲಭವಾಗಲಿ ನಿನ್ನಉಚ್ಛ್ವಾಸ
ನಿರ್ವಾತದಲಿ ಹಾರಾಟ, ಮರೆತ ಭಾರ,
ಮಾಯವಾಗಲಿದೆ ಶೂನ್ಯದಲಿ ಗುರುತ್ವ
ನಿನಗ್ಯಾಕೆ ಬೇಕು ಇನ್ನೊಂದು, ವಿಶೇಷ ಪೌರತ್ವ

My Village…

Like words of Greek which force us to stammer,
Like proverbs that never fit into the situation proper,
Like Hi and bye that silence every conversation
Like language that escapes all communication
Strangely, a stranger ever forgotten, where, I was once born.

The benthic field of eroded rock, finely polished and cut,
The xeric land with smothered boulders that once swept
And decorated with motherly care like fruits in a market,
One above the other with a laborious task that was set.
A colour aberration needs a meaningful narration.

It is a roof under the shades of hell.
A dormant volcano, smoking still...
Below the mantle, a lovable nest,
Where sun god never rests,
A vast unending plateau expanse under the sky
Where only two seasons share,
Summer and severe summer..!!

And it is a hot furnace out there
in fact an urban idlers night mare
where rains have lost their way like a polar bear,

Ever-green canopies and rain are mysterious imagination                                                                 Rains are only songs of melody that are only heard often,
But, alas! Clouds are rarely seen and souls remained sunbathed,
Mere survival is an ever unreachable in this land that is cursed

The art is yet unfinished on its burning blue canvas,
The rusted and worn out brush has gone colourless,
The shrinking skeleton with numerous nails,
The life full of sorrows in its immortal search, fails
The hand of unseen,unknown are still swirling gales
The unheard sound, still vibrating in the echoes hills
The wordless voice piercing through the space                                                                                         The unexploded silence of the frozen emotions
The shameless, selfish unholy xeromorphic cactus,                                                                              Has denuded the mesic crown and canopy,

The screw pine orchard sleeping still in my village,
where an un-cleared pungent mass of piled up garbage,
Lie still in state of waiting for the municipal carriage.

The prop roots of banyan near the village goddess,
Rooted to the values of the that are never forgotten,
With blood smear from the sacrificed buffalo’s blood                                                                             Still wet and turning the soil to scarlet dust

The trees of acacia rooted to the thirsty red soil,
Are just fire woods to burn, but never an edible meal
Tease the hungry mouths that mocks the gastric line.

Lush tropical vegetation never seen, as cactus rules,
The roasted land like an emperor mad.
Monsoon defeated and surrendered
the joyous famine celebrates victory unconquered.

The floating and gliding winged seed of helicopter tree
Falling slowly to embrace its grave of gravity
Beneath, the Mother earth Creeps in to the cavity,
The wild dance of blinding light and melting heat,
An eternal reality, inferno, in the flaming plains,
commands the animate community to lose the sanity.

The greedy embryo growing fast, like Chinese bamboo shoot,
To take birth as fast as an ugly tongue protruding scary beast
Do we expect an evolutionary abortion abruptly?
Before, our one and only sun gets frozen permanently….???

The teenager.

The lunatic turbulence of the full moon light floods the spirit of youthfulness

An unknown spirit of bravery oozes out and clots into uncompromising mess

The beauty all around, an uncontrollable crave to be encountered without a miss

The joy and the zeal of anatomy of life is an inexplicable mystery, is only a bliss

The embryo branches out to evolve into a beautiful green canopy of dreams.

Nurtured by its fresh receptors to perceive and to live with adolescent fairy tales

The twig branches into colourful inflorescence, those flowers into games and aims

The tender heart, like a bud that blossoms into full and flies away without a pass

Everywhere, melody echoes in the air and the ears are filled with optimistic waves

The eyes are opened to only the amazingly coloured surroundings for his egos likings

The intoxication of life overflows from the deepest layers of the cells and tissues

The emperor of his undefined life, live to remain unconquered by any forces or foes

The arrogance of manliness, the audacity of ruthlessness, a perplexed conscious

He with distinctive dress with a shabby beard over runs to proclaim his existence

DO I DESIRE TO BE WISHED?

When people wish me for “Happy and Prosperous and exciting New Year....” I just wonder... can I expect their wishes to come true? What was my contribution in realising these dreams? A wish of wishful thinking rather, day dreaming.... So I enjoy and get excited when people wish me a regular annual happiness for renewal! Desperately bidding farewell, for not having fared well in the bygone year Just look back the all the twelve months, A month of thirty days, a day of 24 hours....And counted to be in seconds, only for calculation...Can I remember anything that was substantial, When my efforts were as bare as a minimal?...Any deliberate attempt to make it to happen...? Yes... for ever postponing the much needed hard work. Remained for ever selective of the deceptive ideology of indulgence pleasure? And a dream!!!... The dreams of the bright future where I could snore in deep slumber even in the scorching sun! I may now feel that was a sin...as I squandered the precious sun with the least concern but never tried to shun.... I could hardly remember anything that was worth mentioning....from my memory....to quench my munching thirst? Time is too laboriously long to be remembered in moments of seconds....which at that particular time was too significant and unforgettable... but as the time roles into minutes and hours and days.... everything is bundled and forgotten.....and be an optimistic dreamer to expect to happen bundle of greedy dreams in the coming time.....

ಪ್ರತಿ ಕೃತಿ...

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸು ಏನನ್ನೋ ಮಾಡಲು ಪರಿತಪಿಸುತ್ತದೆ. ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದಾಗ ಮನಸ್ಸು ಏನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಲು ಅಜ್ಞಾಪಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂತಹದೇ ಒಂದು ದಿನ ಅಂತಾ ಕಾಣುತ್ತೆ. ನನ್ನ ಭಾವ ಚಿತ್ರ ನಾನೇ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ನೋಡಬೇಕೆಂಬ ವಿಚಿತ್ರ ತೆವಲು ಪ್ರಾರಂಭ ವಾಯಿತು. ಹಾಗೆಂದು ನಾನೊಬ್ಬ ವೃತ್ತಿ ಪರ ಕಲಾವಿದನಲ್ಲ. ಹವ್ಯಾಸಕ್ಕಾಗಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಚಿತ್ರ ಗಳನ್ನೂ ಕಾಪಿ ಮಾದಬಲ್ಲಷ್ಟು ರೇಖೆಗಳನ್ನುಎಳೆಯಬಲ್ಲೆ . ಇಷ್ಟ ಬಂದ ರೇಖಾಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮತ್ತೆ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೋರ್ಡ್ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸ್ನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸದೆ ವಿಧಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದರಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಇರೋದರಿಂದ ಹವ್ಯಾಸವಾಗಿ ಆಗಾಗ ನನ್ನ ತೃಪ್ತಿಗೆ ನಾನು ಬಣ್ಣಗಳ ಜೊತೆ ಒಬ್ಬನೇ ಆಟಆಡ್ತೇನೆ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಹಾಗೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಯಾಕೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡಬಾರದು ಅನಿಸಿ ಸಾದಾರಣ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ನಿಂದ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ.ನಾನು ಹೇಗಿದ್ದೇನೆ? ನನ್ನ ತಲೆ ಅಥವಾ ಮುಖ ಸೌತೆಕಾಯೋ? ಕುಂಬಳ ಕಾಯಿಯೂ ? ಮೊದಲು ಮುಖದ ವಿನ್ಯಾಸ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡೆ. ಯಾಕೋ ಏನೋ ನನ್ನ ಮುಖ ನನ್ನ ತಮ್ಮಂದಿರಂತೆ ವ್ರುತ್ತಾಕಾರದಲ್ಲಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು. ಹಾಗೆಂದು ಮೂಳೆಯ ಕೋಲು ಮುಖವು ಅಲ್ಲ. ಒಂದು ರೀತಿ ಅಂಡಾಕಾರ ಅಥವಾ ಚೌಕಾಕಾರ ಎರಡು ಅಲ್ಲದ ತೆಂಗಿನ ಚಿಪ್ಪಿನ ಒಂದು ಮುಖ. ಹಾಗಾದರೆ ನಾನು ನನ್ನ ರೂಪ ರೇಖೆ ಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಆರಂಭಿಸಲಿ. ಸ್ವಲ್ಪ ಯೋಚಿಸಿ ಹೊರಗೆರೆಗಳನ್ನು ಎಳೆದೆ. ಉದ್ದನೆಯ ಕೂದಲು, ಎದುರು ಸುಳಿಯ ಎಡಕ್ಕೆ ವಾಲಿರುವ ಬೈತಲೆ, ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಮೀರಿ ಕಾಣುವ ದಪ್ಪ ದಪ್ಪ ಸುಕ್ಕುಗಳು, ಹುಬ್ಬು ಸಹಾ ನೆಟ್ಟಗಿಲ್ಲದ ತಿರುಚಿಕೊಂಡ ಕೂದಲುಗಳು, ರೆಪ್ಪೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಯೋಚಿಸುವ ಅಥವಾ ಹೋಲಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಾರಣ ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಗಂಡಸರ ರೆಪ್ಪೆ ಅದರ ದೈಹಿಕ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತ. ಕಣ್ಣ ಕೆಳಗೆ ಕಪ್ಪು ಗೆರೆಗಳು, ಜೋಲು ಬಿದ್ದಿರುವ ಸ್ನಾಯುಗಳ ಒಂದು ಪದರ ಜಲಜ ಶಿಲೆಗಳ ಪದರಗಳಂತೆ. ಎರಡು ಹುಬ್ಬಿನ ನಡುವೆ ಮೂಗು. ಸ್ವಲ್ಪ ದಪ್ಪ. ಅಗಲ ಹೊಳ್ಳೆಗಳು. ಮುಖದ ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಳಗಿನ ಭಾಗಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಒಂದು ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಂ ಬಂತು. ನನ್ನ ಮೂಗಿನ ಕೆಳಭಾಗವನ್ನು ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷದಿಂದ ಮೀಸೆ ಆವರಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಅ ಜಾಗ ನಯವಾಗಿದೋ ಅಥವಾ ಒರಟಾಗಿದೆಯೋ? ಇಲ್ಲ ಬ್ಲೇಡಿನ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಗಾಯದ ಗೆರೆ ಜ್ಞಾಪಕಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಇನ್ನು ಎಡ ಮತ್ತು ಬಲ ಕೆನ್ನೆಗಳು ಅಷ್ಟೇ. ಸತತ ಮೂರುವರೆ-ನಾಲ್ಕು ದಶಕಗಳ ಗಡ್ಡದ ಕೃಷಿ ಇಂದಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ಮಲ್ಮೈ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕನ್ನಡಿ ನೋಡಿದೆ. ಏನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ನೆರೆತ ಮುದಿ ಬಿಳಿ ಗಡ್ಡದ ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತ ಬಿರು ಕೂದಲುಗಳು. ಕಾರಣ ರೆಗುಲರ್ ಆಗಿ ಶೇವ್ ಮಾಡುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಬಿಟ್ಟು ಬಹಳವರ್ಷಗಳಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲೋ ಸಹಾ ಏನೋ ಮಚ್ಚೆಗಳು, ಚಿಕನ್ ಪಾಕ್ಸ್ ನ ಕಲೆ ಇರಬಹುದು. ಎರಡು ಕೆನ್ನೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನೀಗ್ರಾಯಿಡ್ ತುಟಿಗಳ ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಗದ್ದದ ದೊಡ್ಡ ಗುಳಿ. ಕಿವಿ ಕೆನ್ನೆಯ ನಡುವೆ ಸೀಳು ಕಾಣದ ರೋಮ ಆವೃತ ತೂತೇ ಇಲ್ಲದ ಕಿವಿಯ ಹಾಲೆ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಮುಖ ನೋಡಿದೆ. ಹೌದು.. ನನ್ನ ವೀಕ್ಷಣೆ ಸರಿಯಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಪೆನ್ಸಿಲ್ ತೊಗೊಂಡು ಹಣೆಯ ಮೇಲಿನ ದಪ್ಪನೆಯ ಸುಕ್ಕೊಂದನ್ನು ಗೀಚಿದೆ. ಚಿತ್ರ, ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ಕೂದಲಿಂದ ಆರಂಭ ವಾಯಿತು. ಹಣೆಯ ಮೇಲಿನ ಆಳವಾದ ಒಂದು ಗಾಯದ ಕಲೆ ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆ ಇದೆ. ಜ್ಞಾಪಕ ವಿಲ್ಲ ಎಷ್ಟುವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಎಂದು, ಆದರು ಈಜಲು ಹೋಗಿ ಡೈವ್ ಮಾಡಿ ಮೇಲೆ ಬರುವಾಗ ಮೆಟ್ಟಿಲಿನ ಕಲ್ಲಿಗೆ ತಾಗಿ ಭಾವಿಯೇ ರಕ್ತ ವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಹೆದರಿ, ಅಕ್ಕನ ಹೊಸ ಸೀರೆಯನ್ನೇ ಹರಿದು ಪಟ್ಟಿಮಾಡಿದ ಮಾಗಲಾರದ ಮರೆಯಲಾರದ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರ ವಾದ ಕಲೆ. ಅದನ್ನು ಬಣ್ಣದಲ್ಲಾಗಲಿ, ಚಿತ್ರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ... ಇನ್ನೂ ಮುಖದ ಹೊರ ರೂಪ ರೆಖೆಯೇ ಸಿದ್ಧವಾಗಿಲ್ಲ. ಏಕೆ ಅವಸರ? ಬಣ್ಣ ಮಿಶ್ರಣಗಳ ಯೋಚನೆ ಯಾಕೆ?

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಮುಂದು ನೋಡಿ ಸಂಗಮ ದೂರವನ್ನು ಅಳೆದು ಮೇಲೆ ಕೆಳಗೆ ನೋಡಿದಾಗ ತಲೆ ತುಂಬಾ ಉದ್ದಾ ಅನಿಸ ಹತ್ತಿತು. ಹೇಗೆ ಇರಲಿ, ಇದು ನನ್ನ ರೂಪವನ್ನು ವೈಭವೀಕರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವಲ್ಲ ಎಂದು ನನಗೆ ನಾನೇ ಹೇಳಿ ಕೊಂಡೆ. ಹೇಗಿದ್ದೇನೋ ಹಾಗೆ ಯಥಾ ವತ್ತಾಗಿ ನನ್ನ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನಾನೇ ಬಿಡಿಸುವುದು ಒಂದು ಚಾಲೆಂಜಿಂಗ್ ಕೆಲಸ. ನಿರ್ವಿಕಾರ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಮುಂದುವರೆಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಗೆರೆ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿದರೆ ನನ್ನ ಆನೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಸರಿ ಹೋಗಬಹುದು. ತುಟಿ ತೆಳ್ಳಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಮುಖದ ವಿನ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಸರಿ ಹೊಂದಬಹುದು. ಕಣ್ಣುಗಳು ಪ್ರಖರತೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದೆ?ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಈ ತಕ್ಷಣದ ಮನಸ್ಸಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಯಿಂದ ಹೀಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿರಬಹುದು. ಸುಸ್ತಾಗಿರಬಹುದೇ. ಜೀವ ತುಂಬಾ ಬಹುದೇ? ಒಂದು ಕಪ್ಪು ಚುಕ್ಕೆ, ಅಥವಾ ಶೇಡ್ ಕೊಟ್ಟರೆ ಸರಿ ಮಾಡಬಹುದು. ಬೇಡ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಾನು ಬಿಡಿಸುವ ನನ್ನ ಭಾವ ಚಿತ್ರ ಇನ್ನ್ಯಾರದೋ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ನಿಂದ ಹೊರ ಗೆರೆಯನ್ನು ಎಳೆದು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮೂರು ಬಾರಿ ಬೆರಳ ತುದಿಯಿಂದ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ನ ಚೂಪಾದ ತುದಿಯನ್ನು ಓರೆಯಾಗಿ ಆಡಿಸಿದೆ. ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಮುಖದ ಆಕೃತಿ ಕಾಣಿಸಿತು. ಆದರೆ ಇನ್ನೂ ಕಣ್ಣು, ಮೂಗು, ಕೂದಲಿನ ಕೆಳಗೆ ಮರೆಯಾಗಿರುವ ಕಿವಿ ಹಣೆ ಮುಚ್ಚಿರುವುದನ್ನು ತೋರಿಸಬೇಕು. ಅಂದಹಾಗೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಕ್ಷೌರ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂದಿರುವುದರಿಂದ ಕೂದಲು ಉದ್ದವಾಗಿ ಹಣೆ ಮುಚ್ಚಿರಬೇಕೆ ಅಥವಾ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಕಟ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಕಿವಿ ಪ್ರಧಾನ ವಾಗಿ ಕಾಣಬೇಕು. ಯಾಕೋ ಅವ್ಯಕ್ತ ಕಳವಳದ ಭಾವನೆ. ಕಾರಣ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಹಾಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ ಥಟ್ ಎಂದು ಹೊಳೆಯಿತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಕಾಲೇಜ್ ದಿನಗಳಿಂದ ಕನ್ನಡಕ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಫ್ರೇಮಿನ ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಲೆ ಮೂಡಿದೆ. ಹಾಗೆ ಕಣ್ಣಿನ ಕೆಳಗೂ ಅದೇ ಸದಾ ಮುಚ್ಚಿ ಕೊಳ್ಳುವ ದೇಹದ ಭಾಗ ತಿಳಿಯಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ. ಅಂದರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿನ ಕೊರತೆಗಳನ್ನು ಗಾಜಿನ ಹಿಂದೆ ಅವಿತಿಡಬಹುದು ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿದರೆ. ಯಾವ ಕನ್ನಡಕ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು? ಎರಡು ಕನ್ನಡಕಗಳನ್ನು ಯಾವಾಗಲು ನನ್ನ ಬಳಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತೇನೆ. ಹೆಚ್ಚು ವೈತ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಒಂದು ಸಾದಾ ಗ್ಲಾಸಿನ ತೆಳ್ಳನೆಯ ಹಗುರವಾದದ್ದು ಮತ್ತು ಪ್ರೋಗ್ರೆಸ್ಸಿವ್ ಲೆನ್ಸ್ , ಇನ್ನೊಂದು ಫೋಟೋ ಗ್ರೆ. ಬಿಸಿಲೆರಿದಾಗ ಬಣ್ಣ ಬದಲಾಗುವ ಹಾಗೂ ನೆರಳಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಸಾದಾ ಮಸೂರ ವಾಗುವ ಚಾಳೀಸು.

ಈಗೇಕೆ ಅದರ ಯೋಚನೆ? ಮೊದಲು ಹೊರ ರೂಪ ರೇಖೆ ಬಿಡಿಸೋಣ.

ಯಾಕೆ ಅಪರೂಪದ ಯೋಚನೆಗಳು? ನಾನೊಬ್ಬ ಹವ್ಯಾಸಿ ಚಿತ್ರಕಾರ ಮಾತ್ರ. ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಸಹಜ ವಾಗಿರುವಂತೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ನಿಜ ರೂಪವನ್ನು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಬೇಕು. ನನ್ನ ದೇಹದ ರೂಪು ರೇಷೆಗಳನ್ನು ತಿದ್ದಿ ಮೂಲ ಆಕಾರಕ್ಕೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ ಎನಿಸಿತು. ಆದರೆ ನನ್ನ ರೂಪವನ್ನು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಾದರೂ ಸರಿಪಡಿಸುವ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಲ್ಲವೇ? ಆದರೆ ಇದು ಸ್ವತಂತ್ರದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅಲ್ಲ. ವಾಸ್ತವಿಕತೆಯ ಬಣ್ಣದ ನಿಜ ರೂಪದ ಇನ್ನೊಂದು ಸುಳ್ಳು ರೂಪವನ್ನು ತೋರಿಸುವುದು ನ್ಯಾಯವೇ? ನಾನು ಯಾರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು, ಏನನ್ನು ಮರೆಮಾಚಲು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ವಿಚಿತ್ರ ತೊಳಲಾಟ. ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ದ ಮನಸ್ಸು. ಬೆರಳ ನಡುವೆ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಇದ್ದಿಲು, ಹಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಪೆನ್ಸಿಲ್, ಹಾಳೆ ಹಿಡಿದ ಎಡಗೈ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಆಡಿಸುತ್ತ, ಬಲಗೈ ಸೊಂಟದ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನೋಡಿದೆ. ಬಿಳಿ ಹಾಳೆಯಲ್ಲಾ ಖಾಲಿ,ಖಾಲಿ. ಎಲ್ಲವೂ ಅಸ್ಪಷ್ಟ. ತೀರ ಅಪರಿಚಿತ ಮುಖ.....

ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಈ ಆಗಂತುಕನನ್ನು.

ಸೀಸದಕಡ್ಡಿ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಮೃದುವಾಗಿ ಚಲಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಹಣೆ, ಕೂದಲು, ಕಿವಿಗಳು, ಹೊಳ್ಳೆಗಳು, ಒರಟಾದ ಪ್ರಾಯದ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ ಗಡ್ಡ, ಆಳ ಗುಳಿಯ ಗಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಎಡಗೈನಲ್ಲಿ ಹಾಳೆಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುತ್ತಾ ಮುಖದ ಆಕೃತಿ ಮೂಡಲಾರಂಭಿಸಿತು.ಒಂಥರಾ ಸಮಾಧಾನ. ಮುಖ ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮೂಡಿದೆ ಅನಿಸಿತು. ನನ್ನದೇ ಮುಖ ಎಂದು ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ರಬ್ಬರ್, ಬ್ಲೇಡ್ ಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದುರಸ್ತಿ ಕಾರ್ಯ ಮುಂದುವರಿಸಿ ಕೊನೆಗೆ ತಲೆಯ ಮುಂದಿನ ಭಾಗ ಮುಖ ಸಮಾಧಾನ ತಂದರೂ, ತಲೆಯ ಹಿಂಭಾಗದ ವಿವರಗಳು ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಅದರ ಇರದಿರುವಿಕೆ ಅಷ್ಟು ಪ್ರಧಾನ ಎನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡಕಕ್ಕೆ ಹಳೆಯ ಫ್ರೇಮನ್ನೇ ಹಾಕಿದೆ. ಬಣ್ಣ ಅವಾಯಿಡ್ ಮಾಡಬೇಕು ಗಾಜಿನಹಿಂದಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮೂಡಿರುವ ರೆಖಾಕೃತಿಯನ್ನು ನೋಡಿ, ಹಾಳೆಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿದೆ. ಓ.ಕೆ. ಅನ್ನಿಸಿತು. ಇನ್ನು ಮುಖದ ಕೆಳಭಾಗ! ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು ನನ್ನ ಜುಬ್ಬಾ ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಕುತ್ತದೆಂದುಕೊಂಡೆ. ಕತ್ತಿನ ಕೆಳಭಾಗ ಹಾಗೂ ಶ್ವಾಸನಾಳದ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಚರ್ಮದ ಸುಕ್ಕುಗಳು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿದೇ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ. ನಾನು ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಮುದಿತನದ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸಂಕೇತ ಈ ನೆರಿಗೆಗಳು. ಇದನ್ನು ಮುಚ್ಚುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ.

ಎಷ್ಟು ಏನನ್ನು ಮುಚ್ಚಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ನಮ್ಮತನ, ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿ ದೈಹಿಕವಾಗೆ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಪಡೆಯಬಹುದು,ಅದರಲ್ಲೂ ಮುಖ.....? Face is the index of mind....? or ones personality? ಬಣ್ಣದಿಂದ ಚಿತ್ರದ ಗುಣಗಳನ್ನು ಉತ್ತಮಪಡಿಸಬಹುದು ಎಂದು ತೋರಿತು. ಹಾಗೆಂದೇ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿಯೇ ಅಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನೇ ಉಪಯೋಗಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದ ಸಿಕ್ಕ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಒರಟಾಗಿ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದೆ. ಶೇಡ್ ಮಾಡುವ ತಂಟೆಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಮುಖದ ಒಂದೊಂದೇ ಭಾಗಗಳ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಕುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದ ಜುಬ್ಬದ ಕಾಲರ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಲೂಸ್ ಆಗಿದ್ದು, ಒಂದು ಗುಂಡಿಯ ಫೋಲ್ಡ್ ಎಡಕ್ಕೆ ವಾಲಿದೆ. ಘಾಡ ನಿಲಿಯಿಂದ ಆರಂಭಗೊಂಡು ಎದೆಗೂಡಿನಲ್ಲೇ ತುಂಡಾಗುವ ಹಾಳೆಯ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಬಣ್ಣತಿಳಿಯಾಗುತ್ತ ಬಂದು ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬೆರೆತು ಒಂದಾಗಿದೆ. ಭುಜಗಳು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಇರುವಂತೆ ಕಂಡಿತು.

ಆದರೆ... ಕೈತೊಳುಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಸ್ವಂತ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು!!

ನಯವಾದ ಕುಂಚ ಬದಲಾಯಿಸಿ ನಾಜೂಕಾದ ಕೊನೆಯಹಂತದ ರಿಪೇರಿ ಕೆಲಸ ಆರಂಭಿಸುವಾಗ ಮನಸ್ಸು ಹಗುರವಾಗಿತ್ತು. ಜಲವರ್ಣ ವಾದುದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಶಾರಿಗಿ ಕುಂಚವನ್ನು ಆಡಿಸಬೇಕು. ಗಡ್ಡಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಯಾವ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಾದರೂ ಮುದಿತನ ಸಹಜತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ! ಹಣೆಯ ನೆರಿಗೆ, ಸುಕ್ಕುಗಳು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಮರೆಯಲಾರದ ಈಜುವಾಗ ಉಂಟಾದ ಕಲೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಮೂಗು, ತುಟಿ ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಕಂಡಿತು.ಕೇಶವಿನ್ಯಾಸ ನಿರಾಸೆಯಾಯಿತು. ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟರೂ ಮುಖಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಕೂದಲು ತಾಳೆಯಾದಂತೆ ಕಂಡು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರದೋ ಮುಖಕ್ಕೆ ಇನ್ನ್ಯಾರದೋ ಕೃತಕ ಟೋಫನ್ ಹಾಕಿದಂತೆ ಕಂಡಿತು. ಅದರೂ ಅದನ್ನು ಸರಿಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನನಗೆ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ. ಇರಲಿ ಅದೊಂದು ಆಭಾಸ! ಅಲ್ಲ...ನೈಜತೆ..

ಕುಂಚ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು, ಮೈಮುರಿದು ಒಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ತಲೆಯ ಕೂದಲುಗಳನ್ನು ಕತ್ತಿನ ಚಲನೆಯಿಂದ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ದೂಕಿದೇ. ನೆಟ್ಟಗೆ ಕೂತು ಮುಗಿದಭಾವ ಚಿತ್ರದ ಕಡೆ ನೋಡಿದೆ. ಓ.ಕೆ. ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.....ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಅಪವಾದ ವೆನಿಸುವ ಉದ್ದ ಕೂದಲು, ಗಾಯದ ಕಲೆ ಪ್ರಧಾನವಾದ ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ ಹಣೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಉದ್ದವಾದ ಮುಖದ ರಚನೆ, ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ಎದುರು ಸುಳಿಯ ಬೈತಲು, ಸಂಪೂರ್ಣ ನೆರೆತಿರುವ ಬಿಳಿಯ ಗಡ್ಡ, ಆ ಬಿಳಿ ಕೂದಲಿನಲ್ಲು ಎದ್ದು ಕಾಣುವ ಆಳವಾದ ಗಲ್ಲದ ಗುಳಿ, ಕಣ್ಣನ್ನು ಭಾಗಶಃ ಮುಚ್ಚಿರುವ ಕನ್ನಡಕ, ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಕಣ್ಣುಗಳು......

ಕಣ್ಣುಗಳು... ಹೌದು..ಯಾಕೋ.. ಎಡವಟ್ಟಾಗಿದೆ... ಅನಿಸತೊಡಗಿತು.ಯಾಕೆ? ಎಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಾಗಿದೆ? ನನ್ನ ಕಲಾಪ್ರತಿಭೆಯ ಇತಿಮಿತಿಯೇ?ಅಥವಾ ನಾನು ಈ ವರೆವಿಗೆ ನೋಡಿದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಈ ರೀತಿಯೇ ಇತ್ತೇ?

ಆದರೆ, self portrait ನಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಪ್ರತಿ ಕೃತಿಗೆ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ಕಣ್ಣುಗಳೇ ಜೀವಾಳ.

ಒಬ್ಬ ವೈಕ್ತಿಯ ಬದುಕಿನ, ನೈತಿಕತೆ, ಸ್ವಭಾವ ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ? ಸಂಪೂರ್ಣ ಬದುಕಿನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ. ಜೀವನದ ಸಾರಾಂಶದ ಸಂಕೇತ ಈ ಕಣ್ಣು...

ನಾನು ನನ್ನಬಗ್ಗೆಯೇ ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಆ ಮುಗ್ಧ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ, ಆದರ್ಶಮಯ, ಶ್ರಮಜೀವಿಯ ಸಾಹಸಮಯ ಮುಖ ಭಾವ, ಅಂತರಂಗ ಕಲಕುವ ಆ ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ನೋಡುವ ಕಣ್ಣುಗಳು...ಕಳೆದು ಹೋಗಿದೆಯೇ? ಕಪ್ಪು ನೆರಿಗೆಗಳ ಕೋಟೆಯ ಕಂದರದಲ್ಲಿನ ಗುಳಿಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಇಳಿದಿರುವ, ಮಾಸಿದ, ಮಬ್ಬಾದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಯಾರವು? ವೀಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಗ್ರಹಿಕೆ ಸೋತಿರಬಹುದೇ?

ಹೌದು! ನಾನು ಗ್ರಹಿಸಿ, ಅನುಭವಿಸಿ, ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿ, ಬದುಕಿ ಬಿಡಿಸಿರುವ ಕಣ್ಣುಗಳೇ?

ದೃಷ್ಟಿ ಮಂಜಾಗಿ, ಹುಬ್ಬು, ರೆಪ್ಪೆ, ಹಣೆ, ಮೂಗು, ತುಟಿ ಎಲ್ಲಾ ವದನಾಂಗಗಳು ಒಂದಾದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕರಗಿ ಮಾಯವಾಯಿತು. ಬಣ್ಣ ನಿರ್ವರ್ಣ ವಾಗಿ ನಿರ್ವಿಕಾರ ವಾಯಿತು. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಅಸ್ಪಷ್ಟ, ಅಪರಿಚಿತ ಮುಖ ಹಾಳೆಯ ಮೇಲಿಂದಲೇ ನನ್ನನ್ನೇ ಕೆಕ್ಕರಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅ ವಕ್ರ, ವಿಕಟ ನಗೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ಧೈರ್ಯ ಅಡಗಿತು.ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ, ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು. ಗೊಂದಲದ ಮಹಾಪೂರ. ಈ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನನ್ನನ್ನೇ ನುಂಗುವಂತೆ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಮುಖ, ಕಣ್ಣು ಗಳನ್ನೂ ನನ್ನ ಕುಂಚ ಚಿತ್ರಿಸಿತೆ? ಅಥವಾ ಯವ್ವನದ ಆದರ್ಶದ ನಶೆಯಲ್ಲಿ ಮಾದರಿಯಾಗಲು ಬಯಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಕಲ್ಪನಾ ರೂಪವೇ?ಅನ್ಯನಾಗಿ, ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತ ವಿಮರ್ಶಕನಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ನೋಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ? ಅಂತರಂಗವನ್ನು ಕಲುಕಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಲೆಕ್ಖ ಹಾಕುವುದು ಮೂರ್ಖತನದ ಪರಮಾವಧಿ.

ನನ್ನ ಎದುರಿಗಿರುವ ನನ್ನನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಈ ಆಗಂತುಕ ನನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕುಂಚದಲ್ಲೇ ರೂಪ ಪಡೆದಿರುವ ಈ ಭಾವ ಚಿತ್ರ ಯಾರದು?ಭ್ರಮೆ. ಇರಬಹುದು,ನಾನಂದುಕೊಂಡ, ನಾನು..... ನನ್ನದಲ್ಲ...

ಹಾಳೆ ಖಾಲಿ...!! ಚಿತ್ರವೇ ಇಲ್ಲದ ಬರೀ ಹಾಳೆ.. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣುಜ್ಜಿ ನೋಡಿದೆ, ಚಿತ್ರ ಅಲ್ಲೇ ಇದೆ... ಹಾಳೆ ಖಾಲಿಯಾಗಿಲ್ಲ...

ಆದರೆ ಆ ಭಾವಚಿತ್ರ ಮಾತ್ರ ಖಂಡಿತ ನನ್ನದಲ್ಲ!!!!

ಚಿಯರ್ಸ್ ಹೇಳುವ.....ರಾತ್ರಿ,ಹಗಲು.

ಬೆಳಕು ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ಕತ್ತಲಿಗೆ ಹೇಳಿಹೋಗಿದ್ದು
ಹೀಗೆ...
"ಈಗ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.... ನಾಳೆ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತೇನೆ,
ನೀನು
ಇಂದು ಉನ್ಮತ್ತಗೊಳಿಸಿದ ಕನಸಿನ ನಶೆಯನ್ನು ಇಳಿಸಿ
ಎಬ್ಬಿಸಬೇಕಿದೆ..... ಅವರುಗಳನ್ನು

ನಿನ್ನದು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ...ನಿಜ
ನೀನು ಎಂದಿನಂತೆ ಕಾರ್ಯನಿರತ
ನೀನಿದ್ದ ಕಡೆ,ಮಂಪರು, ಕಲ್ಪನೆ,ಕನಸುಗಳು ಸಹಜ
ಬದುಕಿನ ಬೆವರಿಂದ ಪರಾರಿ, ಆಕರ್ಷಿತ,
ಇದು ನಿಜ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ, ಲೌಕಿಕ
ಕಾರಣ ವಾಸ್ತವ ಎಲ್ಲರದೂ ಝರ್ಜರಿತ,
ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ ಹೇಳು...ಮೊದಲು
ಬೆಳಕಿಗೆ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಅಗಿದ್ದೆ ವಾರಸುದಾರ
ಆಗ ನೀನೇ  ಆಗಿದ್ದೆ ಅಂಧಕಾರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಸರದಾರ

ಆದರೆ....ನಿಶೆ.... ನಿನ್ನನ್ನೇ ಅಣಕಿಸಿ,  
ಮೂಲೆ ಗುಂಪು ಮಾಡಿ,
ನನ್ನ ವಿಶ್ರಾಂತ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಹೊಂಚುಹಾಕಿ ಕಾದುಕೊಂಡು....
ಚಂದ್ರನನ್ನೂ ಕೇರ್ ಮಾಡದೇ.
ಹೊನಲು ಬೆಳಕುಗಳ ಪ್ರತಿಫಲನದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ನಗುವ,
ನನ್ನನ್ನೇ ಹಂಗಿಸಿ,  ಕುರುಡುಮಾಡುವ
ಈ ಜನ  
ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣಿಸದಂತೆ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾರೆ.
ತಮ್ಮದೇ ಬೆಳಕಿನ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ.......
ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಮರೆತ....ಅಮಲು

ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಾವು ನಿಸ್ಸಾಹಯಕರು
ಚಿಯರ್ಸ್ ಹೇಳಿ ಹೋಗುವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯದು.
ನಮ್ಮ ಒಗ್ಗಟ್ಟು ಹೀಗೆ ಇರಲಿ
ಬಾ...ಕತ್ತಲೇ....ನಮ್ಮ ಕರ್ತ್ಯವ್ಯಕ್ಕೆ ಮರಳೋಣ
ನಾಳೆ ನನ್ನ ಶಿಫ್ಟಿಗೆ ತಡಮಾಡದೆ,
ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತೇನೆ...."

ಅಮೀಬಾ.....

 

 

 

ಪಾಪಿ....ಚಿರಾಯು..... ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದೆ....ಆದರೆ...
ಅವಯವರಹಿತ ಅದೃಷ್ಯ ಅಸ್ತಿತ್ವಅಗೋಚರ...
ಸರ್ವಂತರ್ಯಾಮಿ, ನಿರ್ವಿಕಾರದಲ್ಲಿ, ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ...
ಮೃತ್ಯುಂಜಯನಿಗೇಕೆ ಬೇಕು ಮೋಕ್ಷ? ಕನಿಕರದ ಭಿಕ್ಷೆ

 

ಸೂಕ್ಷಮಸೂರದ ಕೆಳಗೆ...ನೋಡುವವರ ಭಾವನೆಗಳಂತೆ
ತನ್ನದೇ ಕ್ರಿಯಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ, ಬದಲಿಸುವ ಬಹುರೂಪಿ
ಮಿಥ್ಯಾಪಾದ ಇರಬಹುದು, ಹುಡುಕಿದರೆ ಸಿಗಬಹುದು ಜಠರ,
ಹಸಿವಿನ ಅರಿವಾದಾಗ ಚಲನೆ ಆರಂಭ....ಹುಡುಕಲು ಆಹಾರ,

 

ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಕ್ರಿಯಗಳ ಕ್ಷಿಪ್ರ ದೇಹದ ಅತಿ ನೇರ ಸರಳಜೀವಿ,
ಚೇಷ್ಟೆಗಳು ಮಾತ್ರ ನಿಮ್ಮಂತೆ, ದೆಸೆಯಿಲ್ಲದ ಪರದೇಸಿ
ದಿಕ್ಕನ್ನೇ ಸವರಿ ದಾರಿಯಾಗಿಸುವ ಮಹಾ ಸಾಹಸಿ
ಕಾಯವೇ ಬಾಯಾಗಿಸುವ ವಿಚಿತ್ರ ಮೋಹ,ಸದಾ ದಾಹ

 

ಕಡಿದು ತುಂಡುಮಾಡಿದರೂ...ಅಖಂಡ ಉಳಿಯುವ ಅಮರ

ಕತ್ತಿ ಅಲಗಿನ ಮೊನಚಲ್ಲೇ ನುಸುಳಿ ತೆವಳಿ ಪರಾರಿ ಸರ,ಸರ
ಮುಕ್ತನ ಕಣ್ಣಾ ಮುಚ್ಚಾಲೆಯಲಿ ಮಾಯವಿ ದೇವತೆ
ಮಾನವನ ಭಯವಿಲ್ಲ, ದೇವರೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ತನ್ನ ಸಹಜೀವಿಗಳಂತೆ

ಪ್ರೇಮದ ಕಾಮಕೇಳಿಯಲಿ ನಿರ್ಮೋಹಿ ನಿರ್ಲಿಂಗಿ

ಮುಂದುವರಿಯುವ ವಿದಳನದ ಮೊತ್ತ ಕಲ್ಪನಾತೀತ
ಸಮಲಿಂಗಿ ಕಾಲಚಕ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿರಂಜೀವಿ ಪಟ್ಟ
ಮನಬಂದಂತೆ ರೂಪ ಬದಲಿಸಬಲ್ಲ ಭಿನ್ನ ಲಿಂಗಿ

 

ಭೀಕರ ಬರಗಾಲದಲ್ಲೇ ಗುಣಿಸುತ್ತಾನೆ ತನ್ನ ಸಂತತಿ

ಲೆಖ್ಕ ವಿಚಿತ್ರ...ಕೇವಲ ಹೆಚ್ಚಳ, ಬದುಕು ಭಾಗಲಭ್ದವಾಗದೇ
ಉಳಿಯುವ ಶೇಷ ಮಾತ್ರ ಶೂನ್ಯದಿಂದ ದೂರ
ಬದುಕೇ ಅಧುನಿಕ ಗಣಿತಶಾಸ್ತ್ರ ನಮ್ಮದೂ ಇದರಿಲ್ಲಿದೆ ಪಾತ್ರ

 

ಸರ್ವ ಭಕ್ಷಕ ಕಬಳಿಸಲು ಸಿಧ್ದ,,ರುಚಿ ನಿಶಿಧ್ದ ಏನಾದರೂ ಆದೀತು

ಬೊಚ್ಚುಬಾಯಿಂದ ನೇರ ಜೀವರಸ ಸೇರಲಿ,ಅಗಿಯಲಾರ,
ಹುಡುಕಲಾರದ ಸೋಮಾರಿನಿಂತಲ್ಲೇ ಬಾಯಿಚಾಚಿ,ಬಾಚುತ್ತಾನೆ
ಬೇಟೆಯ ಸುತ್ತುವರೆದು ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಬಾಯಿ ಸರೋವರ

 

ಹುಟ್ಟುಹಾಕುವ ಕೆರೆಆಗುವ ಹೊಟ್ಟೆಅವರಿಸುವ ಕಟ್ಟೆ

ಸುಸಜ್ಜಿತ, ಅಲಂಕೃತವಿಶಾಲ ಕೋಣೆ, ಆದರೂ ಸೆರೆಮನೆ
ಹೊರಗೆ ಬರಲಾರ, ಅಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿರುವ ಜಲಜೀವಿ, ಆಜೀವ ಖೈದಿ
ಸೇವನೆ, ವಿಸರ್ಜನೆ, ಮೋಜು, ಮನರಂಜನೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಸೀಮಿತ,

 

ಮುಕ್ತಗಾಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲಿ, ಬೇಡ ಕಾಳಜಿ ಉಸಿರಿಗಾಗಿ

ಗಾಳಿಇಲ್ಲದೆ ಬದುಕಬಲ್ಲ ಗಟ್ಟಿಪಿಂಡ, ಮರೆವೇ ನೆನಪಾಗುವ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ
ಚಿರಂಜೀವಿಗೆ ಸಾವಿಲ್ಲ, ತಿಥಿ,ವೈಕುಂಠದ ಗೊಡವೆ ಯಾಕೆ
ನಿರ್ವಿಕಾರ,ನಿರ್ಗುಣ,ನಿರ್ಲಿಂಗ, ವಿಶ್ವರೂಪ ಕರುಣಿಸುವ ಪ್ರತಾಪಿ

 

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲು ಕಾಣುವ ನೀನು, ನಿನ್ನಂಥವರು ಅನುಭವಾತೀತರು

ಅಗೋಚರವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮದಲಿ, ದರ್ಶಕದಿಂದಲೇ ನೋಡಬೇಕು
ಅಮೂರ್ತ, ಅದೃಶ್ಯ ರೂಪವೇ ಸಾಕಾರ ನನ್ನ ಕೋಶರಸದಲ್ಲಿ
ಅವರ್ಣನೀಯ ಅನುಭವ ಕ್ಷಣ,ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ದೇಹಕಣದಲ್ಲಿ

 

ನನ್ನಲ್ಲಿರುವ ನೀವು ಅಸಂಖ್ಯಾತ, ನಾನು ನೀನಾಗಿ ನಿನ್ನಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವೆ,
ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಳು.......ಗೊತ್ತು ನಿನ್ನೊಳಗೆ ನಾನು ನನ್ನೊಳಗೆ ನೀನು
ಇಂದಲ್ಲಾ,ನಾಳೆ, ನಾನು,ನೀನು ಒಂದು, ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದು,ಮುಂದು
ಮೊದಲು ನಾನೋ? ನೀನೋ.... ನಿರ್ಧರಿಸಲಿ ತಟಸ್ಥ ಸಮಯ......

All Animals are Embryo ciders...

 

There was an argument that egg eaters are vegetarians. The egg eater declared.. and they are non vegetarians argued. A non vegetarian.....But a proud Vegetarian declared that as egg contains embryo of the chick... which in fact a future being and the yolk blood drop...and it is almost killing an animal....bla..bla......etc.... I was silent...for a while... normally I don't take part in this type of senseless ignorant discussion...

But I decided to put my hat in the ring....

All vegetarians or non vegetarians or egg consumers but claimed to be vegetarians...are all embryo eaters....!!! vegetarians were shocked and shot back what nonsense....? fruits, vegetables, grains and pulses are all plant origin... but I said.....what about Milk and its product... ????

 No...that is a different issue and all primates which give birth directly to young ones and hence....that is the food for its calves prepared by mother....!!! argued...the Vegetarian. Without conviction. I corrected him by repeating the same sentence of his.. " that is the food for its calves prepared by mother....." and that is the point...whether it is milk by a cow or a seed or grain by plants, it is always the endosperm a stored food for its embryo...which is essential for its germination and that is life... that means no much difference between the egg and the seed where both are stored food form for their progeny and their future races continuity.... 

 Fish, meat or any other animal source food and any edible part of the plant source.....no living species would offer the food for other organisms. Each and every species struggle hard to survive....and the survival is the instinct and guides every animal species to go for the kill....either it is plant (Herbivorous) or other animals( carnivorous)....it does not matter.... the nature has its own way of balancing the species and the mechanism of the continuity of the ecosystem in total...that is all...

So... think... before taking pride in exposing your ignorance....and remember any truly independent non-violent beings is present...it is only and only the PLANTS....which are strictly the only non violent organisms. Which never depend on any other living organisms,....of course there are exceptions for all the generalizations... that is the secret of nature....

ಖಾಲಿ 

ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ....ಯಾಕೋ....
ತಲೆ ಪೂರಾ.... ಖಾಲಿ.........
ಮನಸ್ಸು, ಟೋಟಲ್ ವ್ಯಾಕ್ಯೂಮ್....
ಅಂತರಿಕ್ಷನೌಕೆಯ ಒಳಒತ್ತಡದಂತೆ...
ಅನಿಲರಹಿತ ಸರಳ ಖಾಲಿ ಅವಕಾಶ....
ಆದರೂ ಪರಮಾಣುಮೊತ್ತ ಸರಳ
ಆದರೆ ಸಂಕೀರ್ಣ.....
ಅಲ್ಲೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಈ ಮಾನವ ರೂಪ
ಘನದಲ್ಲಿಯೂ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಕಳೆದುಕೊಂಡ
ಹಗುರ, ತೇಲುವ ಪರಿಸರ....
ಆದರೆ ಓಜೋನ್ ರಹಿತ ಪದರದಲ್ಲೂ.....
ಕೃತಕ ಉಸಿರಾಟ....
ದೇವಕಣ,ಕಣ,ಕಣದಲ್ಲಿ.....

ಅರವತ್ತೈದಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ ವರ್ಷ.


ಇಂದಿಗೆ ಈ ಭೂಮಿಗೆ ೬೫ ವರ್ಷವಾಯಿತು ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ.
ತುಂಬಾ ಬದಲಾವಣೆ, ಸುಧಾರಣೆ ಕಂಡಿರುವ
ಈ ಬದುಕ ಹೊತ್ತ ಭೂಮಿಗೆ ಆಯಾಸವಾಗಿಲ್ಲ....
ಆದರೆ ಪ್ರವಾಹ, ಬಿರುಗಾಳಿ,
ಚಂಡಮಾರುತ,ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ, ಭೂಕಂಪ ಇತ್ಯಾದಿ
ವಿಕೋಪಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿದರೂ ಶಿತಲಗೊಂಡು, ಕೃಶವಾಗಿದೆಯೇ ವಿನಾಃ ಸೋಲೊಪ್ಪಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ.....
ತಾನೇ ಆಸರೆ ನೀಡಿದ ಆವಾಸಿಗಳ ಹರಿದು ತಿನ್ನುವ ಅಸಹ್ಯ ಪೈಪೋಟಿಯಿಂದ,
ಹೊದ್ದಿರುವ ಹೊದಿಕೆ ಹಳೆಯದಾಗಿ ಚಿಂದಿಯಾಗಿದ್ದರೂ,
ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣದ ತೇಪೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತುತನ್ನತನ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.
ಆದರೆ ಬಳಲಿದೆ.....
ನಘ್ನವಾಗಿಲ್ಲ...ವಿನಾಶದನಂತರ ವಿಕಾಸ......
ಒಂದು ಆಶಾಕಿರಣ ಹೊತ್ತು ಉಸಿರುತ್ತಿದೆ.....
ಮೌನವಾಗಿ ಬದುಕು,ಅರ್ಥವಾಗದ ಒಪ್ಪಂದಗಳೊಂದಿಗೆ.....
ಮಡುಗಟ್ಟಿದ ಮೌನದ ಹಿಂದೆ ಕೋಪದ ಲಾವ ಜಮಾಯಿಸುತ್ತಿದೆ......
ಸ್ಫೋಠಗೊಳ್ಳುವುದೋ, ಅಥವಾ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಭೂಮಿಯೇ ನಡುಗಿ
 ಛಿದ್ರವಾಗುವುದೋ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ....
ಈ ಅನಪೇಕ್ಷಿತ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಅರ್ಥವಾಗದ ನನಗೆ
ಕಾಲವೇ ಘನೀಕರಿಸಬೇಕಿತ್ತು ಎನ್ನುವ ಬಾಲಿಶ ಆಸೆ.....
ವಿಕಾಸದ ಈ ಮುಖ ಭಯಂಕರ.....
ಆದರೆ....ಭೂಮಿ
ನಿನೇಕೆ ಇನ್ನೂ ಇಷ್ಟು ಸುಂದರ?
.

ಋಣ...

ಏರುವ ಎತ್ತರ, ಬೀಳುವ ಗುರುತ್ವ,
ನಿಶ್ಚಲ ನಿಂತ ಸಮತಲ.....ಬಾಗುವ ಕೋನಗಳು
ವಕ್ರ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಶೂನ್ಯ ಅಸಂಗತ
ದಿಕ್ಕುಗಳರಿಯದ...ಗಾಳಿ,ನೀರು,ಬೆಳಕು
ಕೇವಲ ಚಲನೆ, ಋಣವನ್ನು ತೀರಿಸುವ ಶ್ವಾಸದ ಚಪಲ
ಜೀವನ ಕ್ರಿಯೆಮಾತ್ರ ಮಾತ್ರ ಬಹು ತೊಡಕು
ಆದರೂ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಬಹು ಚುರುಕು
ಗತದ ಮೆಲಕು.....
ಸಾವು ಸರಕಾಗುವ ಮುನ್ನ ಅದರ ಥಳಕು

ಕೈಲಾಸ.

ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ....
ಕೊರೆಯುವ ಕ್ರೌರ್ಯ ಮಲಗಿಸುತ್ತದೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ.
ಹೆದರಿಕೆಯ ನಡುಕದಲಿ ನಗ್ನವಾಗುವ ಹಸಿರು, 
ಚಳಿಯ,ಬಿಳಿಯ ಚಾದರಹೊದ್ದು ಮುಲುಗಿದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು.
ನೀರಿಗೂ ಕ್ಷಮೆಇಲ್ಲ, ಗಾಳಿಗೂ ಸುಂಕ
ತಾಪ ಇಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪದ, ದುಬಾರಿ ಸಗಟು
ಸಹಜ ಬಾಳೇ ಅಗಿದೆ ಒಂದು ಒಗಟು,
ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿಸಿ, ರೂಪ ಬದಲಿಸಿ
ಹರಡಿ ಪದರವಾಗಿ ಮೆರೆಯುವ
ಮೆತ್ತನೆಯ ಅಟ್ಟಹಾಸ
ಹರಿವ ನೀರಮೇಲೇ ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆ ಬಿಡಿಸಿದ ಕಲೆ
ಅದರಮೇಲೆ ಬೆಟ್ಟ ಓಡಿಸುವ ಒರಸೆ,
ಸಾವಕಾಶದಲ್ಲಿ ತಿರುಗಿಸುತ್ತಾನೆ
ತನ್ನ ಚೂಪು ಮೀಸೆ, ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸುವ ಶಂಖನಾದಲಿ
ನೀರ್ಗಲ್ಲ ಗರ್ಭಪಾತದಲಿ ಹರಿಯುವ ಹಿಮಪಾತ
ನಿಶ್ಯಭ್ದ ಡಮರುಗಕೆ ಓಗೊಡದ ಕೈಲಾಸವಾಸಿ.
ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಸುಳಿವಿರದು ಈತನ ಪಾಳಿಯಲ್ಲಿ.
ಪಾಪ! ಅವುಗಳಿಗಾದರೂ ಆಸರೆ ಎಲ್ಲಿ?
ಗಿಡಮರಗಳು ಸೆಣಸಿ, ಸುಸ್ತಾಗಿ ಕುಸಿಯುವ ಕಣ್ಣಾ ಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಟ
ಘಾಸಿತ ಅಂಗಾಂಗಳ ಶಶ್ರೂಷೆಯಲಿ ನಿರತ.
ಹಸಿರುಟ್ಟ ಅನ್ನಪೂರ್ಣೆಯೇ ಕಂಗಾಲು
ಕೈಲಾಸವಾಸಿ ಹರನ ಹರಿವಿನಲ್ಲಿ
ಮಾಯಾವಿ ಶಿವ ಹೊರಬಿಡುವ ಭಂಗಿಯ ಧೂಮ
ಶಿಖರಗಳಮೇಲೆ ನರ್ತಿಸುವ ತಾಂಡವ

ಆಮ್ಲೆಟ್



ಸಂಭೋಗ ವಿಲ್ಲದೆ ಮೊಟ್ಟೆ ಕೊಡುವ
ಕೋಳಿಗಳ ಫಾರಂ ಮೊಟ್ಟೆಗಳು
ಪಿಂಡದಲ್ಲೇ ಆಮ್ಲೆಟ್ ಆಗಿ ಅಂತ್ಯವಾಗುವ ಈ ಅಸ್ತಿತ್ವ
ಕಾವುಕೊಟ್ಟರೂ ಮೊಟ್ಟೆ
ಒಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಮರಿ ಹೊರಬರುವುದಿಲ್ಲ
ಭ್ರೂಣ ಬತ್ತಿ ಬೆಂದು ಆವಿಯಾಗಿ, ಬುಡ ಅಂಟಾಗಿ ಹೊಳೆದು
ಭದ್ರವಾಗಿ ಛಿದ್ರವಾದರೂ ಕೋಳಿ ಕೊರಲೆತ್ತಿ  
ಕೊಕ್ಕೋ,ಕೊಕ್ಕೋ.. ಎಂದು ಕೂಗಲಿಲ್ಲ
ಕೂಗುತ್ತಿಲ್ಲ...

ಜಡ್ಡು ಹಿಡಿದ ನಿರಂತರ ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯ ಕನಸಲ್ಲಿ 
ಆಗುತ್ತಲಿದೆ ಸಾವಿರಾರು  ಗರ್ಭಪಾತ,
ಆಳವಾಗುತ್ತಿದೆ ನಿರ್ವಿಕಾರ ಪ್ರಪಾತ
ಎರಡು ಭ್ರೂಣ ಬಾಹಿರ ಪದರಗಳ ಮಧ್ಯೆ,
ನೀರಾಗಿಯೇ ನಿಂತು,ನೀರಂತೆ ಅಕಾರ ಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ
ಆಕೃತಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ

ಒತ್ತಡ ಉಷ್ಣತೆಗೆ ಹದವಾಗಿ
ಇವು ಮುಂದುವರೆದ ಜೀವಜಾತಿ  ಆಮ್ನಿಯೋಟ !!!
ಎಂದು ಥಟ್ಟನೆ ಹೊಳೆದಾಗ ಅನಿಸುತ್ತದೆ
ನಾವೂ ಬದುಕಿದ್ದೇವೆ ಜೀವಿಗಳಾಗಿ
ಜೀವಿಗಳಮಧ್ಯೆ, ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸ್ಥರದಲ್ಲಿ
ಸ್ತರವಿಲ್ಲದ ನಿಶ್ಯಬ್ಧ ಶಭ್ದಗಳೊಡನೆ
ನಿಷ್ಕ್ರಿಯ ಒಪ್ಪಂದದ ಕಂದರದಲ್ಲಿ....   

.PeriplanetaFBianamania……..

Beware....the whole human population are infected with a deadly epidemic infection. Unfortunately mostly young ones are more susceptible…but middle aged and old age persons may be small but not an exception. No...It is not Ebola nor H1 nor N1 microbial infection or never it is birds flue...It has reached its level so high that nothing can be done about to arrest it. Strangely a deadly infectious addiction has spread without any symptoms, mode of transmission not yet known. But observed mostly in youth. When once you are bitten by the bug...no escape... The infected being becomes an irreversible addict......yes nobody knows the real pathogen or even the carrier. The infected one sits in front of the monitor like a yogi....in deep meditation but eyes with utmost attention that gazes in a vacuum without a blink of the eyelid. Their palpitations varies like a rouge with the trance eyes fixed. It is hard to imagine what they are looking at. Rarely do they speak to anyone. But thank god..... It is not fatal but for ever seen in isolation, researches are going on all over the world lab but still disputable confusing claims are emerging. Some even go to the extreme of branding it as a mental state. Honestly I don’t know...if it is so then where is the answer of psyche? Yes we know that there is mental groove and an instinctive impulse of a display a pattern of behaviour animal communication what does it communicate? To whom it is communicated? When no one around the patient seen. Slowly with tip toeing I reach his back and he is lost in his delusion to unfold the mystery

The eyes are fixed and fingers plays to dance. Look at the monitor there is a beep sound and the fingers move like mad, something is opened the tension mounts the muscles twitches and Oh...god the pons relaxes and lips slowly curls to smiles...and on the screen I can see a white empty paper neatly printed and geometrically cut into squares and rectangle boxes and in blue on the top at right hand side miniatures of some objects can be seen.... the beep sounds irregularly and the red numbers gradually increases....the intense look on the face of the patient is yet with smile....slowly he turns to me in satisfactory look...and say... Hi... just browsing the net...

The disease is diagnosed as ....PeriplanetaFBianamania……..

Intoxication of technological contributions.....

Lyrical lethargic silence expands the time like a space
Constant cycling of the cosmos contracts the quantum of black hole
Duration of change or movement of astrological bodies is time......
Mysterious universe, beyond your imagination....

It is an illusion to feel that we, the ultimate conquerors
There is no worth the victory without invasion and battle
That too, without an enemy in sight, no one to fight
Show your might and show only you are right, victory not so bright

How dumb we humans are! We are blind to the inescapable plight
Not even ready with nomenclature as lot to be seen yet,
A lot more to be explored still, and so much to be destroyed!
But by then, you will be floored my dear.... into the cosmic dust

An unimaginable and a frightened great grave is in the making
A faltered human with full of flaws...a sadistic will of boasting
Without a trace of glorious history to tell your own future story
And there will be no generation to carry your barbaric destructive legacy