The Misty hill called Maandalpatty….

Is it the pull of the peak that seduces you?
Or is it the experience of the climb of a challenge?
That stimulates your exploration 
Is this the height I thought I conquered?
Heavenly abode no sky above 
Nor earth below
Nor any soil green gravity can be traced
Mercilessly splashing rain drops pounded like thousand maces
The spectacles disappeared in the air like a whiz 
The mysterious mystical mist, a blind ally
The gushing wind taunts your bipedal posture
Half bent for the ascent of the steep step less slope

With my heart pounding, lungs gasping for the breath 
Felt awkwardly baseless, drifting in a hollow state
Descending like a cascade of rivulets 
Flooding down the ravaged boulders 
In the ravine aimless tributaries of the mist of the doom
The time stood still and the world dissolved
You are not there, for ever lost in the space 
Search for yourself
In the mighty unbeaten nature of cosmic beauty

For a second I feared the fatal blow of death,
Surrounded by all the elements of the universe
Unfolded in its naturally unbounded splendor
A feeling still unfelt for a long time
The fear filtered and trickled down to calmness 
At the peak of my deeper soul
Humbly with all humility,
I surrendered……..
An inner voice whispered and echoed
And reverberated in the misty valley 
Yes.
I am nonexistent….inconsequential….
In the infinity of the universe…

Tortoise....
Though a terrestrial lung breather 
Takes up the omnipresent state like an amphibian
Sometimes, with its adaptability takes the form of dual habitat
Carries a huge burden of tetra-pod, in the lane 
And out of the lake
An immortal with a longest life period among the mortals,

Funny indeed to hide its tapeworm like head 
In an awkward neck of elastic length
The crucified corpse lays facing the earth
Under the huge flattened boulder shell
Though a slow and sluggish slug 
But a supreme exponent of patience unknown
Never fond of acceleration and loves only gravitation,
By the way where is your tail?

As a sure winner the world over
His pace is never debated
A runner ever in all the case only to be chased
But never allowed to speed behind any athlete 
Yet honoured as a winner always in all the race, 

Listed, graded and underlined in the evolution calendar
Neither neglected nor glorified unwittingly 
So he thinks the earth and life follow him
He is life and his life right….

For ever lives in the impregnable fort in his own shell 
Rarely ventures to peep out for contact like an outcast
But comfortably contented in his dark hell
An aristocratic untouchable species unchanged
Naturally acclaimed in universal unison 
An addled stoic idiot fancies he is mirrored in the life
As negligent as an indifferent adolescent 

Oh…poor tortoise
Why don’t you realize 
no more the world of Mesozoic era
it is the dust of the milk age
You have been left far, far behind
Come out of your overprotective gear
And live in the crowded fair…and breathe the fresh air…
Or else …
You will be crushed
Under your own over shielded weight
Poor, poor tortoise…..
Can’t help… till you ease out your ego……

A passing thought....
The morning of an ever cherishable memory
in the magical company of a personified joy of a radiating beauty
neither freezes in the thermal blanket...
nor melts and drips like ice cream from the packet
yet...
mind accelerates like a racket
exhausting and emitting the clouds of smoky mind behind,
as the heart propels and leaps into oblivion 
and disappears into the universe.....

ಆರ್ಕಿಯಾಪ್ಟೆರಿಕ್ಸ್....

ಇದೊಂದು ಜೀವಿಯಾಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದು ಮುಖ್ಯ

ಅದಕ್ಕಿಂತ ಅತಿಮುಖ್ಯ

ಕಲ್ಪನಾತೀತ ಕಲ್ಪಗಳ ಮುಂಚಿನ ಅಂಚಲ್ಲಿ

ಉರಗ,ಖಗಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಕ್ರಮಣ ರೂಪಿ

ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಅಳಿವು, ಮಾಯವಾದ ಉಳಿವು

 

ರೆಕ್ಕೆಇದ್ದೂ ಹಕ್ಕಿಯಾಗದ, ಹಲ್ಲಿದ್ದು ಹಲ್ಲಿಯಾಗದ,

ಶಿಲೆಯಾದ ಕಥೆ ಪವಾಡ ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ....

ಪುಷ್ಟಿಗೊಂಡಿದೆ ಇಂದು, ಅಹಲ್ಯೆಗೆ ವಿಮೋಚನೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ

ಮಿದುಳಿನ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ, ಆತ್ಮದಲ್ಲಿಯೂ ಅಚ್ಚಾಗಿರುವ

ಸಂರಕ್ಷಿತ ಪಳೆಯುಳಿಕೆ ನಿಶ್ಚಲ ಎಡಬಿಡಂಗಿ

 

ಓಂಕಾರದಲ್ಲಿ ರಕ್ಕಸ ನಾದ,... ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿ

ಪಡೆದ ಆಕಾರ ಮಾನವ! ಇರುವಿಗೇ ಸಂಚಕಾರ

ಹಾರಿದರೆ ಏರಲಾರ, ದ್ವಿಪಾದಿ ಆದರೂ ಕುಂಟ

ಚಲನಹೀನ ಅಚಲ ಸುಸಂಕೃತ ಕುಳಿತ ಸಮಾಧಿ ಅವಸ್ಥೆ

ಅತಿ ಸ್ವೇಛ್ಛೆಯಂತೆ ಈ ಅಸ್ಥಿಪಂಜರ

 

ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ವಿಕಾಸಾವಶೇಷ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ

ಪ್ರಯೋಗಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ, ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ

ಮಂದಿರ, ಮಸೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಚರ್ಚ್ ಗಳಲ್ಲಿ

ದೇಹ ದಂಡಿಸಿ,ಮನಸ್ಸು ಮಡಿಗೆ ಅಡವಿಟ್ಟು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ

 

ಉಳಿಸಲು ಧರ್ಮ ಸಮರಸಾರಿದ್ದೇವೆ

ಬೆಳೆಸಲು ನ್ಯಾಯ, ಸಮಾನತೆ ಜಪಿಸಿದ್ದೇವೆ

ನೆತ್ತರ ಝರಿ ಹರಿಸಿ ಇತಿಹಾಸದ ನದಿಯಲ್ಲಿ

ಯುಧ್ದ ನೌಕೆಗಳನ್ನು ತೇಲಿಸಿದ್ದೇವೆ

ನ್ಯಾಯ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ನೇಣುಗಂಬಗಳಲ್ಲಿ

ಕೊಳೆಗೇರಿ ಕಿಷ್ಕಿಂದೆ ಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ. 

 

ಜತನದಿಂದ ಕಾಪಾಡಿ ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಉಳಿವು

ಕಥೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ, ಪುರಾಣದ ಪುಂಗಿ ಊದಿ,

ಸನಾತನ ಸಂತಾನ,ಈ ಶೈತಾನ ವಿಶ್ವಮಾನ್ಯ

ಮಾನವನಲ್ಲ ಸಾಮಾನ್ಯ, ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಸಾಮಾನ್ಯ.

 

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹರಡಿರುವ ಅಗಣಿತ ಶಾಖೆ,

ಕೊಂಬೆ,ರೆಂಬೆಗಳಲ್ಲೂ ಹೆಮ್ಮಾರಿ ನಿರ್ಲಿಂಗ ಜಾತಿ

ಪ್ರತಿಮೆ ಅರಾದ್ಯ ಬೊಂಬೆ ಅಸಹಾಕಾರಿ

ಪಳೆಯುಳಿಕೆಯ ಮೂರ್ತಿ ಅಲಂಕರಿಸಿದ ಗರ್ಭಗುಡಿ

ಅಮೂರ್ತವಾಗಿದೆ ಮಸೀದಿ ಮಿನಾರ್ ಗಳಲ್ಲಿ

ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಿದೆ ಶಿಲುಬೆಯಾಗಿದೆ ಚರ್ಚಿನಲ್ಲಿ,

ಚರ್ಚೆಯಾಗಿವೆ ಅವರವರ ಪ್ರಕಾರ, ಪ್ರಾಕಾರ...

ಆದರೂ ವಿಕಸಿಸಿ ವಿಸ್ತಾರ ಶಸ್ತ್ರಾಗಾರ ಗುಮ್ಮಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಪಾರ

 

ಜೀವ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುವ ಭಕ್ತ ಸಾಗರ

ಜಿನುಗಿ ಹೀರಿದೆ ರಕ್ತ ಮಂದಾರ

ಸಕಲ ವಿಲಾಸಿ,ಅಮಾನವೀಯ ದೈತ್ಯ ಭ್ರಮರ

ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ಮುಳುಗಿದ್ದಾನೆ ಪರಾಗ ಸ್ಪರ್ಷದಲ್ಲಿ

ಕೇಳುವವರು ಯಾರು? ಈ ಮಾನವ ತೋಪಿನಲ್ಲಿ

ಪುಷ್ಪಾರ್ಚಾನಾಸಕ್ತ, ಸೌಂದರ್ಯೋಪಾಸಕ ಭಕ್ತ

ಈ ಅತಿಬುಧ್ದಿಜೀವಿಯನ್ನು...

 

ಗರ್ಭಕಟ್ಟಿದ ತತ್ತಿ, ಭ್ರೂಣವಾಗುವ ಮೊದಲು

ಹೊಸದೊಂದು,ಅನಾಮಿಕ ಸಂಕರ

ಸ್ವಜಾತಿ ಭಕ್ಷಕ, ಸರ್ವ ಭಕ್ಷಕ ಭಯಾನಕ

ವಿಕಾಸದ ಮೊದಲು ಕೇಳ ಬೇಕಿದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ

ಆಕಸ್ಮಿಕ ಕಂಡ ಈ ಪ್ರಾಣಿ!

ಈ ಹೈಬ್ರಿಡ್ ವಿಶ್ವಕರ್ಮನೋ??

ಪ್ರಳಯರುದ್ರನಿಗೇ ಶಾಪವಾದ ಭಸ್ಮಾಸುರನ ಅಬೇಜ ಪಿಂಡವೋ?

ನನ್ನ ಕವಿಮಿತ್ರರ ಅಪ್ಪಣೆ ಪಡೆದು......

ದುರಾಸೆಯ ಉಳಿಮೆಮಾಡಿ,ಅಹಂಕಾರ ಬೆಳೆಯ ಸುಗ್ಗಿಯ ಹಿಗ್ಗಲ್ಲಿ
ಕಳೆಯಂತೆ ಬೆಳೆಯುವ, ಹಳ್ಳದ ಪಕ್ಕದ ಉಸುಕು ದಿಬ್ಬಕ್ಕೆ
ಹತ್ತಿಕೊಂಡ ಮುಳ್ಳಿನ ಬಿಳಿ ಗಡ್ಡ,
ಬಾಚದೆ ಸ್ವೇಛ್ಛೆಯಾಗಿ ಚಾಚುವ ಮುಳ್ಳು ಹಂದಿ ಕೂದಲು,

ಇದೇ ತಾನೇ ಖಡ್ಗ ತೆಗೆದು ಝಳಪಿಸಿದ ಲೇಖನಿ
ಯಾರ ಇರಿಯುವುದೆಂದು ಆತನಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ
ಆದರೂ ಸನ್ನಧ್ದ, ಶತ್ರುಗಳ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ
ತನ್ನನ್ನೇ ಮರೆತಿರುವ ಕವಿಗೆ ವೀರಾವೇಶ
ಬೇಕಿಲ್ಲ ಉಪದೇಶ,ಇನ್ನಷ್ಟು ಕೆದಕಲಿದೆ ಅವನ ರೋಶ

ವರ್ಣಗಳ ಜಾಲದಲ್ಲಿ, ಸುಮಧುರ ಪದಗಳ ಜೋಡಿಸಿ
ಒಗಟು ಬಿಡಿಸುವ ಕಲೆ, ರಾಗರಹಿತ ಸಾಲುಗಳ ಪೋಣಿಸಿ
ಕಟ್ಟುವ ಹಾರ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ, ಭೇಧಿಸಲಾರದ ಬಲೆ
ಗೋಚರಿಸಬಹುದು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಪೂರ್ವ ಅಸಂಗತ ಕಲೆ

ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸೆಲೆ, ನಿರ್ಜಲ ಮರಳು
ಏರಲಾರದ ಏಣಿಗೆ ಯಾವ ಆಸರೆ ಇಲ್ಲ
ಆದರೂ ಮೆಟ್ಟಿಲ ಕೊಟ್ಟು ತನ್ನದೇ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ
ಕಟ್ಟುತ್ತಾನೆ ತನ್ನ ನೆಲೆ,

ನಿಶ್ಯಭ್ದ ತಂಗಾಳಿಯಲಿ ಕಂಪಿಸಿವ ಬಿರುಗಾಳಿ
ಎಂದೂ ಕೇಳಿರದ ಶಭ್ದಾತೀತ ತರಂಗ
ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಈರ್ಷೆಯ ತಾಳ
ಕ್ರಾಂತಿಯ ಚಳುವಳಿಗೆ ಹೊಸದೊಂದು ಮೇಳ

ಹಳ್ಳಿಯ ಲಾವಣಿಯ ಸಂಗೀತ ಕಛೇರಿ
ನಗರದ ನಗಾರಿಗಳ ಗೊಂದಲದಲಿ ಅಬ್ಬೆಪಾರಿ
ವೃಂದ ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಹಂಸಗೀತೆಯ ಅಪಶೃತಿ
ಅಸಹನೆ ಗಾಯನದಲಿ,ಕೊರತೆ ಕಂಡ ಮಮಕಾರ
ಮಾಯವಾದ ಕೋಮಲ ಗಾಂಧಾರ

ಮೈನೆರೆಯಲಿರುವ ಹೊಸ ಶತಮಾನದ ಕಾವಿಗೆ
ಮೊಗ್ಗಾಗಿರುವ ಪೀಳಿಗೆಯ ಸುತ್ತ ಕಿವುಡಾಗಿಸುವ ಝೇಂಕಾರ
ಸೋಲೊಪ್ಪದ ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಷಕ್ಕೆ ಬೀಜವಾಗಿ
ಮೊಳಕೆಯೊಡೆಯುವ ಚಿಗುರು
ಬೆಳೆಯಬಹುದೇನೋ ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿ?

To My budding Bards…. 

Can you buy the benevolence from the bard? 
A symbol of indifferent, uncared lock of hair 
With a barbed and bristle haired grey beard, 
Like the reed on the banks of a river jade 
Haunted by a folk of maids rooted like a weed
Never tilled and sowed the seed for the greed

A skilful player of words, ‘My lord’ 
Letters are knit in a riddle of kaleidoscopic web
The delicate balanced line in a rarest of beads,
Arrest your of emotions in this great asylum 
And joined to link the soul with the wire of the meter rhyme 
Connected with the unbroken string of song
Continues to pile up the paras in the music rung
That reverberates eternally uninterrupted but never heard!
In the air, the waves that never cares,
Drift ceaselessly into the oblivion 

Symphonic balled sung in the countryside
Never a discarded note from the urban mind
Yes... it is an overcrowded, Unmanageable concert,
A confused chorus, 
A challenge and a nightmare
In a sense, no one really to share
Blink and stare without any care
Lost in the psychedelic sound, was never an acoustic breed
Crushed by the mad mob, 
Crawling like a crab to take any easy grab
Bone and skin ripped, floored and robbed….
It is a well-planned and an opportunistic intellectual race 
Without tinge of love, 
Deprived of a graceful human embrace 

Absurd, self-pity, selfish soliloquy of ego 
Constantly chiseled and carved to a fine sculptor
Often bundled in deceptive words, 
Confusing lines constantly ever heard 
An expression of exemplary boldness are scripted timidly in incognito 
To be misunderstood intentionally in modern monologue
For, Vocabulary is not costly for a cunning lover 
A die hard rebel projected as a successor of an immortal poetaster 

The world is too small to be loathed and adored! 
“Best among the worst” who cares? 
If, even you are a mediocre laureate, yet, hyped and well sold!
Dear.….sell the skill
The hour has come…go for the kill
Proclaim boldly… you are the best
Or else..! 
Hang a board that you are sold….
And be a paradigm of “too much in demand “and ‘cut above the rest’….

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹೆದ್ದಾರಿ...

ಭೂಪಟದ ಅಕ್ಷಾಂಶ, ರೇಖಾಂಶಗಳ ಛೇಧಗಳಲ್ಲಿ
ಆರೋಹಣ, ಅವರೋಹಣಗಳಲ್ಲೇ
ರೂಪ ಪಡೆಯುವ ಮೂಲೆ ಬಿಂದುಗಳು
ಕವಲುಗಳು, ಉಪಕವಲುಗಳು, 
ಕೋನ ಬಿಂದುಗಳ ಫಲಿತಾಂಶ,
ಮೂಲೆಗೆ ನೂಕಲ್ಪಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿ ಹಾಡಿಗಳು 
ವಕ್ರರೇಖೆ,ಉಬ್ಬುತಗ್ಗುಗಳಲ್ಲಿ ಸಮಕೋನ.
ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದು ನಗರ, ಪರಿಧಿ ದಾಟಿ
ಅಡ್ಡಾದಿಡ್ಡಿ ಗೀಚಿದ ಕರಿ ಪಟ್ಟಿ
ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವ ಗುರಿ,
ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಗರಿಗರಿ,ಈ ದಾರಿ...

ಗ್ರಾಮೀಣ ದಳ್ಳುರಿಗೆ ಧೂಳೆದ್ದ ಆವಿಗಾಳಿಯ
ದೃಷ್ಟಿಗೆ ದೂರವಾಗುವ ಕಪ್ಪು ರತ್ನಗಂಬಳಿ
ಉದ್ದಳತೆ, ಮಾತ್ರ ಬೇರೆ,
ನೆಲಗುಡಿಗಳನ್ನು ಬಿಗಿದುಕಟ್ಟುತ್ತದೆ....ನಿಜ,
ಕಾಡ ಮೈಮೇಲೆ ಎಳೆದಿರುವ ಬರೆಯ ಹಾಸು
ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು ಒಮ್ಮೆಇಲ್ಲೇ ಸಕಲ ಸದಸ್ಯರು
ಇದರ ಆಸು ಪಾಸು

ಅಂಚಿಲ್ಲದ ಒರಟು ಲಂಗೋಟಿ
ಸೀದಾ,ಸಾದ,ಸರಳ, ಜೋಕಾಲಿ ತೂಗುತ್ತದೆ ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿ.
ಕಣಿವೆ,ಶಿಖರಗಳ ಭ್ರಮೆಯ ಸೃಷ್ಟಿ ಉಯ್ಯಾಲೆಯಲ್ಲಿ
ಪ್ರಗತಿ ಹಣೆಯ ಮೇಲಿನ ಪಟ್ಟಿ ವಿಭೂತಿ,
ಹಸಿರು ತ್ಯಾಪೆ ದೂರದಲ್ಲಿ ಸಬೂಬಿಗಾಗಿ
ವಿವಿಧತೆಯ ನಾಮಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಏರು.ಪೇರು
ಒಂದು,ಎರಡು, ನಾಲ್ಕು ಚತುಷ್ಪಥ ರಸ್ತೆ
ನಾಗರಿಕ ಸಾಗಣೆಯ ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆ...
ಪಕ್ಕನೇ ಎದುರಾಗುವ ಯಾರದೋ ಸಾವು
ಅಪಘಾತ, ಗುರುತುಸಿಗದ ಅವಸ್ಥೆ

ಎಂದೋ,ಬದಲಿಸಿದ ಹಳೆ ಅಂಚು
ನಗ್ನತೆಯ ಮುಚ್ಚುವ ಸಂಚು,
ಗಿರಿಕಾನನಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಹಾಕುವ ಹೊಂಚು
ತೆರೆದ ಗಾಯಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಸಿದ ಕಪ್ಪು ಟೇಪು
ಮುಚ್ಚಿಲ್ಲ ಮುಲಾಮಿನ ಹಸಿರುಪಟ್ಟಿ
ಮಣ್ಣಿಗಂಟಿದ ಮೌನಿ,ಮುನುಗದ ಮಹಾತ್ಯಾಗಿ

ಬಸಿಯಲು ಬಾರದಂತೆ ಬಿಗಿದಿದ್ದಾರೆ ಡಾಂಬರು ನಡುಪಟ್ಟಿ
ಮಣ್ಣಿನ ಪದರಕ್ಕೊಂದು ಜಲನಿರೋಧಕ ಬ್ಯಾಂಡೇಜು
ಧರೆಗೆ ದಾಹ, ಖಾಲಿಬಸಿರ ನಿಟ್ಟುಸಿರು,ಕೇಳುವವರು ಯಾರು?
ಈ ದಟ್ಟಡವಿಯಲ್ಲಿ,ಕಳೆದು ಹೋಗಿದೆ
ಸ್ವಯಂ ಚಾಲಿತಗಳ ವೇಗದ ಅಬ್ಬರದಲ್ಲಿ
ಮಾಯವಾದ,ಅಸಂಖ್ಯ ಜೀವಿಸಂಕುಲ ಸಂಚಲನೆ
ಯಾತ್ರಿಗಳ ಮೂಕ ವೇದನೆ
ಚಕ್ರಗಳು ಉರುಳುತ್ತವೆ, ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಗಳ ವಿಭಜನೆಯಲ್ಲಿ
ರಸ್ತೆ ವಿಭಾಜಕ, ಸದಾ ನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ
ಸ್ಥಭ್ದಕ್ಕೆ ಶರಣಾದ ಜೈವಿಕ ಗಡಿಯಾರ, ಕೃಶವಾಗಿ
ಕಾಫಿ, ಚಾ ಬೆರೆಸುವ ಬೀದಿ ಅಂಗಡಿ, ಪಂಜಾಬಿ ಧಾಬಗಳಲ್ಲಿ
"ಜಗವಲ್ಲ ಮಲಗಿರಲು ಅವನೊಬ್ಬನೆದ್ದ"
ಎಂದೋ ಕೇಳಿದ ಸಾಲು,
ಹೆದ್ದಾರಿತಂತಿ ಕಂಪನದಲ್ಲಿ,ಸದಾ ತೇಲುವ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ

ಹೆದ್ದಾರಿಗೊಂದು ಭಾಷೆ, ಪದವಿಲ್ಲದ ಶಬ್ಧ
"ಶಬ್ಧಮಾಡಿ ದಾರಿ ಕೇಳಿ" ಚಾಲಕ ಹುಟ್ಟಲ್ಲೇ ಮೂಕ,
ಪಯಣಿಗ ಅಭ್ಯಾಸಿ ಕುರುಡ, ಬೇಕಿದೆ ಬೆಳಕಿನ ಭಾಷೆ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ
ಆಧುನಿಕ ಕಪ್ಪು ಚಾಳೀಸು
ಮೂಕದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಭಾಷಾನಿರ್ಗತಿಕರು, ಭಾವ ಕೃಪಣರು
ಎದುರಾದರೂ, ಸದ್ದು ಮರೆವ ಜಾಣ ಕಿವುಡರು
ದೂರ ಗ್ರಹಿಸುವ ಗ್ರಾಹಕ, ಸದಾ ಅಸಹಾಯಕರು.

ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆಯುವ, ಡಿಮ್ ಆಂಡ್ ಡಿಪ್ ಭಾಷೆ
ಅದಕ್ಕೂ " ಐ ಡೋಂಟ್ ಕೇರ್" ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ
ಕಂಡ,ಕಂಡವರಿಗೆ ಸದಾ ಸೆಡ್ಡು ಹೊಡೆಯುವ ಪರಕೀಯತೆ
ಕುಸಿದು, ಸರಿಯುವ ನಿರ್ಜೀವ ಆಕೃತಿಗಳು
ಹಿಂದಕ್ಕಟ್ಟಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ಶಾಶ್ವತ ತೆವಲು
ಬೇಕಿಲ್ಲದ, ಪೈಪೋಟಿಯ ತೀಟೆ

ರಸ್ತೆಗಾಗಿ ಬೆಟ್ಟವೋ? ಶಿಖರಸುತ್ತುವ ರಸ್ತೆಯೋ?
ತಿಳಿದಿಲ್ಲ...
ಆದರೂ ಗತಿಶೀಲ ಘಾಟಿ, ರಸ್ತೆ ಗಮಿಸುತ್ತಿವೆ ಅನುಕ್ರಮದಲ್ಲಿ,
ಏರಿಳಿತಗಳಲ್ಲಿ, ಸೂರ್ಯ,ಚಂದ್ರರ ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ
ನಿಲ್ಲದೆ ಚಲಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೇವೆ ಆದಿಯಿಂದ.....
ಹೆಡ್ ಲೈಟ್ ನಲ್ಲೇ...

ಪ್ರವಾಸಿಗರು ನಾವಲ್ಲ, ಪಯಣೀಗರು ನೀವೆಲ್ಲ
ಮೂಲ ನಿವಾಸಿಗಳ...ಭ್ರಮಣೆಯಲ್ಲಿ
ಗಿರಿಕಿಹೊಡೆಯುವ ಗಿರಾಕಿಗಳು,
ಶಾಶ್ವತ ವಿಳಾಸ ಅನ್ವೇಷಣೆ,
ಸಿಗಬಹುದೇ?
ಈ ಮುಗಿಯದ ವರ್ತುಲ ಹೆದ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ?

ಮರಣದಂಡನೆ.


　

ಇಲ್ಲೊಂದು ನ್ಯಾಯಲಯವಿದೆ, ವಿಚಿತ್ರ,ವಿಶೇಷ,ವಿಶಿಷ್ಟ

ಅನ್ನಿಸುವುದು ನಮಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟ

ತೀರ್ಪು ಕೊಡುವುದು,ಪ್ರಕಟಿಸುವುದು ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿಗಳೇ

ಇಲ್ಲಿಗೆ ವೈವಿದ್ಯಮಯ ಮೊಕದ್ದಮೆಗಳು ಧಾಖಲಾಗುತ್ತವೆ

ದೂರುದಾರ, ಕಕ್ಷಿದಾರ, ಸಾಕ್ಷಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಗೊಂದಲಮಯ

ಕೆಲವು ಕೊಲೆ ಮೊಕದ್ದಮೆ ದೂರುಗಳಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧಿಗೆ

ಕರುಣೆತೋರದೆ ಮರಣದಂಡನೆ ತೀರ್ಪು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಅದು ಅಂತಹ ವಿಶೇಷವಲ್ಲ...ಗೊತ್ತು.

ನಮ್ಮಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಅಲ್ಲವೇ?

ಆದರೆ ಈ ಅಪರಾಧಿಕ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಬರುವ ಅಪರಾಧಿ

ಶಿಕ್ಷೆಯ ನಿಖರತೆಯಿಂದ ವಂಚಿತ

ಅಪರಾಧಿಗೆ, ಗಲ್ಲು ಕಂಭವೇ, ವಿಷಪ್ರಾಷನೆವೇ? ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್ ಕುರ್ಚಿಯೇ

ಪ್ರಸ್ಥಾಪವಾಗದೆ ಮುಗಿಯುವುದು ವಿಶೇಷ

ಈ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ನೀಡುವ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ

ಶಿಕ್ಷೆಯ ವಿಧಾನ, ದಿನಾಂಕ,ಸಮಯ ಎಲ್ಲವೂ ಅಸ್ಪಷ್ಟ

ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಮೀರಿದ್ದು ಎಂಬ ಜಾರಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಾಣ ಉತ್ತರ

ಯಾರಾದರೂ ಗಟ್ಟಿಸಿ ಪ್ರಶ್ನೆಕೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ

ತಮ್ಮ ಮರಣದಂಡನೆ ತೀರ್ಪಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಅಧಾರ ಒದಗಿಸಿ

ದೂರುದಾರನಿಗೆ ವಿವರಿಸಿ,ಸಂಭಂದಪಟ್ಟವರಿಗೆ

ಅರ್ಥವಾಗದ, ಎಂದೂ ಕೇಳಿರದ ಪದಗಳಿಂದ ಸಮಜಾಯಸಿ ಕೊಟ್ಟರೆಂದರೆ

ಮುಗಿಯಿತು. ಅವರ ಕೆಲಸ.

ಇನ್ನೂ ಇರುವುದು ಸೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ

ಶಿಕ್ಷೆ ಅನುಭವಿಸುವ ತನಕ

ಇಲ್ಲಿ ಹೊರಬಂದ ತೀರ್ಪನ್ನು ಯಾರುಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ

ಒಮ್ಮೆ ತುಲನಾತ್ಮಕ, ನಿಷ್ಪಕ್ತಪಾತ,

ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತ ತೀರ್ಪು ಹೊರಬಿದ್ದರೆ ಸಾಕು

ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆಬಾಗಲೇ ಬೇಕು, ಹೌದು ಎಲ್ಲರೂ ಗೌರವಿಸುತ್ತಾರೆ

ಕಾಲ ಕಳೆದು,ದೇಶದಲ್ಲಿರು ಎಲ್ಲಾ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳ ಯಾತ್ರೆ ಮುಗಿಸಿ,

ನ್ಯಾಯದೇವತೆಯಿಂದ ತೀರ್ಪನ್ನು ಮುಂದೂಡುವ ವರ

ಪಡೆಯುವ ಭಾಗ್ಯ ಇಲ್ಲಿನ ಅಪರಾಧಿಗಳಿಗಿಲ್ಲ,

ಅಷ್ಟೇ ಏಕೇ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಸಹಾ ಇದರ ತೀರ್ಪನ್ನು ಬದಲಿಸುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ

ಕರುಣೆ ಕರುಣಿಸಿ, ಮರಣದಂಡನೆಯನ್ನು ಆಜೀವ ಸೆರೆಮನೆ ವಾಸಕ್ಕೆ ಬದಲಿಸಲೂ ಅಸಾಧ್ಯ

ಇತರ ಎಲ್ಲಾ ಮಾನವೀಯ ನ್ಯಾಯಲಯಗಳ ಅಪರಾದಿಯಂತೆ

ಖೈದಿಗೆ ಯಾವ ರಿಯಾಯತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಕೇವಲ ತನ್ನ ಅಂತಿಮದಿನಕ್ಕೆ ಶಬರಿಯಾಗಿ, ಯಮರಾಮನನ್ನ ಕಾಯುವುದು

ಬೀಸೋದೊಣ್ಣೆ ತಪ್ಪಿದರೆ ನೂರುವರ್ಷ ಆಯಶ್ಶು

ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕನಸಿನ ಸುಖದಿಂದಲೂ ವಂಚಿತ

ಜೀವಂತ ಶವವಾಗುವ ಸಾವಿನ ನಿರೀಕ್ಷಕರು

ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಈ ಅಪರೂಪದ ಅನ್ಯಾಲಯಕೆ

ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನೇ ಅಪರಾಧಿ,ಅಪರಾಧದ ಮೂಲ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ

ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತಿ ನ್ಯಾಯಮೂರ್ತಿ

ಆಘಾತದ ತೀರ್ಪು ಪಿಸುಗುಡುವಾಗಲೂ ಆಗಿದ್ದರು ಶಾಂತಮೂರ್ತಿ

ಅವರು ಹೊರಹಾಕಿದ ತೀರ್ಪು ಸ್ಪಷ್ಟ ವಾಗಿತ್ತು

ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸಿ, ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಮಾತ್ರ

ಮೂರು ನಾಲ್ಕುತಿಂಗಳ ಅನುಮಾನದ,ಅನುಕಂಪದ ಜೀವದಾನ

ಅರ್ಥವಾಗದ ನನಗೆ ಕೇಳಿಸಿದ್ದು ಇಷ್ಟೇ..

ಹೆಪ್ಯಾಟೋ ಕ್ಯಾರ್ಸಿನೋಮಾ...

ಪುನರುಚ್ಛರಿಸಿದ,ಬಿಳಿಕೋಟಿನೊಳಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನ ವಕೀಲ

An ode on the Youth…..

Does anybody welcome death?
May be, like Juliet an adolescent lover psychopath
Cataract eyes, sight blinded with an opaque love membrane, 
Never being pragmatic, 
The face of fate is quite sarcastic
Robbed of beautiful colours of life, 
Escaped agony in sheathing the dagger in her own belly 

Love is an aberration in a world of positive psyche…
Lunatic like lunar tides in the ocean beech 
Contract of life indeed breached 

Do you pity her? May be…!!!
She deserves sympathy?
Or admiration or admonition 
Still she is the petitioner and one and only owner of her heart
In the court of love with a terrible guilt of life
Without any witness to plead, her freedom is unquestionable,
The death sentence may be too harsh, biased and cowardice
Yet she is the judge in her own system of justice 
Pronounced the sentence to stab herself to death.
But had forgotten romantically, the mode of execution

Wanted to lick away her life in her final kiss with her selfish lover
Had left only the phial but not a single drop of potion,
Yet, death is too ugly to elope with her so early,
The rarest courage ever displayed and ever narrated
Displayed in the black hole of a graveyard
Ready to end, kill oneself to love and live 
Enters the realm of the deadly darkest womb
The darkest of the dark cave of man-made coffin 
Paved her to wooden bed, in the closed lifeless chest 
In the grave, the life leaked in to the heaving breast 

Had fallen on the royal bed, Woken up in the darkest shed
From womb to the tomb, the final march in the royal funeral bed
We feel sad for the Untimely death
And death of beauty is ever cursed...
Be it poison, or a self-stabbing…her body was bleeding
Mercilessly in the forlorn tomb in the fare of death,
Where a wild auction was on with the highest bidding
The ownership of the corpse established in the grave market
Is it a folk story of the mass of just muscles? 
Or the over weight of the whims? 
Or….Is it the hate for the hatred of love. 
An easy escape route of death….???

So….Juliet, you are dead and gone 
It is a mystery still unsolved, 
Why are you living still???

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ನಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ಕಿರಿಯ ಮಿತ್ರರರ ವೈವಿದ್ಯಮಯ ಸಾಲುಗಳು, ಮಿನಿಕವನ, ಹನಿಕವನ, ಸಾಲು ಕವನ ಮತ್ತು ಹೈಕು ಇತ್ಯಾದಿ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಖುಶಿಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ನನ್ನನ್ನೂ ಪ್ರಚೋದಿಸಿತು. ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಹರಿದು ಬಂದ.... ಸಾಲು
" ಬತ್ತಳಿಕೆಯಲಿ ಬಾಣವಿದ್ದು, ನೆಲಕಚ್ಚಿದ ರಣಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಕರ್ಣ"
ಯಾಕೋ ತೃಪ್ತಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ.... ಸ್ವಲ್ಪ ಇಂಪ್ರೂವ್ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಹೊರಟಾಗ ನನ್ನ ಕವನ ಪಡೆದಿರುವ ರೂಪ.. ಅಂದಹಾಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕಾದ ಸಂಗತಿ..... ಕರ್ಣನ ಪಾತ್ರ ನನಗೆ ಬಲು ಇಷ್ಟ....

ಕರ್ಣ...೨


　 ಬೆಳಕರಾಜನ ಅಬೀಜಸಂತಾನ ವಾದರೂ, ಹೊಕ್ಕಳುಬಳ್ಳಿ ಕಳಚಿದ್ದು ಅವಿವಾಹಿತ ಪ್ರಿಥ
ಹೆರಿಗೆಯಹಂಗನ್ನು ನೀರಲ್ಲಿ ತೇಲಿಬಿಟ್ಟ ಯುವತಿ ಕಳಂಕಿತಳಾಗಲಿಲ್ಲ,ನಿಜ, ಆದರೆ...
ನದಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲುತ್ತಾ ದಡಸೇರಿ ಅಸ್ತಿತ್ವಪಡೆದದ್ದು ಮಾತ್ರ ಸೂತಪುತ್ರ.

ಬೆಸ್ತನಿಗೆ ವಿದ್ಯೆಯ ಅಮಲು, ಕಲಿಯಬೇಕಿತ್ತು ನಿಶೇಧಿತ ಧನುರ್ವಿದ್ಯೆ
ಆರಿಸಿಹೊರಟ ಶಿಶ್ಯ,ಎಲ್ಲರಿಂದ ತಿರಸ್ಕೃತ, ಕ್ಷತ್ರಿಯದ್ವೇಷಿ ಪರಶುರಾಮ
ಒಪ್ಪಿದ ನಾಜೂಕು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ, ಸೂಕ್ಷಮತಿಗೆ ಧಾರೆಯರೆದ ತನ್ನೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯೆ

ನಿಸ್ವಾರ್ಥ,ನಿಜಗುರು ಭಕ್ತ, ಕಂಡಾಗ ರಕ್ತ ಕಂಪಿಸಲಿಲ್ಲ, ತೊಡೆ ಮಿಸುಗಾಡಲಿಲ್ಲ
"ಕೋತಿಹುಣ್ಣು,ಬ್ರಹ್ಮರಾಕ್ಷಸ" ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ನೋವು ನಿರೋಧಕ ಶಕ್ತಿಅರಿತ ಅಚಾರ್ಯ
ಅನಾಮಧೇಯ ಜೀವ, ಗುರುಭಕ್ತಿಯ ಕಾಣಿಕೆಗೆ ಪಡೆದ ಅಪರೂಪದ ವರ,ಶಾಪ

ಅಂತರ್ಮುಖಿ, ಅನಾಥ, ಬಯಸಿ ಜೀವಿಸಿದ್ದು ಗಾಂಡೀವಿಯೊಡನೆ ಒಂದು ದ್ವಂದ್ವ ಕಾಳಗ
ವಲಸೆ ಬಂದಾಗ ಆಯೋಜಿತವಾಗಿತ್ತು ರಾಜಕುಮಾರರ ಯುದ್ಧಕೌಶಲ್ಯ ಪ್ರದರ್ಶನ
ವಿಜಯಿ ಯಾರೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಆಗಿತ್ತು ರಾಜಗುರು,ಪ್ರಕಟಣೆಯೊಂದೆ ಬಾಕಿ ಉಳಿದಿತ್ತು

ಸೋಜಿಗ ಕಾದಿತ್ತು, ತೀರ್ಪು ಬದಲಿಸಬೇಕಿತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಆಗಂತುಕ, ಅನಾಮಧೇಯ
ಅಪ್ರತಿಮ ಪ್ರತಿಭೆ ಮಿಂಚಿತ್ತು, ಅಚಾರ್ಯರ ಆಪ್ತಶಿಷ್ಯನೇ ಗೆಲುವ ಸೂಚನೆ ಮೊದಲಿತ್ತು.    
ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಪ್ರಜ್ಜೆತಪ್ಪಿದ ರಾಜಮಾತೆ, ತಾಯ ಕರಳುಕಿಚ್ಚಿನಲಿ ಜ್ವಾಲೆಕಾಣದಾಗಿತ್ತು

ದ್ವೇಷಾಗ್ನಿಯಲಿ ಬೆಂದು, ಈರ್ಷೆಯಲಿ ಸೋತು ಆಗಂತುಕನ ಅಪ್ಪಿದ ಕುರುಕುಮಾರ
ಘೋಷಿಸಿದ ತನ್ನಾಪ್ತಮಿತ್ರ ಅಂಗರಾಜನೆಂದು, ಕುಸಿದಿದ್ದ ಕರ್ಣ ಋಣಭಾರದಡಿಯಲ್ಲಿ
ತಲೆಬಾಗಿಸಿನಿಂತಿದ್ದ, ತನ್ನತಂದೆಯ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ,ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದ ತನ್ನಹುಟ್ಟು

ವನವಾಸದ ಕೊನೆಹಂತ ಪಾಂಡವರಿಗೆ , ಸ್ವಯಂವರ ಆಯೋಜನೆ ಪಾಂಚಾಲಿಗೆ
ಮುಲಾಜಿಗೆ ಮಣಿದಮಿತ್ರ, ಹೊರಟಿದ್ದ ನಿರ್ಲಿಪ್ತ, ಏನೂ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ತನ್ನ ಪಾತ್ರ
ಬಿಲ್ಲು ಏರಿಸಿದರೂ, ಗುರಿಇಡಲಾದ ಹತಭಾಗ್ಯ,ಸಂಯಮದಲೇ ಸಹಿಸಿದ ರಾಜಾವಮಾನ.

ಇಂದ್ರನ ಬಡಬ್ರಾಹ್ಮಣವೇಶಕ್ಕೆ ಅಡುವಿಟ್ಟಾಗಿದೆ, ಕರ್ಣಕುಂಡಲ, ವಜ್ರಕವಚ
ರಕ್ಷಣಾಕವಚ ಕಳಚಲಾಗಿದೆ, ಒಂದಾದಮೇಲೊಂದು, ಗುರುಶಾಪ... ನೆನಪಿಗೇ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರ!
ಕೇಳುವವರಿಗೆ ಕೊಡುವುದು ಇನ್ನೂ ಬಾಕಿಇದೆ ದಾನಶೂರ. ಶೇಷಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ರಾತ್ರಿ ಅಸಂಖ್ಯಾತ

ಹುಟ್ಟು ದ್ವೇಶವನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸಲಾಗದ ಎಡಬಿಡಂಗಿ, ಪರಮಶತ್ರು ತನ್ನದೇರಕ್ತ
ಆದರೂ ತೀರಿಸಬೇಕಿದೆ ಹೆತ್ತವಳ ಋಣ, ಕೊಟ್ಟೇಬಿಟ್ಟ ಮಹರಾಯ ವಚನ
ಇಬ್ಬರಲಿ ಒಬ್ಬರೂ ಬದುಕುಳಿಯಬಹುದು, "ಮರುಬಳಕೆ ನಿಶೇಧ ತನ್ನಬತ್ತಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ" 

ಧರ್ಮ ಸಂಕಟದಲ್ಲಿಪಕ್ಷಬದಲಿಸದ ಅಥಿರಥ ಮಹಾರಥರ ರಾಜಭಕ್ತಿಯ ಪೋಷಣೆ
ಅರಮನೆಯಲ್ಲೇ ಸೆರೆಯಾಗಿ, ಕಾದ ಸೇನಾಪತಿ ಮಿತ್ರನ ಸಾಂಗತ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅಂಗರಾಜ
ಮುಂದುವರೆದ ಯುಧ್ದ, ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ತನ್ನ ಸರದಿಗಾಗಿ ವಿಹ್ವಲ ಮನ ಕೋಲಾಹಲದಲ್ಲಿ

ಕೃಷ್ಣನ ಕುಯುಕ್ತಿ ಫಲಕೊಟ್ಟಿತು, ಚಿರಂಜಿವಿ ಭೀಷ್ಮ, ಮಲಗಿದ ಶರಶಯ್ಯೆಯಲಿ
ಮರಣಮಹೂರ್ತ ನಿರ್ಧರಿಸುವಾಗ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಗೆಲುವು ಯಾರದೆಂದು
ದ್ರೋಣರಿಗೂ, ಮಾಯಾಜಾಲ ಆಕ್ರಮಿಸಿಪಡೆದಿತ್ತು,ಪುತ್ರವ್ಯಾಮೋಹ

ಪದವಿರದ ಭಾವನೆಗಳಲ್ಲಿ, ವ್ಯಘ್ರ ಮನೋಬಲದಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆದ ಸೇನಾಪತಿ
ಋಣಭಾರ ತೀರಿಸಲು, ಹೊರಲಾರದ ಗೆಲುವಿನಹೊರೆ ಹೊತ್ತು ರಣರಂಗಕೆ,
ಅನ್ಯ, ಧನ್ಯ,.ಮರೆತ ತನ್ನ ಭ್ರಾತೃತ್ವ, ಸೇನೆ ಮುನ್ನಡೆಸಲು ರಥವೇರಿದ ದೃಷ್ಟಿಶೂನ್ಯ.

ಸಾರಥಿ ಶಲ್ಯ, ಹಿಯಾಳಿಸಿ, ರಣರಂಗ ಬಿಟ್ಟೋಡಿದ್ದು ಪೂರ್ವ ನಿಯೋಜಿತ
ಸರ್ಪಾಸ್ತ್ರ ಗುರಿತಪ್ಪಿ ಮರಳಿ, ಕೇಳಿ,ಕೇಳಿ, ಸೇನಾನಿ ನಿರ್ಲಕ್ಷಕ್ಕೆ ಬೇಸತ್ತು ಬತ್ತಳಿಕೆ ಸೇರಿತ್ತು
ಅಮಲಿನಲಿ ದಿಕ್ಕುತಪ್ಪಿದ ಅಶ್ವ, ಯೋಧನಿಗೆ ಸವಲಾಗಿ, ನೆಲವೆಲ್ಲ ರಕ್ತಮಯ

ಆಯತಪ್ಪಿ, ರಥ ಹೂತಾಗ, ಚಕ್ರ ಯಾವುದೋ ಕೋನದಲಿ ಅನಾಥ ವಾಲಿತ್ತು
ಹತಭಾಗ್ಯ ಹತಾಶೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡ ನೋಟ ಮಾತ್ರ ತನ್ನಬದುಕಿನ ಸಂಕಿಷ್ತ ಕಿರು ಚಿತ್ರ
ಯುದ್ದ ನಿಯಮದ ಪೇಚಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ತನ್ನತಮ್ಮನ ಕಿವಿಯಲಿ ಸಾರಥಿ ತುಂಬುತಿದ್ದ

ಬತ್ತಳಿಕೆಯಲಿ ಬಾಣವಿತ್ತು,ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರ ಹೂಡುವ ತಂತ್ರ ಕಲಿತಾಗಿತ್ತು,
ಸೂತ್ರಮಾತ್ರ ಮರೆತಾಗ ಗುರುಶಾಪ ಫಲಿಸಿತ್ತು, ಅಸ್ತ್ರದೇಹ ಹೊಕ್ಕಾಗಿತ್ತು
ದೇಹ ನಡುಗಿ ನಿಶ್ಚಲವಾಗಿ, ಶೂನ್ಯ ನೋಟ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ, ಅರ್ಜುನ ಕೈ ಕಂಪಿಸುತಿತ್ತು,

ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರ ಕೃಷ್ಣನಮುಗುಳುನಗೆ ತೇಲುತ್ತಿತ್ತು ಅಲೆ,ಅಲೆಯಾಗಿ
   

The Face Book Race….

In the face book, for a couple of days
I was out of action without any justification, 
With my psychic preoccupation. 

Now at this moment with face to face 
In front the face book, ever opened 
I admit without any hesitation, 
Yes….Indeed, 
A spirited, fatally ferocious race is on,
You are lost in the heart book,
Without a single page Turned and read 
Repeatedly again and again the target missed

The race is too fast and overcrowded, 
The participants beyond calculation.
In no time I stand alone, left far behind,
And already out of competition
Rest are diminishing figures in open stadium.

The runners are too muscular 
With exceptional mental coordination
The colours they wear for the track is, 
Out of a rare cranial imagination
In the fading colours of dust of the waves
No one looks back, motion unstopped,
The great crowd thundering on, in its gallop
The deafening sound unclear in its coded beep

Same track but different lanes, 
The distance measured to a perfect length.
No doubt, it is a long and lengthy race, 
But alas..! 
One has run on a synthetic grass turf
It is too absorbent to suck the life 
The trick of the race is, 
The tricky track, a wavered step declares you foul
The athlete is out of race unceremoniously 
The deserted starting line is a hot vacuum 
But lined only by strange blinding glares, 

The confused onlookers chanting and shouting
Are always unknown to jeer you or cheer you
Slow step or a fast pace, 
Withered or weathered, 
The race to be run to the finishing line
Win or lose…
After all it is The Real Race, 
Run the race and present your case…..